Bana Ait {Ereri/Riren}

20. İhanet

Eren sabah kalktığında Levi'ın ona mesaj attığını gördü.

Mesajı umrunda olmayan bir tavırla açıp okumaya başladı. Her ne kadar Levi'ı çok sallamasa da mesajın sonları ilgisini çekmişti.

... Biliyorum bana güvenini kırdım, bin bir parçaya ayırdım. Ama Jean sana bazı şeyleri anlatmamış. Mesela ailen gibi. Yanılıyor muyum?

Lütfen, biliyorum artık zerre umrunda değilim. Ama belki Titan'ın senden ve benden aldığı kişileri görmek istersin.

Saat 18.40'da mezarlığa gelebilir misin?

Eren cevap yazmadı. Bir süre tavana bakarak düşündü.

Levi onu mezarlığa çağırıyordu ve Titan'ın aldıklarını görmesini istiyordu.

Ne yani, Titan birilerini mi öldürüp duruyordu?

Eren buna pek ihtimal vermedi.

Düşüncelerinde boğulmadan önce yataktan kalktı ve uzun olacağını tahmin ettiği güne başlamak için banyoya gitti.

***

Hanji'nin en son beklentisi sabahın köründe telefonunun çalmasıydı.

Hanji kolunu yatağın yanındaki sehpaya attı ve gözlerini açmadan el yardımıyla telefonunu buldu.

Arayan kısmına baktı.

At kafası.

"Ne var Jean?"

"Hanji. Bana borçlusun."

"Ha?"

"Bana hala neden Titan'dan iş aldığımızı söylemedin."

"Sabah sabah uğraşamam."

"Bir saat sonra seni evinden alıyorum. Yüz yüze konuşacağız."

Hanji bıkkınlıkla derin bir nefes aldı.

"Pekala."

***

Mikasa Ackerman soğuk bir kafeste geberip gitmek üzereydi.

Bunu cidden haketmiş miydi?

Sadece sevdiği adamın güvende olmasını istemişti. Bir katile kapılıp gitmesini değil.

Sırtını kafesin soğuk parmaklıklarına yaslayıp derin bir nefes aldı.

Eren'i görmeyi ne kadar da çok isterdi...

Aklına birkaç gün önce Ymir'le yaptığı konuşma geldi.

"Ymir, ne zaman çıkacağım? Açlıktan ölmeme cidden izin verecek misiniz?"

Ymir gülümsedi.

"Evet, burada öleceksin. Ama rahat ol. Biz Eren'i senden daha iyi koruruz."

Mikasa'nın yapabileceği tek şey beklemekti.

Artık tamamen pes etmişti, yaşamayacaktı. Sadece zaman meselesiydi, buna karar vermek için Mikasa dakikalardır parmaklarının arasındaki jileti döndürüp duruyordu.