Klątwa księżyca

Wściekłe wilki 19

Darren postanowił z samego rana wrócić tam gdzie skończyła się jego klątwa. Odzyskał swojego wilka i już bez problemu może się z nim komunikować. 

Przed godziną przyjął swoją wilczą naturę i przemierza las, a jego wilk cały czas przyspiesza. Uderza łapami w ziemie zostawiając po sobie szlak unoszących się w powietrzy liści. Im bliżej jest celu, tym coraz bardziej chce znaleźć się już na miejscu, gdzie zostawił Ali jak ostatni gnojek. Bardzo chciałby, żeby ona mu wybaczyła, ale nie ma dobrych wiadomości. 

Przeskakuje leśne gęstwiny i dociera prawie że pod sam budynek, jednak jego nos wyczuwa jakiś obcy zapach. Zaciąga się nim i z jego piersi wydobywa się groźny warkot. W kilku susach dociera do budynku i wpada do środka, jednak to co tam zastaje powoduje w nim furię. Widzi jak jakiś blondas przyszpila Ali do ściany, a jego twarz ukryta jest w zagłębieniu jej szyi. Nie myśląc długo i zbytnio o konsekwencjach rzuca się mężczyznę.

Kiedy usta Logana dotykają aksamitnej skóry jego towarzyszki, czuje rozrywający ból w plecach. Puszcza Ali i próbuje pozbyć się wczepionego w niego przeciwnika. Po kilku chwilach udaje mu się zrzucić z siebie napastnika. Jego oczom ukazuje się wściekły brązowy wilk z zębami ociekającymi jego krwią. Może wyczuć kto kim jest, a ten wściekły pies jest Alfą. Widząc bojową sylwetkę zmiennego, Logan wypuszcza z klatki wilka. W kilka sekund przeobraża się w swoje wilcze ja i ma zamiar pokazać temu smarkaczowi, gdzie jego miejsce. 

Ali pierwszy raz w życiu widzi, jak Logan zmienia się w wielkiego białego wilka. Zanim zdąży chociażby mrugnąć ci dwaj rzucają się sobie do gardeł. Pomieszczenia wypełniają odgłosy walki, warczenia i skowytu. Do jej nozdrzy dociera zapach krwi. 

Chciałaby ich rozdzielić, ale jednego czego się nauczyła, to nie wchodzić między walczących samców. Jej przyjaciółka o mało nie straciła tak życia. Jednak musi coś zrobić, nie pozwoli, żeby ci dwaj pozagryzali się. Ostrożnie przesuwa się  przy ścianie w kierunku, gdzie kiedyś były kuchenne meble. Kuca i przegrzebuje dłońmi pobojowisko, jednak niczego przydatnego nie znajduje. Podnosi głowę i widzi jak jeden wgryza się w drugiego. Serce jej na chwile staje, widząc czerwone plamy na śnieżnobiałej sierści Logana. 

Ali myśl do cholery. 

W tym całym bałaganie odnajduje kilka całych talerzy. Niezbyt długo myśląc, robi zamach jednym z nich w kierunku tych idiotów. Porcelana roztrzaskuje się tuż koło ich nóg, co nie przynosi pożądanego efektu. Zostały jej jeszcze tylko trzy sztuki, rzuca nimi w wilki i dołącz do tego swój wrzask. Krzyczy tak długo, aż ci dwaj zaprzestają krwawej jatki i spoglądają na nią.

- Dosyć tego! Macie, kurwa, przestać!- Wykrzykuje i czuje, że za chwile straci głos. - Macie przestać - rozkazuje im.

Ku jej zadowoleniu i zdziwieniu, futrzaki odsuwają się od siebie, ale wciąż groźnie powarkują. Patrzy jak przemieniają się w ludzi. Już chce zbliż się do nich, kiedy dostrzega, że chłopak będący brązowym wilkiem, to Darren. Jest cały zakrwawiony i ma liczne ukąszenia. Ale wie, że nic mu nie będzie, jako zmienny uleczy się. Przełyka ślinę i spogląda w miejsce gdzie stoi Logan. Jest tak samo pogryziony, ale w mniejszym stopniu. Blondyn cofa się w jej kierunku, ale bacznie obserwuje przeciwnika. 

Blondynka zamierza dowiedzieć się, co się tutaj właśnie, do cholery, stało. Dlaczego ci dwaj walczyli na śmierć i życie.

- Co ty tutaj robisz Darren? - Jego imię ledwo przechodzi jej przez gardło.

- Wróciłem zboczyć jak się masz - warczy. - I co zastaję?

- Długo ci to zajęło. Prawie dwa tygodnie. Mam się cieszyć? I dlaczego zaatakowałeś Logana?

- Ważne sprawy mnie zatrzymały i powinnaś być mi wdzięczna, że cię uratowałem przed tym sukinsynem.

Ali otwiera szeroko oczy na słowa szatyna. On ja uratował. A to dobre sobie.

- Nie tym tonem kutasie! - Do dyskusji dołącza blondyn.

- Z tobą, kurwa, nie rozmawiam, psie - rzuca wściekły szatyn. 

- Przestańcie, obaj! Wróciłeś do mnie? - Ali zadaje oczywiste pytanie Darrenowi.

- Niezupełnie.