Ik was dus weg aan het rennen, tot ik erachter kwam dat 1)ik geen conditie
heb; en 2)ik geen idee had waar ik was.
Dus nu zit ik hier op de grond te zitten. Mijn tas met mijn telefoon ligt nog bij Justin. Vergeten. Misschien word ik wel nooit gevonden. Dan zit ik hoer voor de rest van mijn leven zonder eten weg te rotten, tot de eekhoorntjes die altijd zo schattig leken mij levend op beginnen te knagen. Top. 'Vaarwel vrede wereld, ik zal je missen,' zeg ik blijkbaar hardop. Ach, er is toch niemand die me hoort.
Dan zie ik in de verte Justin aanlopen. Hij heeft een schooltas op zijn rug en die van mij in zijn handen. Hij zet hem zonder iets te zeggen voor mijn neus neer, draait om en loopt weg. 'Justin, wacht even!' Roep ik. Hij blijft staan. 'Ik ben een heel klein beetje de weg kwijt.'
Even later lopen we in stilte naast elkaar het bos uit. Eigenlijk is hij best knap. Niet zo knap als DJWIDNNWMDWOKI, maar goed. 'Justin,' zeg ik. Hij kijkt me aan. 'Ehhm, Karel.' Zeg ik teleurgesteld. Rechttegenover me staat Karel met een vergrootglas geobsedeerd naar een plantje te staren. 'Goedemiddag, Maryanne,' zegt hij met z'n vieze slijmtoontje, 'en oh, hoi JUSTIN. Ik was net bezig met het bestuderen van de Urtica L.' Hij kijkt Justin vies aan. Eigenlijk kijkt hij altijd vies, dus dat is niet heel bijzonder. 'Ehhm dat is een brandnetel.' Zegt Justin
'Dat zeg ik. Een Urtica L.'
Juist.
'Maar nu ik jullie toch zie, denk ik dat ik mijn tijd maar ga nuttigen met jullie vergezellen, want jullie hebben vast ook niks beters te doen. Waar woon je Maryanne. Ik fiets wel mee naar je huis. Ik ben een echte gentleman.' Hij spuugt op me terwijl hij het laatste woord zegt.
'Nooooouuuuu, Karel, dat hoeft niet per se hoor. Want kijk, Justin fietst ook al mee en daar heb ik wel genoeg aan want, ehhh, we moeten denk ik even praten over dingen en ehm, je mag niet met z'n drieën naast elkaar fietsen. Ja. Dat is het! Je mag niet met zn drien naast elkaar fietsen! 'Levensgevaarlijk. Ik ken mensen die met zijn drieën naast elkaar gingen fietsen, en na vijf minuten: pats! Dood. Dal wil je waarschijnlijk niet. Dusseee sorry.'
Gered.
JE LEEST
Het GEWELDIGE (en een heel klein beetje chaotische) Leven Van Mary van Berkelen
Novela Juvenil"'Hoi ik ben Mary en ik heb roze haar!' Hoor ik mezelf zeggen. Shit. Waar ben ik mee bezig. Oh ja, de milka. 'Ehhh wil je chocola?' Zeg ik, terwijl ik de half verpulverde milkareep omhoog houd. 'Ehhm nee, dankje,' zegt DJWIDNNWMDWOKI. 'Milka, van...
