FİLMİN ÖYKÜSÜ 2: Film Devam Ediyor

EĞLENCELİ AKŞAM

Sidhart;
Film bittikten sonra Rohini abla bayanları Rahul abide erkekleri bir tarafa topladı.
"Abi ne oluyor?"
"Ne olucak Rohini'nin nostalji günü kardeşim. Bir kere biz tüm erkekler bir odada ve oblarda tüm kızlar bir odada kalmıştı Delhi'ye ilk gittiğimizde şimdide onlar bir evde biz bir evde."
"Neden.... yanii.."
"Utanmana gerek yok neden demen çok normal Rohini Jameela'yı neşelendirmek istiyor biraz o yüzden ona kızamıyorum ve belki Jameela'yla son kez beraber kalıcaklar hepsi."
"Son mu? Neden?"
"Jameela gidebilir."
"Lacknow'a geri mi dönüyor."
"Hayır Londra'ya gitme ihtimali var."
Londra mı? Bu nerden çıktı!! Bir anda donup kaldım. Jameela neden Londra'ya gidicek? Burayı bırakıp nasıl gidebilir! Burda bi ailesi var! Rohini ablalar Farha ablalar Nandi burda !! Annesi ve babası burda ! Ablası burda! Ben..... Her neyse...
"Sidhart? Burda mısın?"
"Ha!? Evet."
"Sende bizimle kal bu akşam gerçeģi söylemek gerekirse eğlenceli olabiliyor. Raj'larda kalıcaz zaten."
"Peki olur abi."
Rahul abi Rohini ablaya gülerek "Rohini bir kişi daha buldum." Dedi.
Rohini abla "Kimse ben edemez."
Rahul abiyle birbirimize bakıp güldük.
"Are ne oldu?"
"Sidhart'ı sen sanmıştımda bi kere onu hatırladık."
"Her neyse görüşürüz."
"Havalı bir gidiş yaptı yâr."
"Kesinlikle abi."
"Bizde gidelim." Hep beraber Raj abinin arabasına binip Raj abilere gittik. Erkekler tarafına hoş geldiniz..

Jameela;
Rohini ablanın arabasıyla Rohini ablalara gittik. Saat geç olduğu için çocuklar yolda uyumuştu bile. Onları yataklarına yatırdıktan sonra bizde salona hepimizin sığabileceği kadar yatak yaptık.
Yuvarlak oluşturacak şekilde oturduk.
Nandi "Eeee şimdi ne yapıcaz."
Rohini abla "En iyi yaptığımız şeyi."
"Sürekli konuşmak." Dedi Farha abla gülerek.
Nandi "Benim bi fikrim var. En güzel aşk hikayesini anlatın."
Farha abla "Are vâh mükemmel fikir."
Nandi Rohini ablanın yanına sokuldu
"Abla yani sen kendininkini anlatıyorsun."
"Are Nandi bunu kaç kere izledin yaşadın."
"Ama ben senin anlatmanı istiyorum Rohini Hayaat Khan tarzında."
"Hayır hayır."
"Abla lütfeeenn."
Hepimiz Rohini ablaya lütfen demeye başladık. Rohin abla güldü.
"Peki o zaman 2 dakika bekleyin."
Rohini abla yukarıya çıktı. Bir anda ışıklar kapandı.
Işıklar açıldığında Rohini abla eski yerine yani tam ortamıza oturmuştu. Kafasının üstünde Rahul abinin gözlüģü ve yanındada Rahul abinin çantası vardı.
"Bu aşka inanmayan bir oğlanın
Ve aşktan nefret eden bir kızın hikayesi
(Gözlükleri gözüne indirdi)
Oğlan bir senaristmiş
Ve birazda tembelmiş
Aşka inanmayan serserinin de tekiymiş.
(Gözlükleri kafasına taktı.) Kız bir avukat
Yokmuş kaçırdığı vukuat
Nerde bir haksızlık orda Rohini Hayaat
Kim derki bunların yolu kesişir bir gün
Ve aşkları kazanır büyük bir ün
(Gözlükleri tekrar gözüne indirdi. Çantayı sırtına taktı)
Rahul Ali Khan çıkmış yola
Mumbai'li çocuk Delhi'ye varınca
Başlamış hikayesini aramaya
1 gitmiş 2 gitmiş 3 gitmiş
Nerde bu hikayeye bilememiş
Tam umudunu kaybedecekken
4.üde buluvermiş.
(Gözlükleri tekrar kafasına taktı.)
