Hiç görmediğimiz bir rengi hayal edebilir miydik?
Hayır! Hayal gücümüz ne kadar geniş olursa olsun bu imkansız bir şeydir. Hayatı Gökkuşağının sekizinci rengine benzetiyorum, bilinmezliklerle dolu... Ne zaman ne yaşayacağımızı bilemeyiz, tıpkı gökk...
Sabah uyandığımda terasta battaniyeme sarılıp iki büklüm olmuştum. Odaya geçip saate baktığımda 11:35 ti. Telefonumdan gelen mesaj sesiyle koltuğa yönelip telefonumu açtım. Defne'den tam 11 mesaj vardı.
'İpeek kız bak geleceğim oraya, beni meraklandırma!' son gelen mesaj buydu. Diğerlerine baktığımda bugün Defne ile alışverişe çıkacağımız aklıma geldi. hemen kısa bir mesaj yazıp hazırlanmaya başladım.
Gönderilen:DefoluDeff:
Deff, ben onu tamamen unutmuşum, bir saat sonra Kırmızı'nın önünde buluşalım.
mesajı gönderdikten sonra odama geçip dolabımın karşısında dikilmiştim fakat aynadaki yansımamı gördüğümde kendimi cadı gibi hissetmiştim. Rastgele dolabımdan birkaç parça kıyafet aldım ve banyoya yöneldim.
Banyodan çıktıktan sonra üzerimi giyip saçlarımı kuruttum. Düzgün bir topuz yaptıktan sonra aynada kendime baktım. Gayet şık olmuştum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Annem ünlü bir modacı olduğundan hep şık giyinmemi isterdi.
Hafif bir makyaj yaptıktan sonra hazırdım. Telefonumdan saate baktığımda 12:20 civarı olduğunu gördüm telefonumu cebime koyup yanıma para aldıktan sonra mutfağa yöneldim. bir şeyler atıştırıp hırkamı giydim ve dışarıya çıktım. Botlarımı giydikten sonra zıplayarak merdivenlerden inmeye başladım.
Apartman kapısından çıkarken dünkü siyahlı çocuğu gördüm, o da karşı apartmanın kapısından çıkıyordu. Yine siyah giyinmişti, tek bir şey hariç. Gömleği beyazdı, bembeyaz.
Kırmızı kafeye doğru yürüme başladığımda aklıma yine fotoğraftaki adam geldi. Ne pahasına olursa olsun bulacaktım onu. Kırmızıya yaklaştığımda Defne'yi gördüm. Bir ağacın gövdesine yaslanmış etrafa bakıyordu.
Yanına vardığımda vakit kaybetmeden boynuma atladı. "bebeyiim." gülümsedim. "aşkıım."
"Ya defolu'm benim evde yiyecek kalmadı sonra yiyecek bir şeyler de alsak?" küçüklükten beri Defne'ye defolu deff derdim, bu hem onun hem de benim hoşumuza giderdi.
"Olur, ipek böceği." ipek böceği... annem derdi böyle. "taksiye mi binelim? Yoksa otobüs mü?" bakışlarından anlamıştım otobüs dediğini. ne zaman otobüse binsek yapacak eğlenceli şeyler bulurdu defolu'm. Bazen onun rengarenk dünyasında kayboluyordum, bütün acılarını unutturuyordu insana.
Otobüs durduğunda en son biz binmiştik. Akbilimi basıp tam oturacağım sırada Defne şoför'e bir şeyler diyordu. "Bebek'ten geçiyor mu amca?" adam geçmediğini söyleyince göz ucuyla bana bakıp hafif sırıttı ve tekrar şoför'e döndü. "Hmm peki öpsem geçer mi?" Adam önce anlamaya çalıştı anladıktan sonra 'Tövbe Yarabbim.' diyerek otobüsü sürmeye devam etti. O sırada bende boş bir koltuğa oturmuştum.
