คุณพ่อจำเป็น
Pairing : Taehyung/Hoseok
กริ๊ง !
"อืออ..." ผมครางอื้ออึงในลำคอพร้อมกระชับผ้าห่มขึ้นมา
จู่ๆเสียงนาฬิกาก็ดับลงผมว่ามันแปลกๆก่อนจะไม่สนอะไร กูนอนต่อครับ
จ๊วบๆ!
เสียงไรวะ
จั๊บๆ!
หืม
ผมได้ยินเสียงเหมือนเด็กดูดนมนี่แหละ เสียงมันชัดจนผมไม่คิดว่าเป็นเสียงในฝัน
"แทฮยองตื่นขึ้นมาดูลูกชายมึงหน่อยสิ"
"ไอ้ม่อน!!" ผมงัวเงียลืมตาขึ้นมาเพราะเสียงคุ้นๆ
เหมือนมีใครมาพูดอยู่ตรงข้างๆ เตียง ก่อนจะเจอหน้าไอ้ม่อนผมตะโกนเรียกชื่อมันอย่างตกใจ ไอ้ม่อนอุ้มลูกอยู่ แล้วยืนยิ้มตอแหลใส่ผม
"เออกูเอง" มันพูด
ผมเลยทำหน้าเซ็งก่อนจะเดินเซแคะขี้ตา ผ่านมันกับลูกออกมาจากห้องนอนผม ไอ้ม่อนเป็นเพื่อนสนิทผมสมัยมอปลาย ก่อนมันจะหนีไปแต่งงานกับลูกสาวเศรษฐีจนมีลูก
แต่มันก็มาให้ผมรับเวรรับกรรมกับมันบ่อยๆ ผมนี่เป็นเพื่อนหรือเป็นทาสมันก็ไม่รู้ ชอบจัง ไอ้ทะเลาะกับเมียแล้วมาค้างคอนโดผม เกลียดมันจริงๆ ไอ้เพื่อนเลว!
ผมเดินมาห้องครัวก่อนจะเปิดตู้เย็นรินนมใส่แก้ว ผมเหลือบไปมองเห็นกองอะไรไม่รู้เยอะแยะอยู่ทางเข้าห้อง
ของเล่นเด็ก!? เสื้อผ้าเด็ก!? ของใช้เด็ก!?
"นะ นี่มันอะไร!" ผมชี้ไปที่เครื่องของต่างๆเยอะแยะมากมายให้ตายเถอะ ไอ้เพื่อนตัวดีจะหาเรื่องมาให้ผมอีกเป็นแน่
"กูมี--"
"หยุดเลย!!" ผมตะคอกใส่ไอ้ม่อนก่อนมันจะตกใจแล้ววางลูกตัวเองให้นอนในโซฟายาว
"ฟังกูก่อนดิ.."
"มึงจะย้ายมาอยู่คอนโดกูไม่ได้ ขนของออกไปเลย" ผมทำหน้าเข้ม คิ้วกูนี่จะพันกันแล้ว
"ไม่ใช่อย่างนั้น"
"แล้วมันยังไง?!!" ผมเน้นเสียง
"ก็ไหนๆมึงก็ปิดเทอมแล้ว...."
"อืมแล้วไง"
"คือกูอยากฝากตี๋เล็กไว้ด้วยหน่อยเพราะกูจะไปหาเมียที่ฮ่องกงเรื่องด่วนมากๆเรื่องบริษัทน่ะ ถ้าเอาลูกไปคงลำบากขอร้องล่ะ ช่วยดูหน่อยแค่เดือนเดียวเอง เป็นพ่อให้ตี๋เล็กแทนกูหน่อย"
"ห๊ะ??" ผมวางแก้วนมลงก่อนจะเงยหน้ามองไอ้เพื่อนตัวดีที่ยิ้มให้ผม
เมื่อกี้พูดหรือแรปวะหายใจบ้างไหมน่ะ
"ขอบคุณมึงมาก กูไปล่ะ!"