Rohini her şeyden habersiz
Pakistanda yaşıyor kimsesiz
Tek arkadaşları çocuklar
Başkasını kabul etmez asla yâr
Rohini'nin birde arkadaşı var Farha
Hikayeyi anlatmış Rahula baştan sona
Hayır sonu yoktu bu hikayenin
Kimse bilmiyordu Rohini'nin sebebini gidişinin
Tek Rohini bilirdi
Ama oda gizlerdi
Eğer soran olursa
Ağzının payını verirdi. "
Nandi "Are vâââhhh böylesini hiç dinlememiştim şair Rohini geri döndü."
"Rahul 15 gün boyunca Farha'dan dinledi
Pakistan'a gitmeyi aklına koydu
Hikaye bitince
1 gün dahi beklemeden Pakistan'a yolcu.
Rahul Rohini'yi ilk gördüğü anda
Biraz tırsmıştı aslında
'Rohini' dedi bana
Ee sorulur mu öyle bi anda
İsmi bilmiyormuş gibi yaptım
Rahul korkmuştu anladım
Farha söylememiş soyadımı
Belki ben değildim aradığı
Başka bir Rohini olamaz mı?
Rahul iyice korkunca
Tamam dedim benim Rohini
Ama sen kimsin ki?
Ben Rahul dedi senarist!
Senarist lafını duyunca
Sinirlerim kalktı ayağa
Öyle değil dedi belgesel senaristi
Kandırdı beni ama
Sevmiştim senarist çocuğu o anda
Gel zaman git zaman
Rahul ve Rohini iyi arkadaş olmuşlar
Bir gün Rahul aşık olunca
Başlamış Rohini'ye sormaya
Hava o gün buz gibi
Donmuştu dışarda Rohini
Bizim aşık senarist dedi
Hava ne güzel değil mi?
Bir anda şok oldum
Ne dedi bu deli
Dedim Rahul hava buz gibi
Ama kabul etmedi bizimki
Otobüse binince başladım soruları sormaya
Anladım bu çocuk kapılmış aşk rüzgarına
Ama kim ki bu kız?
Her gün başladım aramaya
Bulamadım delirdim.
Holi günü bulabilirdim
O mu bu mu diye sordum durdum
Hepsi evli çıktı biliyorum
Biliyordum da hepsinin evli olduğunu
Ama bekarları sorucak kadar cesaretim yoktu
Bir tane bekar sordum
O deģilmiş ama olurmuşmuş
Otur bakalım Rahul efendi
Sevdiğinden vazgeçmekte neyin nesi
Anlamıştım galiba o gün Rahul'e aşık olduğumu
Ama kabullenemedim ne olduğunu"
Farha abla araya girdi;
"Farha olsa anlardı.
"Ama Farha Hindistan'da kaldı."
"İstemiyordun yanında"
"Seni ne istiyim Rahul vardı yanımda."
Herkes güldü. Rohini abla devam etti.
"Derken doğum günüm geldi
Berbat bir doğum günü sürpriziydi
Rahul'un gerçek yüzü olabilir miydi?
Rahul inatçının tekiydi
Bana gerçekleri gösterene kadar direndi
Benim kankam Raj dede asıl o gösterdi gerçekleri
Seviyorsun bu çocuģu kendini kandırma dedi
2-3 gün sonra geldik tren garına
İstasyon sahnesi olmazsa olmaz ama
Rahatttım Rahul 10 gün daha burda.
10 günün sonunda
Döndük Hindistan'a
Rahul'un 3 günlük sınavından sonra
Her şey güzel oldu dahada
Öyle böyle derken nişan telaşı bitti.
Bizim senarist çocuk çekimleride bitirdi
Hikaye artık daha güzeldi
Çünkü bu bizim hikayemizdi
Ve Rohini Pakistan'a gitmeliydi
Davası vardı orda
Ama kaza yaptı otobüsü yolda
Hafıza gitti 4 yıl önceye
Sizce ben unuturmuyum aşkımı öyle bi anda
Tek hatırladıģım aşkıydı
Ve aşkıyla hatırladım her şeyi
Güzel günler geldi
Düğünümüź oluverdi
İşte böyle bizim iki delinin hikayesi."
Nandi "Are vâââhhhh mükemmeldin abla."
"Are yâr birde bana sor dilim damağım kurudu.
Hep beraber güldük.
"Rohini abla kesinlikle bir şairsin."
"Jameela sen beni birde eskide görücektin." Dedi Rohini abla gülerek.
Nandi "Abla unuttuğun bir şey var sizin aşkınız 2 başka aşkı daha doğurdu."
Rohini abla "Haklısın yâr. Ajay&Farha Raj&Tina"
"Daha çooookkk aşklar doğurucak bence."
"Rohini abla Rahul abinin en çok neyini seviyorsun?"
