Believe in your dreams (Compleet)

Hoofdstuk 2: Een nieuwe familie

Ik word wakker van de eerste zonnestralen die in mijn gezicht schijnen. Ik knipper een paar keer en wrijf dan de slaap uit mijn ogen. Zachtjes zucht ik, vandaag is het zo ver. Ik laat het verleden achter en stort me in de toekomst. Ik ga naar een andere tussenstop, ik begin een nieuw hoofdstuk in mijn boek, ik, ik mis mijn familie... Misschien moet ik alles uit het verleden vergeten maar als ik dat vergeet, vergeet ik ook mijn familie en dat wil ik niet. Ik gooi mijn benen over de bedrand en loop eerst naar het raam. Een dik pak sneeuw ligt verspreid over het gras en de straat. Ik weet niet wat er gaat gebeuren met dit huis maar dat laat ik over aan andere mensen. Ik ga naar de badkamer, kam mijn bruine haar en doe het in een staart naar achter zodat ik daar al geen last meer van heb. Make-up draag ik niet omdat ik het niet mooi vind bij mezelf en ook omdat ik daar geen geld voor heb. Ik zoek een lange jeansbroek en een t-shirt met een trui erover, de dingen die ik gisteren al had klaargelegd zodat ik er vandaag  niet te veel tijd meer moest aan besteden. Ik trek mijn uggs aan en kijk nog voor de laatste keer de kamer rond. Als ik denk dat ik alles heb valt mijn oog op een foto achter de deur. Die zou ik nog vergeten. Een foto van mij en mijn familie. De foto is een van de vorige jaren getrokken, we hebben allemaal een grote lach op ons gezicht. Ik trek de foto tegen mijn borst aan. Ik adem diep in en loop de trap af met mijn koffer aan de hand. De meeste spullen zijn weg uit het huis, niet dat we zo veel hadden. Ik heb de meeste kleren weggeven en nog een aantal kleren van mijn zus heb ik voor mezelf bij gehouden.

Ding dong... 'Oud jaar, nieuw jaa-', oh shit da's waar ook, het is Nieuwjaar vandaag en dan komen ze deur aan deur zingen. Als ik nu open doe kan ik ze niets geven, ik heb nog maar een ding om te eten en dat is een banaan die ik nu ga opeten. Dan kan ik beter de deur gesloten laten. Het is hard maar toch. 

Na een half uurtje heb ik alles bij elkaar gepakt en ben ik klaar om te vertrekken. Ik ga met de bus richting de zee, sterker nog mijn nieuwe huis is aan de zee. Iets waar ik enorm blij mee ben. We hadden wel niet veel geld, we zijn maar een keer in het buitenland geweest maar naar de zee gingen we elk jaar. Ik heb er zo'n mooie herinneringen aan en de zee maakt me helemaal rustig. Ik glimlach bij de gedachte eraan. 

Zo, dit was het dan. Ik haal de sleutel van het haakje, sluit het huis af en leg de sleutel op de afgesproken plek. Ik slik, het is net alsof ik mijn herinneringen achterlaat.

Gelukkig zie ik geen nieuwjaarzangertjes en loop ik over de platgelopen sneeuw onze oprit af. Ik kijk nog een laatste keer naar mijn huis en loop dan met mijn koffer hobbelend achter me aan naar de dichtstbijzijnde bushalte, hier zo'n tien minuutjes vandaan. Het is vreselijk koud buiten en trek mijn muts nog wat verder over mijn oren. Ik kijk naar de buurt die ik achterlaat, misschien kom ik wel nooit meer terug...niet dat ik het zo erg zou missen, alleen de herinneringen, mijn ouders en lieve zus. Ik slik de tranen weg en loop verder, de straat uit, het plein over en dan zie ik het gele paaltje van de bushalte al staan. Ik zucht een keer diep. 'Ik ben er klaar voor', fluister ik tegen mezelf. Ik ga in het hokje staan waar duidelijk nog niemand staat. Ik kijk een keer om me heen. Zouden er mensen zijn die me hier missen? Stiekem hoop ik van wel maar ik ken het antwoord, nee. Ik kijk rond en hoop dat de bus snel zal komen. Ik zucht terwijl ik de bus zie aankomen aan een traag tempo door al die sneeuw die er ligt ook al is er op de meeste plaatsen op straat wel gestrooid. De bus stopt en ik stap in, ik betaal en ga ergens achteraan zitten met mijn koffer naast me. Bij de volgende halte stappen er een paar mensen af en stapt er een jongen op. Een jongen met blond haar en -voor zover ik het kan zien- bruine ogen. Ik moet zeggen dat hij er best goed uitziet. Hij kijkt mijn kant uit, niet echt een geweldige blik, eerder een wat-doet-zij-blik. Ik zucht opnieuw, ik zucht best wel vaak, zo iemand als hem kan ik nooit krijgen, niet dat ik per se zo'n knappe wil, ik ben al blij met iemand die lief is tegen me. Wie aardig is tegen mij, tegen die persoon zal ik het ook zijn. Zo gaat het al mijn hele leven. Mensen die stom doen tegen mij, kunnen het terug verwachten en mensen die aardig zijn -dat waren er wel niet veel- daar doe ik het ook tegen.