Mardin'den bir aşk hikayesi...
Zorla Mardin Ağasının oğluyla evlendirmek istenilen Dilan ondan kaçmak için başka bir adamla evlenir.Bakalım bu adamla mutlu olabilecek mi?.....
ARKADAŞLAR KUSURUMA BAKMAYIN BIR SÜRE YAZAMADIĞIM İÇİN. BAZI SORUNLARIMDAN DOLAYI YAZAMAMIŞTIM AMA BUNDAN SONRA HEP BİRLİKTEYİZ:)
Dilan için huzurlu yolculugun sonuna gelinmişti.Ama bu sırada da konakta fırtına esiyordu..
-"Sen ne akılla gezmeya kalkarsın bu şehri? Sen neyine güvenirsin kızım? kaç saat oldu yoksun? Nerdeydin?" dedi Nuran Hanım(Mervenin annesi)
-"Ya tamam da koca kız olmuşum kim bana ne yapacak beni yedilermi sanki.Bak anne ben büyüdüm artık bana küçük bir kızmışım gibi davranma tamam mı!!
Dedikten sonra Merve üstünü degişmeden soluklanmadan kapıyı çarpıp çıktı.Tam o sırada Kemal Bey şaşkın bir surat ifadesiyle geldi;
"Ne oluyor burda ya konak sesinizle inliyor?"
"Yine Merve Kemal abi bu kızın entirikaları hiç bitmiyor ki." Dedi Nuran Hanım.
"Aman ya Nuran cahildir daha sıkma canını" dedi, tebessümlü bir surat ifadesiyle Kemal Bey.
Konakta olaylar almış başını giderken Dilan da annesi gile varmıştı.İçeri girdiklerinde Dilan annesinin halini görünce içi sızladı.Eli çenesinin altında gözleri çaresiz bakıyordu.
"Anne"
Dedi Dilan.Annesinin çaresiz bakan gözleri Dilanı görünce göz yaşlarına hakim olamadı.Bunu gören Ali az da olsa içinde bir mutluluk olmuştu anne kızın sarılması.
"Anne Zelal'den bir haber var mı?"dedi Ali.Asiye çaresiz ve umutsuz ses tonuyla;
"Yok oğlum" dedi.Ali'nin bir an yüzü düştü.
"Anne sen hiç merak etme biz Zelal'i bulacağız gerekirse her şehre gidicem sen üzülme olur mu? dedi Ali, Dilan Ali'nin bu sözlerine duygulandı, içi rahatladı bir an kocasının ona bu kadar güven vermesi Dilan için de çok iyiydi.
İSTANBUL
İstanbul'da Zelal ile birlikte arkadaşı gilde kalıyordu Sıraç.Arkadaşı da Sıraç gibi zengindi.Ve kızdı, bu durum her ne kadar Zelal'in hoşuna gitmese de mecburdu.Aksine bir de kız çok güzeldi ama öyle diğer zengin kızlar gibi burnu havada kokoş degildi iyi niyetli ve temiz kalpli bir kız idi. Zelal yavaş yavaş alışmıştı Duru'ya.Onunla birlikte geziyorlardı alışverişe gidiyorlardı çok güzel zaman geçiriyorlardı.Bu duruma Sıraç da seviniyordu.Çünkü Sıraç Zelal'i gerçekten seviyordu, naif , nazlı, iyimser olması Sıraçı daha da çok bağlıyordu Zelal'e.
Tabi bir de Merve vardı.Merve soluksuz kapıyı çarpıp çıkışının ardından ağlayarak avale misali, elinde küçük çantasıyla salına salına yürüyordu.Merve'nin bu halini uzaktan izleyen Miraç durumu anlayınca hemen yanında bitiverdi.
"Evet ben" dedi, Miraç, kendinden emin bir şekilde.
"Beni mi takip ediyorsun yoksa sen" dedi Merve çatık kaşlarıyla;
"Aaa ne alaka canım dolaşıyordum sadece, ama istemiyorsan gidebilirim?" Dedi.Tabi yok diyecegini biliyordu Miraç Merve'nin çünkü çaresizdi.
"Bak gel istersen şuradaki banka oturalım hem sende ne olduğunu anlatırsın bana olur mu? Dedi Miraç.Merve ise yüzünü öne egerek önden yürümeye başladı.
Banka oturduktan sonra anlatmaya başladı Merve;
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bıktım artık herkesin üstüme gelmesinden, ya küçük bir kızmışım gibi davranıyorlar bana.Ben büyüdüm artık ben ama onlar bunu göremiyorlar nedense." Dedi Merve.Miraç durumu anlayınca bu durumdan yararlanmak için bir çözüm bulmuştu;
"Anlıyorum seni Merve'ciğim büyüklerimiz hep öyledir sıkma bunun için canını, bak bu gününü bana ayır hem kafan dagılır biraz gezeriz.Hem sana şehri de gezdiririm olmaz mı?"dedi Miraç.Merve'nin tedirgin bakışlarını sezen Miraç;
"Bana güvenmiyor musun yoksa? Hem bir arkadaşın olsun istemez misin? Yoksa bu güzel şehir tek çekilmez." Dedi Miraç.Merve de bu sözlere kanıp gülümsedi.
"Peki o zaman hadi kalk gezelim biraz hem benim de canım sıkıldı" diyerek kızın aklını çeldi ve arkasına taktı Merve'yi arabaya bindiler.
