Believe in your dreams (Compleet)

Hoofdstuk 21: Verschillend.

'Jongens... ik ben homo.'

Ik houd mijn adem in en kijk naar de reacties van de jongens. Ze beginnen allemaal te lachen, allemaal behalve eentje. Ze geloven hem niet... 'Je maakt een grapje', giert een van zijn vrienden. Ik kijk met dezelfde blik naar de groep. Ernstig. Na een aantal minuten, of waren het seconden? Wordt het lachen minder tot het uiteindelijk helemaal stil valt. 'Toch?' vraagt dezelfde jongen weer. Langzaam schudt Oliver zijn hoofd. 'Dus je valt op jongens?' vraagt hij voor de zekerheid. Ollie kijkt naar beneden en rode blosjes sieren zijn wangen. 'Ja', mompelt hij. De jongen die niet aan het lachen was kijkt nog altijd emotieloos voor zich uit en maakt een putje in de grond met zijn voet. Opvallend nerveus. 

De spanning is te snijden. Dat is het enige dat ik kan zeggen, de hele groep kijkt Oliver aan. Heel doordringend, bijna de hele groep dan. 

'Super man!' zegt dan een jongen die alleen maar meegelachen heeft en geeft Oliver een klopje op zijn rug terwijl ze zo'n soort knuffel uitvoeren. Oliver begint terug een beetje zelfvertrouwen in te krijgen. 'Bedankt man', glimlacht hij.

Ik sta er maar bij voor.... voor niets. Ik draai subtiel de andere kant op en kijk naar de bruine blaadjes op de grond, niet dat er nog veel van over zijn want de lente komt er al aan. 

Ik schrik uit op mijn gedachten door het geluid dat alleen een hand tegen een gezicht kan veroorzaken. Abrupt draai ik me om. 'We hoeven geen vieze homo's in onze vriendengroep', roept de jongen die begon met lachen. Een geschokte uitdrukking komt terecht op mijn gezicht en voor ik het door heb zet ik onwillekeurig een stap voor uit. Mijn hand gaat de lucht in en komt op de wang van de jongen terecht. Ook hij krijgt een uitdrukking die iets of wat geschokt is en zet een paar stapjes achter uit. 'Trut', snauwt hij. 'Klootzak', snauw ik terug en kijk hem woedend aan.  Ik knipper met mijn ogen, misschien had ik het niet moeten doen want voor ik het door heb voel ik een hand branden op mijn wang. Als hij opnieuw wilt uithalen komt er een andere jongen tussen, diegene dat nog niets gezegd heeft en alleen naar de grond heeft gekeken komt er tussen. 'Damen! Ga weg, we hebben geen mensen nodig die zich zo gedragen tegen hun vrienden', roept hij kwaad naar hem. 'Helemaal waar', zegt de jongen die eerst oprecht blij was, 'ga weg.' 

En wonder boven wonder draait hij zich om, werpt ons allen nog een dodelijke blik toe en loopt dan weg naar zijn fiets die hij neemt en weg rijdt. Hij heeft gewoon schrik. Zou ik ook hebben als er zo'n jongen voor me zou komen staan. Het irriteert me echt dat ik hun namen niet ken. 'Wow, euhm bedankt jongens', zegt Oliver. 'Geen dank, we zijn blij voor je', zegt de luidste jongen alweer. Oliver heeft echt goede vriendin, bijna allemaal. 'Wacht even', zegt hij terug als zijn mobiel af gaat. 

'Ja.'

'Ja mam.'

'Ja, ik kom al', zegt hij zuchtend en drukt zijn moeder weg. 'Ik moet gaan jongen', glimlacht hij en geeft de anderen twee nog een jongensknuffel-achtig-iets. 'Tot morgen of zo.' We begroeten hem terug en loopt dan net zoals de eerste jongen die Ollie had geslagen naar zijn fiets en rijdt weg. 'Oliver...' begint de stille jongen die nog bijna niets gezegd heeft. Oliver kijkt hem aan en knikt zachtjes. 'Ik ben euhm...ook.. euhm....' mompelt hij en haalt zijn hand door zijn haar.

Wow...

Oliver en de jongen geven elkaar een knuffel. Langzaam zet ik een paar stappen achter uit en loop dan weg naar mijn fiets, ik haal hem van het slot af en rijd richting huis. Of dat was de bedoeling, ergens onderweg heb ik me omgedraaid en ben richting River gereden. De wind zit niet mee en steekt op in mijn gezicht. Ik zucht en rijd koppig verder. 

Na iets wat uren lijkt de duren komt zijn huis in zicht. Mijn fiets leg ik neer op het gras van het voortuintje en loop wankelend van de koude wind naar de voordeur. Nog voor mijn vinger de bel heeft geraakt wordt hij open gegooid en kijkt een grijnzende River me aan. 'Hey lieverd', glimlacht hij en spreidt zijn armen zodat ik er in kan lopen. Mijn armen sla ik rond zijn nek en geef hem een kus op zijn mond. 'Je bent helemaal verkleumd', stel hij vast en tilt me op omdat ik amper nog kan gaan. Ik vraag me echt af waarom het opeens zo koud is buiten. 'Kom' glimlacht hij terwijl hij me neer zet op het zachte tapijt en me mee trekt aan mijn pols. 'Waar gaan we heen?' vraag ik lachend. Hij haalt zijn schouders op. 'Ik weet het eigenlijk niet.' 

'We gaan gewoon schattig doen in de woonkamer', grinnik ik. Hij trekt me mee langs de keuken.  'Warme chocomelk?'

'Dat je dat nog moet vragen', grijns ik. 

En dan zitten we even later op de bank met twee koppen warme chocomelk waar de wolkjes damp uitkomen. De film begint en ik kruip dicht tegen hem aan. 'Bedankt River', fluister ik zachtjes. Hij drukt een kusje op mijn wang. 'Waarom?' Ik draai mijn hoofd een beetje zo dat ik hem kan aankijken. 'Gewoon... voor alles', glimlach ik. 'Graag gedaan lieverd, jij ook bedankt.' Hij legt zijn armen om me heen en ik leg mijn hoofd op zijn schouder. 

Ik hou van hem, echt.

--------------------------------------------------------------------

Hee allemaal!

Eerst en vooral bedankt voor de votes en comments op het vorige deel. Ik weet niet of ik mensen zal teleurstellen, misschien wel, misschien niet. Dit boek is....  ik zal zeggen dat dit het voorlaatste stuk was. Het volgende is een proloog dat eigenlijk gewoon meer op een hoofdstuk lijkt dus einde/proloog.

Waarom? Omdat ik geen ideeën meer heb voor dit verhaal, ik heb er geen zin meer in om er aan te beginnen en te schrijven -zoals ik de vorige keer ook al zei-

Daarom dus de late upload. Sorry daarvoor! Echt waar!  

Het is ook geen lang hoofdstuk meer, echt geen lang maar ja.... ik heb gewoon niets meer om te schrijven. 

Jullie zijn super! Maar dit verhaal... het is bijna gedaan :) 

Hopelijk lezen jullie mijn andere verhalen ook nog en vinden jullie die ook leuk :)

Bedankt allemaal! Nog voor de voorlaatste keer? Vote/Comment?

-Jolien ♥