Arkadaşlar hikayem hakkındaki düşüncelerinizi gerçekten çok merak ediyorum.
Her yazdığım bölüme bin kere bakıyorum. Nasıl oluyor diye. Ama sizin düşünceleriniz benim için çok önemli ve onlara ihtiyacım var. Lütfen onları benden esirgemeyin :)
İYİ OKUMALAR...
Kolumdan tutmuş beni koridorun sonuna doğru çekiştirirken "Ne odana gitmesi?? Bırak bileğimi!" dedim.
Beni umursamadan ilerliyordu. Söylediklerimi duymamazlıktan geldiğine emindim. Yüzüme bakma zahmetine bile girmiyordu. Onun yüzünden kendimi bi bela gibi hissediyordum.
İyi de öyle olsa benim ona yapışmam gerekirdi. Ama beni bırakmayan o. Bu yüzden bu bela olma düşüncesini hızla aklımdan uzaklaştırdım.
Koridorun sonundaki odaya geldiğimizde bileğimi hala sıkıca tutuyordu. Kesin parmak izleri geçmişti.
Cebinden odanın anahtarını çıkartarak kapıyı açtı. İçeri benide çekerekek girdi kapıyı kapatırken bileğim artık iyice acımaya başlamıştı.
"Bileğimi artık bırakabilir misin?" hiç kurtarmaya çalışmadan sormuştum. Çünkü çekmeye çalıştığımda daha sıkı tutuyordu. Sesimin titrek çıkması ise kendimi güçsüz hissetmeme neden olmuştu.
Kapıyı kapatınca sorumla birlikte o yeşil gözlerini gözlerime dikti. Anlamaz gözlerle bana bakıyordu. Sanki tuttuğundan haberi yokmuş gibi...
Tuttuğu bileğime bakıp hemen çekti. Bende bileğimin acıyan yerini ovuşturdum.
Neden bu kadar gergindiki.sanki onu ben zorlamışım gibiydi. Madem odasında kimseyi istemiyodu da beni neden buraya kadar getirmişti? Kapının önünde ona bakarak
"Bak burda seninle kalamam anladın mı? Şimdi çekil de gideyim." dedim. Bana sert sert bakarak
"Cidden kapının önünde mi uyuyacaksın ya da oturup bekleyeceksin? Hem de bu halde!" derken üzerimdeki ıslak kıyafetleri göstermişti.
Aslında doğruydu başka çarem.yoktu ki! Kapıda bekleme planım sakin kafayla düşününce saçma gelmeye başlamıştı ama bu tanımadığım çocukla kalmak da saçma değil miydi?
Benden cevap gelmeyince hayır demişim gibi "Ben de öyle düşünmüştüm" diyerek sen burda kalmaya ben de seni bugün çekmeye mecburum der gibi baktı.
Offf offf içeri geçerken odaya göz attım oda bizimkinden pek farklı değildi bi tane büyük yatak vardı ve onun önündede iki kişilik bi koltuk. Bizimkinden tek farkı bir yatak eksik olması...
Gidip kendini yatağa atınca bi "Ohhhh!!!" dedi. Gözlerini kapatmış yatakta yatarken ne yalan söyliyim çok yakışıklı görünüyordu. Dağılmış siyah saçları o pürüzsüz yüzünün çevresinde dalgalanırken kolları yandayken ise kasları belirginleşmişti.
Birden kalkıp yatağa oturdu.
Gözlerini bana dikerek "Adın ne?" diye sordu. Bu ani sorusu karşısında affallamıştım. Ama sonra hemen kendimi toplayarak "Ada. Peki ya senin?" dedim.
Gözleriyle sanki beni delecek gibi bakarken "Rüzgar." dedi. Hmmm ismi ne güzeldi.
Artık normal insan givi konuşacak diye sevinmye başlayacaktım ki
"Banyo sol tarafta git duş al" diye emir vermesiyle bu sevincim oluşmadan yok oldu. Ona sinirle bakarak "Bana emir veremezsin! Hem yıkanamam da zaten." dedim sinirle. Bana pişkin pişkin sırıtıp
"Neden yanlız yıkanamıyo musun? Yardım mı lazım?" Dedi tam bi sapıktı "Hayır tabi ki de pis sapık üzerimdeki ıslak kıyafetlerden başka bişeyim yok" dedim.
Bana sırıtarak bakmaya devam ederken ayağa kalkıp dolabını biraz karıştırdı ve bana bi tişört attarken "En küçük bu var" dedi. tişörtü havada tutarken "Şaka yapıyosun dimi?" dedim.
Bana sence der gibi baktı.
Kafamı sallayarak "Hayır" dedim.
Bana sırıtan yüzü bi anda ciddileşti ve "Anlamadım" diyerek karşıma geçti. Bu hali korkutucuydu yeşil gözlerinde tehditkar bi hava vardı.
"Anlamayacak bişey yok yıkanmayacağım" diyerek tişörtünü ona uzattım. Bana iyice yaklaştı ve "Sana yıkan dedim Ada" dedi tekrar. İsmimi ağzından duymak tuhaf hissettirmişti. Ses tonu etkileyiciydi.
Gözlerinden öfke fışkırıyordu. Alt tarafı yıkanmayacağımı söylemiştim neyin öfkesiydi bu böyle? Gözlerinden bir parıltı geçti. Aklına bir fikir geldiğine emindim. Ama umrumda değildi bana emir verilmesinden nefret ederdim ve dediğini yapmayacaktım.
Bana gittikçe yaklaşmaya başladı yüzünde bilmiş bir sırıtış vardı. Dibime kadar gelmişti. Ne yapıyordu bu manyak sormama gerek kalmadan
"Eğer hemen dediğimi yapmazsan seni öperim!!" dedi
Ağzımın açılmasını zar zor engellerken "Ne?" dedim.
Bana gittikçe yaklaşmaya
başlamıştı bile nasıl bi sapığın eline düşmüştüm böyle??
.................
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RÜZGAR 'SIZ ADA OLMAZ
Roman d'amour" Rüzgar! " bana bakmıyordu. Sırtı bana dönüktü. Onunla konuşmak istiyordum ama izin vermiyordu. Bana bir yaklaşıp bir uzaklaşması bu dengesiz halleri beni deli edecekti. Bir hışımla bana döndü ve delice bakan o yemyeşil gözlerini bana dikti. "...
