Believe in your dreams (Compleet)

Hoofdstuk 22: Het einde.

Ik open voorzichtig mijn ogen. 'Gelukkige verjaardag!' wordt er van alle kanten geroepen. Ik zou het nog vergeten... Mijn verjaardag. Mijn zestiende verjaardag. Ik open mijn ogen wat verder en een hele hoop lachende gezichten kijken me aan. En daarmee bedoel ik, River, Aria, Oliver, Elly en haar man. 'Bedankt', grinnik ik en wrijf de slaap uit mijn ogen. 'Happy birthday to you, happy birthday to you!' zingen ze allemaal. Ik moet lachen. 'Bedankt allemaal!' gil ik er boven uit. 'Misschien moeten we haar laten aan kleden', grijnst River, ik geef hem een dankbaar knikje. 'Misschien wel', mompelt Oliver. De mensen verlaten mijn kamer. 'Hej Aria' roep ik nog naar haar. 'Ja?'

'Je ziet er goed uit', grinnik ik. Ze kijkt me dankbaar aan.

O, heb ik dit nog niet verteld? Ik zal het nu dan maar even doen. Aria heeft in een korte tijd heel wat mee gemaakt. Ze heeft haar vader verloren in een ongeluk. Ik weet ook hoe het voelt en we vinden het vreselijk voor haar. Daarmee bedoel ik, River en ik. Er zijn veel mensen dat het vreselijk vinden, maar zij kennen Aria niet echt. Wij wel. Gisterenavond heb ik nog heel wat bij gepraat met haar, ze is zeker een betere vriendin geworden van me en ik ben vastbesloten om het zo te houden. In ons gesprek gisteren zijn er veel geheimen en gevoelens gewisseld. Ook tranen zijn er veel gevloeid. Ze vertelde me over hoe ze haar vader nu al miste en hoe haar moeder zo afstandelijk deed. Ik luisterde heel de tijd heel erg aandachtig. Ik vind het vreselijk voor haar! Ik weet hoe het voelt... Nadat  ze klaar was met haar uitleg zei ik dat alles goed zou komen, en dat is ook zo. Alles komt altijd goed.

Iedereen is ondertussen de kamer uitgelopen. Behalve River. 'Moet jij ook niet gaan?' vraag ik en loop naar hem toe. 'Ik wil eigenlijk gewoon iedereen uit de kamer hebben zodat ik ook even alleen jou kan hebben', grinnikt hij. Ik geef hem een knuffel. 'Egoïst.'

'Op het vlak van jou wel ja', zegt hij lachend voor hij zijn zachte lippen op de mijne drukt. 

Ja en je kan het al raden. Duizenden vlinders beginnen te fladderen in mijn buik. Het gevoel is gewoon onbeschrijflijk... het is... perfect. 'O River', mompel ik. 'Ik hou van je.'

'Ik ook van jou Skye, voor altijd.'

Ik glimlach naar hem. Niemand kan dit beschrijven, dit gevoel dat ik bij hem heb. Het gevoel van veiligheid en dat er echt iemand van me houdt. Het is... zoals ik al zei... perfect. 'Ik denk dat je nu maar moet gaan', grinnik ik en duw hem richting de deur. 'Tot zo.'

'Wacht', zegt hij en buigt zich naar me toe voor een kusje op zijn  lippen. In plaats van dat ik hem zoen gooi ik de deur dicht en lach in mezelf. 'Sukkel', roep ik naar de andere kant van de deur en loop mijn inloopkast in. Een zwarte kanten jurkje trek ik uit de kast. Het is volledig zwart en over is er kant. Ik loop er mee naar de badkamer en was mijn gezicht met het frisse water. Ik poets mijn tanden en kam mijn haar. Met mijn bruine haar maak ik een watervalvlecht dat ik schuin naar beneden laat lopen over mijn haar. Ik glimlach tevreden terwijl ik het jurkje aan trek. 

Even later sta ik tussen alle mensen waar van ik houd. De meeste hebben een glaasje champagne in hun handen. Ja... het is nog maar in de voormiddag maar he, ik verjaar. Ik glimlach terwijl ik iedereen een knuffel geef. 'Gelukkige verjaardag', zegt Aria als ik bij haar kom, 'en bedankt voor alles.'

'Graag gedaan', zeg ik gemeend, 'jij ook bedankt!'

'Maak er nog een leuke dag van', zegt ze met een knipoog. 

Ik knik en loop verder langs de mensen. Het zijn alleen de mensen van wie ik echt heel erg veel houd. Misschien zou ik wel een groot feest willen... maar dat zal dan vast voor een andere keer zijn. Uiteindelijk kom ik bij Oliver aan. 'Gelukkige verjaardag', zegt hij glimlachend en geeft me een knuffel. 'Het wordt vast super vandaag.' Een grijns kruipt op zijn gezicht. 'Zeker weten', zeg ik en laat hem los.