"Bir hayalin varsa, onu başarma gücüne de sahipsin."
Herkesin bir hayali vardı. Herkesin başarma gücüne sahip olduğu bir hayali vardı. Herkesin yaşadığı zorluklara karşı açtığı yeni sayfalar, yeni yelkenler, başladığı yeni hayatlar vardı. Lara'nın d...
Sıkıcı bir okul günü devam ediyordu. Hep birlikte kantinde oturmuş Berkcan'ı bekliyorduk. Ders çıkışı bize kantinde onu beklememizi söylemişti ve koşarak yanımızdan ayrılmıştı. Şimdi ise hep birlikte bir yandan yemek yerken bir yandan Berkcan'ı bekliyorduk.
Birkaç gün önceki olan yarışmayı kaybetmiştik Ayşe yüzünden ve bu beni gerçekten üzmüştü. Hem de içimde Ayşe'ye karşı kin beslememe neden olmuştu. O gecenin sonunda Pamir ile yakınlaşmamızı ise kimseye anlatmamış, bu konu hakkında da konuşmaıştık. sanki hiç yaşamamışız gibi davranıyorduk.
Bu her ne kadar anlayamadığım bir şekilde beni üzsede bir şey diyemiyordum.
"Pekala geciktiğim için kusura bakmayın. Fotokopiler ile işim sandığımdan daha bir uzun sürdü." dedi Berkcan ve nefes nefese yanımdaki sandalyeye oturdu. Elindeki posterleri masanın üzerine bırakmıştı. Üzerinde okulumuzun resmi vardı. Altında 'En iyisi için oylar Berkcan Barkın'a' yazıyordu. Okulun üstünde ise bulutların arasından çıkan Berkcan'ın kafası.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ne fotokopisi?"dedi tam karşımda oturmuş umursamaz bir şekilde yemeğini yiyen Pamir.
"Okul başkan adayları arasında bende varım da, kendi sloganlarımı hazırladım." dedi havalı olmaya çalışarak.
Yüzünün önüne düşen saçlarını elleri ile geriye attı ve sandalyesinde geriye yaslandı. Fakat sandalyenin arkası kırık olduğu için küçük bir düşme tehlikesi atlattıktan sonra hiçbir şey olmamış gibi devam etti konuşmasına.
Normalde her öğle yemeklerinde Arya yanıma otururdu ki bunu Berkcan da çok iyi biliyordu. Birkaç sefer yanıma oturmuş ve Arya'nın gazabına uğramıştı. Şimdi ise tek boş sandalye o olduğu için atlamıştı fakat Arya o sandalyeye bilerek oturmamıştı. Kırık olduğunu bildiği için. Demek ki Berkcan bu başkanlık işine o kadar heyecanlıydı ki Arya'nın benim yanıma oturmadığını bile fark etmemişti. Gerçekten istiyordu demek ki bu başkanlık görevini. Şaka amaçlı bir şey değildi yani.
"Sizden istediğim şey tabiki de harika bir insan olarak oylarınızı bana vermeniz."dedi ve tepesimdeki patatesleri resmen avuçlayarak ağzına attı.
"Ne yapıyosun be! Onlar benim." dedim ve tekrardan tepsiye doğru uzanan eline vurdum. Berkcan beni takmayıp tekrardan avuç avuç patateslerimi yiyince sinirli bir şekilde Yağız'a döndüm.
"Yağız!" bizi izleyen Yağız sırıtarak konuşmata başladı.
"Söyle güzelim."
"Tut onu."dedim sinirli bir şekilde.
"Bâş üstüne güzelim."dedi ve hemen çaprazında oturan, bizi takmadan yemek yiyen Berkcanın ellerini tuttu ve arkada birleştirdi.
Hızlı bir şekilde oturduğum yerden kalktım ve yüzü bana dönük olan Berkcanın dibinde durdum ve Pamir ile Arya'ya baktım.
