Bir Daha Rüzgar Desene!!!

3.8K 161 42
                                    

    

     Arkadaşlar bu bölümün
aslında cuma gelmesi gerekiyodu ama bazı nedenlerden dolayı gecikdi. Çok özür dilerim.
      
       Beni yorum ve votelarıyla destekleyen herkese çok çok teşekkür ederim. Sizleri çooooook seviyorum hepinizi öpüyorum :) <3<3<3<3

   
    İYİ OKUMALAR...

      

     Yattığım yerden bağırarak kalkmıştım. Çünkü Rüzgar'ın güçlü kolları benim belime dolanmıştı.  

       Ne zaman yanıma gelmişti, ayrıca ne hakla bana sarılıp yatardı, daha doğru dürüst tanışmıyorduk bile...

   

        Bağırıp kalkarken aynı anda belime kenetlenmiş kolunuda ittiğim için yere kapaklanmıştı!

    

        Düşmenin etkisiyle aniden uyanarak çevresine şaşkın şaşkın baktı ve "Ne oluyo beee!!" dedi birden.

 

        Yataktan düştükten sonraki haline gülmemek için kendimi zor tutuyordum. O yeşil gözleri saşkınlıktan irileşmiş saçları dağılmış haliyle çok tatlıydı ama bu ona olan şu anki öfkemi yok etmiyordu.

       "Yaa sen ne hakla gece benim yanıma yatarsın hem de sarılarak?!!" derken bağırmıştım.

        Gözlerinden bi an şaşkınlık parıltısı geçti bundan emindim sanki yanıma geldiğinden bana sarıldığından haberi yokmuş bunu isteyerek yapmamış gibiydi o bakışları çözmek çok zordu.

        Sonra hemen toparlandı  tekrar yatağa yatarken umursamazca "Burası benim odam istediğim yerde yatarım!" diyince iyice küplere binmiştim. elime oradaki yastığın birini alarak kafasına atıp

        "Benim yanıma bana sarılarak yatamazsın umursamaz sapık herif!!" dedim.

      Bu hareketime çok öfkelendiği belli oluyordu. Çünkü gözleri patlamak üzere bi volkan gibi bakıyordu. Beni bileğimden tuttuğu gibi yatağa çekerek üstüme çıktı.

      Bu hiç beklemediğim bi harekketti gözlerini bana dikerek yüzünü yüzüme iyice yaklaştırdı.Sıcak nefesi yüzümü okşarken leylak ve baharat karışımı kokusu burnumu dolduruyordu. O gizemli ve tehtitkar ses tonuyla

      "Bana bak kızım sınırlarımı fazla zorlama benim nasıl bi bela olduğumu bilmiyorsun bile! Ayrıca o güzel iltifatlarını da kendine sakla!" derken vücudunu bana iyice yasladı.

       Şu an bi ceylan aslandan nasıl korkuyorsa burun buruna olduğum kişiden de o kadar çok korkuyordum. O kadar ürkütücü duruyodu ki sanki kafasına yastık atmamışsında bıçak çekmişsin gibiydi.

      Ona korku dolu gözlerle bakarken bana iyice yaklaşarak "anlaşıldı mı?" diye fısıldadı. Korkudan ağzımı açamadığım için kafamı onaylarcasına sallamakla yetindim.

         Ardından üzerimden aniden kalkarak "Güzel o zaman" dedi.

         Bende heme yataktan kalktım hala ödüm kopuyodu. Yatağın yanındaki sehpanın üzerinden bir şeye bakıp bana döndü. Gözlerindeki tehditkar hava az da olsa azalmıştı.

        "Saat dokuz!" demesiyle bir şok daha yaşadım hemen kendi odama gitmem lazımdı. Annemgil kesin uyanmış hatta kahvaltıya inmişlerdir bile...

          "Benim hemen gitmem lazım!" derken sesimdeki endişeyi ben bile fark etmiştim. Yüzüme bile bakmadan "İyi" dedi.

    

Umursamaz pislikti işte!

   Hızla arkama bile bakmadan kapıyı açıp çıktım. Tam kapıyı kapattığım zaman kalktığımdan beri aklımdan çıkan gerçek kafama dank etti. Üzerimde Rüzgar'ın tişörtü vardi. Bu kılıkta odaya gidemezdim herhalde! Hemen az önce kapattığım kapıya vurdum.

      Kapı açıldığında Rüzgar bıkkın bir sesle "Ne oldu yine baş belası?" dedi. Bu ses tonunu hiç beğenmemiştim. Üzerimi göstererek "Bu halde gidemem kıyafetlerimi tekrar giymem gerek!" derken benim sesimde mahçupluk vardı.

          Bana alayla sırıtırken "Bence bu halin daha iyi(!)"dedi. Gözlerimi devirerek yanından geçecekken önüme geçti ona soru sorar gibi baktım.

   

     " Rüzgar!! Hadi amaa!"

açıkcası ismini sesli söylemek bi tuhaf hissettirmişti ağzımda bi tat bırakmıştı sanki. Ben hala kapının önünde dururken yeşil gözlerini bana kışkırtıcı bir şekilde dikerek

       "Bir daha Rüzgar desene" dedi tabii çarpık gülümsemesini de eksik etmedi Allah'ım beni kimlerle sınıyosun??!! Biraz  önce gözleriyle öfke saçan o değildi galiba

     "Hadi yaa seninle uğraşamam!" derken bu sefer benim sesim bıkkın çıkmıştı.

Bana istekle bakarak "Duyamadım!" dedi.

  

          O sırada koridordan tanıdık bir ses "Ada!!" diye seslendi. Kafamı sesin geldiği yöne doğru çevirdiğimde gördüğüm kişiye inanamadım

Doruk............

         Arkadaşlar yorum ve votelarınızı benden lütfen esirgemeyin. Düşünceleriniz ve eleştrilerinize ihtiyacım var.
      Bu arada maalesef sınav haftası olduğu için yb geç gelebilir :(  Ama yazabilirsem yazmaya çalışacağım.
<3<3<3<3<3

     

      

RÜZGAR 'SIZ ADA OLMAZHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin