Enjoy ♥
--------------------------------------------------------------
Ik zucht, misschien was het gewoon een vergissing dat hij me negeerde, misschien had hij me niet herkent, ik besluit hem een kans te geven. Ik heb namelijk echt geen zin in ruzie met mijn nieuwe familie, het voelt niet goed om het 'mijn nieuwe familie', te noemen, het is net alsof ik mijn echte familie achterlaat en dat wil ik niet. Nooit. Het leven is hard, dat ondervond ik al toen ik nog klein was, heel klein en toch heb ik altijd van mijn leven gehouden, ik had dan wel geen vrienden of leuke spulletjes, ik had een super band met mijn familie, of toch met mijn ouders en zus. Dat is iets dat anderen niet altijd kunnen zeggen, ik wel. 'Heey Oliver', mompel ik terug. 'Is er iets?' vraagt hij meteen. Wauw hij is goed. 'Nee, er is niets, alleen beetje moe', zeg ik al wat luider dan daarnet. 'Ik ga naar boven eh, daag.' Zonder nog op antwoord te wachten loop ik naar boven en sluit de deur achter me. Ik laat me in mijn zachte tweepersoonsbed vallen en even sluit ik mijn ogen. Wat is er vandaag allemaal gebeurd. Dus ik ging naar school, ik heb River en Aria leren kennen en Oliver negeerde me, of het nu expres was of niet. Ja, dat was het zo wel ongeveer. Zuchtend zoek ik mijn Iphone en de oortjes ervan. Ik steek ze in mijn oren en zoek een leuk liedje uit. Can't hold us van Macklemore vind ik wel een geslaagd ook al luister ik vaker naar rustige muziek. Soms is dit hetgeen dat ik nodig heb. Ik glimlach als ik de eerste noten hoor en zet me achter mijn laptop. Na even zoeken hoe hij werkt zoek ik Facebook op. In dit soort dingen ben ik altijd snel geweest ook al heb ik nooit zoiets gehad, met muziek en technologie ben ik snel weg. Ik duw op het knopje registreren en geef mijn gegevens in. Na een kleine twintig minuten ben ik klaar en zit ik op de startpagina. Zoek snel vrienden blablabla.... In de zoekbalk geef ik River Tales in en meteen zie ik een foto van hem. Ik duw op toevoegen en hetzelfde doe ik bij Aria en Dylan. Maar bij de blonde jongen twijfel ik of ik het nu wel zou doen maar uit eindelijk heeft mijn hart het gewonnen van mijn hoofd en heb ik op toevoegen geklikt. 'Skye, kom je eten?' hoor ik de moeder van Ollie roepen na een tijdje. 'Ja, ik kom zo!' roep ik terug. Ik sluit de laptop en haar mijn oortjes uit mijn oren. Ik spets wat water in mijn gezicht. Zo, is wel goed genoeg. Beneden aangekomen ga ik aan tafel zitten. Het ruikt hier heerlijk zoals altijd.
Ik zucht als ik klaar ben met eten. 'Het was echt heel lekker', zeg ik en meen het ook, 'maar mag ik nu naar boven, ik ben echt moe.' Elly knikt en wenst me goedenacht.'Bedankt', zeg ik en loop voor de tweede keer naar boven. Terwijl ik handdoeken aan het zoeken ben in de schuif zet ik de douche kraan al open, meteen lopen er stralen water uit. Mijn kleren doe ik uit en stap voorzichtig onder de douche. Hmm, heerlijk. Ik laat mijn haar nat worden en was het met shampoo en conditioner tegen de knopen. De stralen verwarmen mijn lichaam tegen de koude van buiten. Als ik ben afgespoeld draai ik de kraan terug uit en droog me af. Ik doe al gewoon mijn pyjama aan, waarschijnlijk ziet niemand me toch nog vanavond. Ik kam mijn natte haar en trek dikke warme sokken aan. Het zijn zo'n kousen waarmee je over de grond kan glijden als een ninja, hier heb ik goede herinneringen aan. Met een glimlach verlaat ik de badkamer en mijn oog valt meteen op een foto van mijn familie. De glimlach verdwijnt langzaam maar zeker van mijn gezicht en mijn ogen vullen zich met tranen. Ik doe een poging om ze weg te knipperen, maar nee het helpt niet. Ik draai me om, weg van de foto maar ik voel de ogen van mijn familie in mijn rug prikken.
Langzaam glijdt er een traan over mijn wang en snel veeg ik ze weg. Ik heb al genoeg gehuild. Ik laat me alweer op mijn bed vallen en trek het deken over mijn hoofd. Ik zucht, waarom kon ik nu niet mee met mijn familie, weg van deze wereld, samen met mijn gezin naar de mooiste plek die er is. Misschien wel een plek waar je alles kan fantaseren wat je maar wilt, een groot grasveld met de kleurrijkste bloemen die er zijn en in de verte in een riviertje dat altijd stroomt. Gewoon de perfecte plaats, als je begrijpt wat ik bedoel. De plek waar iedereen wilt zijn! Begrijp me niet verkeerd, ik heb het goed hier bij de mensen waar ik woon en er zitten leuke mensen bij ons op school, maar toch... niets kan boven mijn familie. Ik trek mijn deken terug een beetje omlaag als ik door heb dat het nat begint te worden. De tranen lopen nu onophoudend over mijn wangen en ik doe ook mijn best niet meer om ze tegen te houden, waarom zou ik? Maar op een of andere manier voel ik toch, of lijkt het maar zo dat iemand me aanstaart. Ik word er helemaal gek van... Ik trek het deken nu van me af en ga rechtop zitten. Misschien moet ik maar even frisse lucht gaan halen en naar buiten? Ik ga opnieuw naar mijn badkamertje en knip de lichten aan. Ik heb echt een ongemakkelijk gevoel, met mijn handen ga ik over mijn gezicht en draai de kraan open, het water stroomt eruit en met mijn handen maak ik een kommetje en doe het water in mijn gezicht. Met de handdoek droog ik het af en kijk naar mijn ogen, het is weg, echt weg. Zou mijn glinstering nog terugkomen?
Ik hou mijn adem in en kijk naar de spiegel. Ik, ik begin dingen te zien die er niet zijn! Ik probeer mijn adem terug onder controle te krijgen maar het gevoel, het knagende gevoel dat het echt was wilt niet weg. Het kan gewoon niet. Ik draai me met een ruk om en druk de lichten opnieuw uit en sluit de deur. Mijn hart gaat steeds sneller, ik voel het gewoon en mijn gevoel heeft zo goed als altijd gelijk. Ik kijk schichtig rond in de kamer, op zoek naar haar. Ik heb er nooit in geloofd, het kan gewoon weg niet. Nee, het is er niet en het zal er ook niet komen. Hoewel.. ik zou het nochtans super vinden. Ik kijk nog een paar keer in het rond. Daar zit ze, ze zit op mijn bed en kijkt me aan. Ik word gek! Nee, het is gewoon niet waar. In plaats van weg te lopen loop ik naar haar toe. 'Heaven?' mompel ik. Ze knikt. 'Mijn zus?' ik slik en zij knikt opnieuw. Ik ben gewoon aan het hallucineren! 'J-je liegt!' fluister ik en stap terug een beetje naar achteren. 'Skye, wordt alsjeblieft rustig, dan kan ik het je uitleggen.'
'Leugenaar!' roep ik en begin terug te huilen. 'Het is niet waar! Ik word gek!'
'Skye, Rustig! Je word helemaal niet gek!' fluistert ze me toe met een bezorgde blik in haar ogen. 'Het kan niet, je, je bent dood!'
'Skye, rustig, alsjeblieft.'
'Nee, het kan niet, jij bent mijn zus niet!' Ze zucht. Ik schrik als er op de deur wordt geklopt. Opnieuw houd ik mijn adem in. 'Skye?'
'J-ja?'
'Wat is er aan de hand.'
'Niets', mompel ik en begin opnieuw te snikken. 'Mag ik binnenkomen?' Voor ik kan antwoorden staat hij al in mijn kamer, ik dacht dat het Oliver zou zijn, maar ik heb me vergist. 'River?' Zijn blauwe ogen herken ik meteen, 'Wat doe jij hier?'
'Ik wou gewoon even langskomen.' Ik kijk even achterom, naar mijn bed en ik zie haar niet meer, alleen ik en River zijn hier nog. Ik begin terug te huilen, ik kan het gewoon niet tegenhouden. Het wordt me allemaal te veel! ik hallicuneer en ik mis ze zo! 'Skye, wat is er? Waarom was je daarnet zo aan het roepen op iets of iemand maar er is hier niemand...' vraagt hij met dezelfde bezorgde blik in zijn ogen als mijn zus, of toch van hetgeen dat hier net was. Hij wrijft zachtjes over mijn rug.
'Er is niets', zeg ik vastbesloten het zelf ook te geloven. 'Skye, ik ken je net van vandaag maar echt waar.. ik kan zien dat er iets is, je staat vlak voor mijn neus te huilen en te bibberen alsof je net een spook hebt gezien', bij het woord 'spook' begint alles te draaien, spook, geest, zus 'en daarbij was je net aan het schreeuwen.' Hij duwt me met zijn arm rond mijn nek richting bed en duwt me er op, hij komt naast me zitten en gaat verder met geruststellend over mijn rug te wrijven. 'Skye, wat is er.' Ik schud mijn hoofd. 'Er is echt niets.'
'Oké, je wilt het me niet vertellen, ik begrijp het wel want ik ken je net, het komt ooit nog wel eens.' Ik knik. Ik zou hem het zo graag willen vertellen. Het zou zo makkelijk zijn als ik hem zou kunnen vertellen dat: Ik hier woon sinds mijn ouders en zus gestorven zijn, dat iedereen me op mijn vorig school niet mocht en dat mijn familie me niet kent. Dat ik ze vreselijk mis en nu dus hier woon bij een jongen die me op school negeert en maar twee vrienden heb. En ah ja ik zou het nog vergeten, dat ik net mijn zus zag als een soort van geest en ze sprak tegen me, ik weet niet eens of het echt was. Ik zou het hem zo graag vertellen maar ik doe het niet, het is er nog te vroeg voor, ik vraag me af of ik er ooit klaar voor zal zijn.
Dan zal ik het hem vertellen.
--------------------------------------------------------------
Heey allemaal! Hopelijk vinden jullie het een beetje leuk :s ik doe echt mijn best om het leuk te maken alvast bedankt voor de votes en comments!
Vote/Comment/Follow (Follow=Follow Back) Ik heb ze echt hard nodig... hihi (: Bedankt! ♥
♥Jolien♥
-Aangepast, verbeterd op 20/12/'13

JE LEEST
Believe in your dreams (Compleet)
Novela JuvenilSkye Rozen, een meisje van vijftien jaar met bruine golvend haar en prachtige blauwe ogen dat blij was met de weinige dingen in haar leven, het enige wat ze nodig had was haar familie. Haar ouders en zus van wie ze zielsveel hielf zijn omgekomen in...