FİLMİN ÖYKÜSÜ 2: Film Devam Ediyor

SONSUZA DEK

Nandini;
"Jameelaa.. Jaaam.. Are yâr ilk defa ben önce uyandım... Jameela orda mısın?"
Yataktan kalkıp Jameela'nın yatağına baktım.
"Are kalktın ve beni kaldırmadın mı? Nerde bu kız."

Yüzümü yıkayıp aşağıya indim herkes kalkmış.
Ablam gülereker "Ooo Nandi hanım kalktınız sonunda Jameela kalkar senide kaldırır diye düşündüm ama o da kalkmadı." Dedi.
"Kalkmadı mı Jameela nerde o zaman."
"Odada değil mi?"
"Hayır?"
"Dur arıyım belki dışarı çıkmıştır."

Jameela'yı arıyoruk ama açmıyor.
"Açmıyo. Odada mı bıraktı acaba bekleyin ben bakayım."

Odaya çıktım. Telefon falan çalmıyor. Are bu kızın çantası nerde.
"Nerdesin Jameela. Telefonuda açmıyorsun. Dolap! Nerde bunun kıyafetleri... Jameela? Bu zarf?"

'Nandi özür dilerim gitmem gerekiyor. Üzgünüm.. Nereye diye sorma.. Bende bilmiyorum....'

"Gitmen mi gerekiyor? Nereye gittin Jameela! Ben bunu abine nasıl söyliyicem.."

Koşarak aşağıya indim.

"Abla, abi...... Jameela.... gitmiş."
"Gitmiş mi? Nereye?"
"Bilmiyorum söylememiş yani yazmamış buraya yaa offf alın okuyun işte."

Rohini;
'Nandi özür dilerim gitmem gerekiyor. Üzgünüm.. Nereye diye sorma.. Bende bilmiyorum....'

Sidhart hiçbir şey demeden odasına çıktı.
"Rahul?"
"Sakin ol hayatım ben Sidhart'a bakıcam şimdi."

Rahul Sidhart'ın yanına çıktı. 5 dakika sonra tekrar yanıma geldi.
"Kapısını açmıyor."

Herkes gidip 5 dakika içinde geri döndü. Birde ben deniyim belki beni alır içeri.
Yukarıya çıktım.
"Sidhart? Kapıyı açar mısın? Sid?"
2-3 dakika dil döktükten sonra Sidhart kapıyı açtı.

"Sidhart?"

Bana cevap vermeden yatağına oturdu. Yanına gidip oturunca başını kucağıma koydu.
"Abla neden bana böyle oluyor."
"Sidhart...ben.....bilmiyorum.."
"Önce sizden kopardılar beni sonra bununla birlikte çocukluk neşemi aldılar benden şimdide en değer verdiğim kişi gitti. Tam hayatımı yoluna soktum derken birden bozuluyor neden abla."
"Hayat kardeşim... Sidhart...ben.."
"Jameela bana ne demişti biliyor musun hep yanında olucam... Abla ben....Sadece... abla merak ediyorum neden gitti?"
"Bilmiyorum Sidhart ama inan bana bunu öğrenicem."
"Abla ben ona ne yaptım dün akşam her şey çok güzeldi biz.... evlenicektik... abla ben... onu gerçekten sevdim..."
"Biliyorum kardeşim... Sidhart söz veriyorum her şey düzelicek. Ablan olarak sana söz veriyorum."

Sidhart tamam manasında kafasını salladı. Onu ilk defa ağlarken görüyorum.
"Sende bana bir söz ver ve ağlamayı bırak ve bir daha ağlama."
"Söz.."

Sidhart'la birbirimize sarıldık. Başını tekrar kucağıma koydu. Kafasını okşarken uyumuş.

Jameela neden gitti peki. Hemde Sidhart ona evlenme teklifi ettikten sonra. Dün gece herkes çok mutluydu. Ne olmuş olabilir? Bunun cevabını ancak Jameela verebilir ama o nerde onu bilmiyoruz bile...
Bir buçuk saat sonra Siddhart'ın kafasını yastığa koyup kalkmaya hazırlanıyordum ki elimden tuttu.
"Abla gitme." Dedi.
Gülümseyerek "Tamam burdayım." Dedim.

"Abla Mumbai'ye dönmek istiyorum çalışmaya ihtiyacım var."
"Biletlerimiz hazır bu akşam dönücez."
"Teşekkür ederim."
"Seni benden iyi anlayan kimse olamaz Sid. Bende kendimi çalışmaya vermiştim. Bunu isteyeceğini bildiğim için biletlerimizi aldırdım. Her şey çok güzel olucak."
"Abla Sen nasıl Pakistan'da hayatını sıfırladıysan bende Mumbai'de sıfırlamak istiyorum. Hep sizin yanınızda olmak istiyorum."
"İşte benim kardeşim."
"İyiki yanımdasın abla."