Fragile || Malik.

Chapter 22.

Flashback 2007 ~

Nasya oturduğu küçük sandalyede bacaklarını sallandırırken ağzındaki şekeri dilinin üzerinde çevirmeye devam etti. Zayn'i bekliyordu. İki haftadır birbirlerini görmüyorlardı ve Nasya Zayn'in özleminden yanıp tutuşuyordu.

Destiny Nasya'nın yanına koşarak geldiğinde Nasya ona döndü. "Geldiler. Hadi gel,"

Heyecanla yerinden kalkarken Destiny bahçeye çıktı ve Nasya koşarak peşinden onu takip etti. Etrafına bakındı. Birkaç metre ilerisinde kendisine bakan Zayn'i görünce özlemle kollarını kocaman açtı ve ona doğru koşmaya başladı. Zayn de ona doğru koştu. Nasya Zayn'e doğru atladığında Zayn onu belinden tuttu, bacaklarını kendi beline dolamasını sağladı. Onu etrafında döndürürken savrulan uzun yasemin kokulu saçları Zayn'in özlemini gün yüzüne çıkartmıştı.

Defalarca kez saçlarının arasından öptü Zayn Nasya'yı.

Öyle özlemişti ki onu. O olmadan tıpkı kendini ilacını alamayan astım hastası gibi hissediyordu Zayn.

Birbirlerinden ayrılmadıklarını gören Destiny gözlerini devirdi. "Tanrım sanırım buna daha fazla dayanamayacağım." diyerek onların yanından ayrıldı.

"Hadi gel gidelim,"

"Nereye?" dedi gülerek peşinden gelirken. Parmaklarını Zayn'in parmakları arasına sıkıştırıp onu takip etti. "Çatı katına çıkalım. Onlarla yeni yıla girmek gibi bir niyetim yok."

Onaylayan mırıltılar eşliğinde onu takip etti. Birlikte merdivenleri çıktılar. Yavaş adımlarla ilerlemeye devam ettiklerinde kız bir süre sonra çatı katına çıkmışlardı.

Zayn, Nasya'nın parmakları arasından kendi parmaklarını çektiğinde bir anlığına boşlukta gibi hissetti. Tek dayanağı o iken onun kendisinden vazgeçtiğini düşünemiyordu. Düşünmek dahi istemiyordu.

"Ne yapıyorsun?" Zayn tavanın üzerine döşenen stor perdeyi küfürler eşliğinde açarken yıldızlarla dolu gökyüzü camdan ibaret olan çatıdan el sallamaya başladı. Nasya çatının camdan olduğunu fark etmemişti bile.

"Tanrım," diye mırıldandı gökyüzüne bakarken. "Ne zamandır bu çatı böyle?"

Zayn güldü. "Çok olmadı. Daha yeni sayılır."

Zayn birkaç dakika bir şeylerle uğraşırken Nasya etrafı izliyordu. Arada Zayn'e kaçamak bakışlar atıyordu. Ona bakmamak elde değildi.

Zayn yerdeki büyük erguvan renkli mindere Nasya'nın elini tutup oturdu. Nasya onunla beraber yere, minderin üzerine oturdu. Zayn geriye doğru yattığında Nasya da ona uyup yattı ve gözlerini gökyüzüne dikti.

"Hangisi daha güzel bilmiyorum," dedi Zayn ona hayranlıkla bakarken. Yeni yıla gökyüzünü izleyerek mi girmek yoksa sen izleyerek mi?"

Gözlerini Nasya'nın üzerinden çekip gülümsedi. "Gerçi gökyüzünde ne farkın var ki senin? Sana baktıkça nefes alıyorum."

Nasya gülümsedi ve onun üzerine atlayarak ona sarıldı. "Seni seviyorum, seni seviyorum, seni seviyorum, seni seviyorum..."

Defalarca kez bunu söyleyip ona daha sıkı sarıldı Nasya. Ondan daha büyük bir hediyesi yoktu.

Aradan saatler geçti. Yeni yıla son beş dakika kala Zayn yattığı yerden doğruldu. Nasya da ona ayak uydurup doğrulurken ona doğru döndü. "Yeni yıla nasıl girersen öyle geçer lafına inanıyor musun?"