"Bana olan bakışını.. Bana bakınca kendimi güvende hissediyorum ne olursa olsun yanımda olucak olan kişinin o olduğunu gözlerinden anlayabiliyorum. Bu ona aşık olmadan öncede vardı. Rahul bana her zaman güven verdi."
Güven... Tıpkı..
"Heeyy Jameela daldın."
"Ha!? Yok... peki ona aşık olduğunu nasıl farkettin."
"Farketmedim farkettirildim. Ama sonra dikkat ettimde Rahul yanıma geldiği an kalbim tarif edemiyeceģim bir şekilde çarpıyordu ve anında buz kesiyordum. Kendimi onun yanınd hep mutlu hissediyordum ve güvenli."
Güvenli..?
"Jameela yine daldın"
Nandi "Are kendi aranızda konuşmayın. Bakın bende ne var."
Rohini abla "Nerden buldun o albümü."
"Dolaptaaann. Hadi bakalım."
Hep beraber albümün başına toplandık.
"Rohini abla bunlar kim?"
"Annem ve babam gençlik fotoğrafları Rahul'le ilk başta zamana göre düzenlemeye çalıştık fotoğrafları ama 3 sayfadan sonra vazgeçtik."
Güldüm.
"Buda Rahul'un anne ve babası. Annesini her zaman kıskanmışımdır çok daha güzelmiş gençken."
Farha abla "Rohini kafana bir şey yemek ister misin?"
"Sus sus. Buda Ajay ve Rahul küçükken. Çok komik değiller mi"
Nandi "Eniştemin bakışları hiç deģişmemiş."
"Ajay abi neden acı çekiyormuş gibi bakıyor." Dedim gülerek.
Rohini abla "Rahul bu fotoğraftan önce Ajay'i dövmüş bacağı çok acıyormuş Aisha annemde hadi barışında fotoğraf çekelim diyince Ajay acılı bakmak zorunda kalmış."
"Burdakilerde sen ve Farha ablasın değil mi?"
"Aynen. Rahul ve Ajay'in aksine ikimizde tüm dişlerimizi göstererek gülmüşüz. Farha bizim mahalleye daha yeni gelmişti. Liseye geçmeden önceki yaz."
"Çok neşeli bir yere benziyor arkadaki insanların hepsi gülüyor."
"Evet öyle herkes güler orda 7-24 müzik dans hep vardır."
Albümün sonraki sayfasına geçtik.
"Evet artık Rahul'le sıralamadan sıkılıp karışık koymaya başlamıştık. Bu fotoğraf Filmin öyküsünün çekimlerini yaparken çok eģlenmiştik o gün sette su savaşı vardı. Rahul saklandıģım yeri bulup hem ıslatmış hemde fotoğrafımı çekmişti."
"Bu fotoğrafta düğününüzden değil mi?"
"Aynen öyle. Rahul'le rüyadayız sanıp duruyorduk o gün."
"Ibraheem amca ve Rahul abi çok güzel çıkmışlar."
"Rahul'ün babamla ilk fotoğrafı. Korka korka çektirmişti."
Farha abla "Aisha teyze ve Kabir amcayla Rohini. Sanki onların öz evladı Rohini gibi şuraya bak nasıl sarılmış ikisinede."
"Mumbai'ye ilk gidişimdeki son günümdü."
Nandi "Bak bak bu da Eniştem ve ablam Mumbai'ye taşındıktan sonra ilk Delhi'ye geldikleri zamandı. Ahahah burda ablam Sameer'e hamileyken. Eniştemden bir şey istemişti de o da bulamamıştı ona kızıyordu."
Rohini abla "Kızmamıştım azıcık trip atmıştım. En sevdiğim fotoğrafta bu Rahul brn ve Sameer. Sameer ilk doğduğunda. Hepimiz birbirimize bakmışız."
Yaklaşık bir saat boyunca Albüme baktık. Çok eğlenceli fotoğraflar ve hepsinin ayrı güzel bir anısı var. Albümün son sayflarına doğru geldik.
Rohini abla albümün sayfasını çevirdi. Birden yüzünü buruk bi tebessüm aldı.
Fotoğrafa baktım.
"Rohinu abla bu!?"
"Saheer.. Kardeşim.. 5 yaşındayken vefat etti.."
Ama bu Sidhartlarda gördüğüm fotoğrafın aynısı. Yani o zaman..
"Aslında biliyor musun bana hiç ölmüş gibi gelmiyor sanki bir gün çıkıp gelicekte ben burdayım diyicekmiş gibi geliyor... Bendeki de saçmalık işte.."
Saçmalık değil gerçek...