Hi School: He's my Secret Crush ✔

Chapter 23- Again

SCHOOL: HMSC
Chapter 23
#Again

Kaori PoV.

Masaya ako dahil naging ok na sina Hannah at Ryan, and finally sinagot na nya si Ryan, May forever girls,
Naupo ako sa upuan malapit lang sa kanila, pinag masdan ko siya habang naka ngiti sana humaba pa ang buhay ni Hannah, para maka sama pa niya ng matagal si Ryan at ang pamilya niya,

“Ang lalim naman ng iniisip mo!,, di ko na napansin na na naka lapit na pala si Dilan sa tabi ko.

“Hah!?, bigla akong napa tingin sa kanya, “Naku wala to' iniiansip ko lang, paano kung nawala na si Hannah, paano tatangapin ni Ryan ang lahat!,, Bigla tuloy akong nalungkot lalo,

“Ikaw paano mo natangap nuon nung bigla akong nawala!,, natigilan ako sa tanong niya, Ito naba ang tamang pag kakataon para itanong sa kanya kung bakit siya biglang nawala nuon! bukod sa naaksidente siya at nawalan ng ala-ala, gusto ko ding malaman kung hinanap din ba niya ako, o minahal manlang kahit kaunti,

“Ang totoo nyan, hindi ko tinangap nung nawala ka, nag hintay ako, umaasa na babalik ka pa balang araw,, bigla akong napa yuko at iniikom ang mga kamay ko habang naka hawak sa palda ko,

“Gaya mo, nawala nga ang aking ala-ala pero ang nararamdaman ko para sayo, hindi basta basta nawawala, at kahit pa ilang taon ang lumipas, ikaw at ikaw lang ang mamahalin ng puso ko,, seryoso nyang sabi, nakita ko sa mga mata niya ang totoong nararamdaman niya, napa talikod bigla ako, Oo, na kumbinsi niya ako sa sinabi niya, “Yes Aoi, I still love you... so much!,, dugtong pa niya at saka niya ako niyakap habang naka talikod ng mahigpit,

Napa tingin ako sa gawi ni Chloe na naka tingin sakin ng masama, binawi ko ang tingin sa kanya at inalis ang kamay ni Dilan na naka yakap saakin.

“Iba na ang sitwasyon natin ngayon, Marami na din ang nag bago,, hindi na ako humarap sa kanya at umalis na ako.

Tama lang yung ginawa mo, AOi, wag ka nang aasa pa ulet,Hayst.. ginulo ko ang buhok ko at saka na pa padyak sa sahig.

Na dipres ako ng sobra kaya lumabas ako ng mag isa,Kumain ako sa 711 ng mag isa ng noodles, habang kumakain ako na alala ko bigla ang lola ko sa batangas,

“Lah' na mi-miss na kita,, napa luha ako habang kuma-kain, Ma, pa, sana andito kayo para payuhan ako sa dapat kong gawin, naguguluhan na din kase ako,, Pinunasan ko ang luha ko pero bakit ganun ayaw padin tumigil sa pag bagsak ng luha ko, Huhuh!

“Kailangan mo ng kausap??,, napa lingon ako sa pinag mulan ng boses,

“Um, R—ryan? anong—!?,, may itinuro siya mula sa kaliwa.Nag taka tuloy ako, huh!? anong meron? sinong—!? huh!

“HANNAHHHH—!, tumakbo ako papalapit sa kanya at saka siya niyakap ng mahigpit, “whuaahh, hannah-chan miss na miss na kita,, napa nguso ako, saka niyakap ko ulet siya. Kahit naka wheel chair na si Hannah inaaya padin sya ni Ryan para lumabas.

“Na miss din kita Aoi, kamusta ka bakit mag isa ka? nasan si Mikah?,, mabilis nyang sabi.

“Huh!? umm.. hehehe... ano kase kumakain ako.. kase.. hehe gu—Oo gutom ako—!,,

“Sinungaling, may problema ka ano?,,

“wa—wala!!,

“eh bakit nanlalaki butas ng ilong mo? alam ko Aoi kapag nagsisinungaling ka!,, biglang na ningkit yung mga mata niya.