Hayat masum değil,ben ise hiç değilim. Ama bir zamanlar öyleydim. Kötülükten habersiz prensimi beklerdim,ailemi beklerdim. Şimdi keşke hiç bulmasaymışım diyorum. Belki o zaman ben masum, öldürdüklerim canlı kalırdı... Belki o zaman rol yapmak zorund...
Hatırlatma Bir saat önce hazırlanıp kolyemi taktım. Eyeliner çekip rimel sürdüm. Kolyemle uyumlu renkte ruj sürüp parfüm sıktım. Ellerimin çatladığını görünce kavunlu el kremimi sürdüm. Arabama binip bizim mekana gittim. Hasat kapının önünde beni bekliyordu. Selamlaşıp içeri girdik. Oval oluşturacak şekilde dizilmiş masalarda tanımadığım birçok kişi oturuyordu. Babamın karşısında geçen seferki yüzüklü adam oturuyordu. Demek ki önemli biri. Patron'un bir yanına ben oturdum diğer yanına Hasat oturdu.
Sessizlik almış başını giderken patron(!) ilgiyi üstüne çekmek ister gibi öksürdü. Bir eliyle bana işaret yaparak ayağa kalkmamı istedi. Çakmağıyla sigarasını yakıp içine çekti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bu gördüğünüz kız benim en güvendiğim adamlarımdan biri değil. Bu toplantıda olmasının sebebi kendisinin kızım olmasıdır. "
Az önceki sessizliğin yerini itirazlar ve curcunaya giden diğer sesler aldı. "Güvendiğim adamlarımdan biri değil"?? Dövseydin bari. Ayrıca kızı olduğumu hâlâ açıklamamış mıydı? İki aydır dibinde olmama rağmen. Babam eliyle masaya üç kez sertçe vurdu. Aynı sessizlik sağlanıncaya kadar sabırlı ve bir o kadar da sinirli bakışlarla bekledi.
"Bu zamana kadar saklamak için kendimce sebeplerim var tabiki ama orası ben patronunuz olduğum sürece sizi ilgilendirmez. Bu yüzden yerinizi bilin! "
Ses tonunu tekrar alçaltıp konuşmaya devam etti.
" Alev tüm çetelerin başına benden sonra geçecek kişidir. Ona karşı yapılan en ufak saygısızlık ve ya yeterlilik testi sonucunda karşınızda beni bulursunuz. "
" Şimdi, bir sonraki lideriniz MAVİ'nin karşısında diz çökün! "
Yüzündeki muzip ifadeyi görünce şaşkınlığım daha da artmıştı. Ne diz çökmesi ayol sizi bizi mi var diye bağırasım geldi ama kendimi tuttum. Ne yapacaklarını merak ettiğimi apaçık belli eden bakışlarımla odadakilere döndüm. Anlaşılan onlar da kararsızdı. Birbirlerine bakıp ne yapacaklarını düşünüyorlardı. Bir süre devam eden fısıldaşmadan sonra kendimi çok önemli biri gibi hissetmiştim. Bu otoriterlik hoşuma gitmeye başlamıştı. Hasat 'la bakışlarımız buluştuğunda sanki o da benimle aynı tuhaf zevki alıyordu. Bir anda tüm sandalyelerin-biz üçümüz hariç- zeminde sürüklenme ve birkaçının yere düşme sesiyle odadaki diğer insanlara geri döndüm. Sesler kulaklarımı tırmalasa da bu şekilde itaatkar olmaları işime geliyordu. Tek dizlerinin önüne çökmüş karşımdaki koca koca adamlara bir gülüş atıp masadaki kadehten bir yudum aldım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
