Trinkets Of Dreams (Writing Contest)

Entry #9 - Cogito Ergo Sum

COGITO ERGO SUM
By TheGirlLookingAtYou
Fantasy

***

She covered her ears when she heard their screams.

She closed her eyes and prayed. Please, if this is a nightmare, wake me up. Wake me up, I can't stand in this nightmare. She whispered.

Her blue dress and white sandals is out of place in this kind of scenario. Her name is Zariyah, and she doesn't want to die right now. Not yet.

Hindi niya alam kung paano siya nakarating sa kakaibang lugar na 'to. Ang huli niyang naaalala ay ang pagbunggo ng sinasakyan niyang kotse sa isang puno.

Nanginginig siyang umatras nang lumakad papalapit sa kanya ang isang lalaki. Kapansin-pansin ang dugo na nakabalot sa katawan nito.

Napalunok siya nang mapansin niya sa mukha nito ang laman ng taong kinakain nito kanina.

Is this my end? I want to run but my feet won't work. She closed her eyes and let her tears fall.

Akala niya ito na ang katapusan niya ngunit may isang kamay na humila sa kanya patakbo.

They ran as fast as they could. They run as if this is their last day. Well, if they couldn't run, then this is their last day.

Humihingal silang huminto. "Magpapakamatay ka ba?" matigas na ani ng lalaki. Pinagmasdan niya ito mula ulo hanggang paa.

Nagkalat ang masangsang na dugo sa buo nitong katawan. Ang kulay dilaw nitong buhok ay magulo, animo'y ilang taon ng hindi nakakapagsuklay. Ang kulay itim nitong mata ay mas lalong nagpadagdag ng kakaibang dating sa matapang nitong mukha.

He's gorgeous as hell but there's something wrong in his appearance.

Zariyah step back. There's a lot of weapon on his waist.

"Who are you?" Kumunot ang noo ng lalaki.

He gritted his teeth. "Ang sabi ko, may balak ka ba'ng magpakamatay?"

"I said, who are you?"

Zariyah step back again when the jaw of man clenched. "Ako si Eros..." he paused. "... sino ka?"

Hindi niya pinansin ang tanong ng lalaki sa halip ay tumalikod siya rito.

Narinig niya ang pagak na pagtawa nito. "Salamat, a? Salamat dahil niligtas kita sa kamay ng walker."

Walker? She turned her back and faced the man. Her curiosity sink in.

"Walker?"

"Saan ka ba galing at wala kang alam? Walker ang tawag sa papatay sa 'yo kanina. Kakainin ka niya ng buhay at wala siyang palalampasin sa laman mo."

Natulala siya sa narinig. Pakiramdam niya may bumara sa kanyang lalamunan. Her mind can't take all the informations.

"H-how..." she paused. Thinking for the best question. "How does happened?"

Umiling ang lalaki. "Hindi ko rin alam. Basta ang alam ko nagsimula ito sa isang epidemya hanggang sa kumalat na," he looked away. "Pagkatapos ito na. Mas marami na sila sa 'tin," he sighed. Zariyah noticed the sadness in his eyes. "Wala na kaming nagawa kundi patayin sila at pilitin na mabuhay."

"Is there a cure?"

Malungkot na umiling ang lalaki ngunit agad din namang naging matigas muli ang ekspresyon nito.

Sandaling katahimikan ang namayani. They looked in each others eyes. Silently praying that this is only a nightmare. But how can they wake up?

Bumalik lang sila sa kanilang ulirat nang may marinig silang angil na papalapit sa kanila. Agad na naging alerto si Eros.