FİLMİN ÖYKÜSÜ 2: Film Devam Ediyor

NEDEN..?

Rohini;

Rahul sehpanın üstüne koyduğu lobutu döndürdü. Soru kısmı Rahul'e cevap kısmı bana geldi.

"Evet Rohini Hayaat Khan"
"Buyrun Rahul Ali Khan"
"Bunu sana aslında direk olarak hiç sormadım sanırım ve şimdi soruyorum. Beni ilk gördüğünde ne düşünmüştün."
"Hm güzel soru Rahul Ali Khan fakat bu soruyu bana daha önce sormuştun sanırım yaşlılıktan hatırlamıyorsun. Her neyse seni o okul bahçesinde ilk gördüğümde uzun süre sonra içimde bir şeyler değişmişti ama ne olduğunu anlamamıştım ve tek düşündüğüm şey bu beni nerden tanıyor."
"Are oysaki ben..."
"Are devam et."
"Oda senin sorun olur."
"Evet, mantıklı.. Evet ben döndürüyorum."

Lobutu döndüm. Soru Sidhart'a cevap Rahul'e çıktı.

(S) "Enişte sana çok basit bir soru. Neden ablam? Zor kısmı kısa cevap vermen."
"Neden ablan.. Çünkü o benim kaybolmuş duygularımdı hiç bilmediğim hislerim ve içimdeki ben."

(J) "Are Rahul Bhai şair gibi konuşuyorsun."
"Jameela bizimde kendimize göre bazı becerilerimiz var dimi. Evet çeviriyorum."

İşte beklediğim an. Soru ben cevap Sidhart.

"Sidhart sana basit bir soru.. Neden Jameela? Zor kısmı uzun cevap vermen."
(R) "Hayatım teşekkür ederim."
"Ne demek bitanem her zaman intikam alabilirim. Evet Sİd seni dinliyoruz."

"Çünkü...."

Sidhart;

"Çünkü..."

Ne diyebilirim ki şimdi. Utanıyor muyum? Hayır utanma değil bu başka bir şey ve benim ağzımdan bir şey çıkmıyor.

"Evet Sid çünkü..?"

Hadi Sidhart Yuvraj söyle artık! Gözlerimi kapadım.
"Jameela çünkü o beni bana tanıttı. Onu sadece bir yıl önce tanıdım belki ama sanki onu tanımadığımda bile yanımdaydı. Belkide bu yüzden başarılı olabildim bugüne kadar... Jameela benim öğretmenim oldu yaşamayı öğretti.. Gülmeyi öğretti... Sevildiğimi öğretti ve sevmeyi öğretti.. Ben çok eksiktim ve o beni tamamladı..."

Gözlerimi açtım. Herkes ağzı açık bir şekilde bana bakıyor.

"Are!"
"Sidhart nerde?"
"Burdayım ya abla?"
"Hayır bu sen olamazsın benim kardeşim böyle cümleler kuramaz."
"Ablaa!"
"Are yâr sen neymişsinde biz bilmiyormuşuz."
"Abla abartma istersen."
"Abartmak hakkım. Öyle değil mi Rahul?"

"Ablan haklı Sid."
"Are yâr-"

"Ek minute ek minute bu konuda konuşması gereken kişi Jameela."
"Rohini abla şu an benim sıram değil."
"Are yâr bu kızın zeki olduğunu unutmamalıyım."

Şişey- pardon lobutu döndürdüm.
Soru bana cevap ablama çıktı.

"Eniştem sakladığın bir şey."
"Yok."
"Abla? İllaki vardır."
"Are peki yâr. Aslında bu çok eski bir şey... ama..."
"Abla hadi."

[(Yazardan: Sizleri çoook eskilere götürüyorum şimdi canlar hazır mısınız ufak bir hatırlatma yapmak mecburiyetindeyim öncelikle. Filmin öyküsü1 den hatırlayalım Rohini'nin uzun süre ardından Pakistan'da holi kutlamasını hatırlıyorsunuz değil mi? Tabiki hatırlıyorsunuz. Rahul'ün aşık olduğu kızın kim olduğunu bulmaya çalışıyordu ya hani ve bir kızı gösterdiğinde Rahul değil ama olabilir demişti biliyorum hatırladınız o zaman devam edelim ;))] 

"Peki... Biz Pakistan'dayken Rahul zorla beni holiye çıkardığı gün ve benim onun aşık olduğu kızı sorduğumda bir kızı gösterip bu mu dediğimde o bana o değil ama olabilirmiş gidip konuşabilirim demişti sonra ben ertesi gün..."
(Rahul) "Evet?"
"Ben.. ertesi gün o kıza gidip Rahul'ü sordum."
"Ne!"
"O da bana hoş çocuk birkaç kere göz göze geldik etkilendim hatta ondan hoşlanıyorum dedi."
"Eee?"
"Bende... ona... Rahul'den uzak dur dedim."
"Kısmetimi kapamışsın."