Ontvoerd (on hold)

Deel 16

Pov: Elizabeth.
Ik heb waarschijnlijk wel driekwartier onder de douche gestaan. Deels omdat ik al dagen niet gedoucht heb en deels omdat ik bang ben voor die man met zijn, o zo goede rede om mij zomaar te laten ontvoeren. Ik doe de kleren aan die aan het haakje hangen, eindelijk niet zo'n hoerig jurkje of zo maar gewoon een spijkerbroek en een zwart shirt.
Ik bekijk mezelf in de spiegel. Ik zie een meisje die ik niet ken, een mager meisje met een bleke huid en rode ogen met paarse wallen. Ze kijkt me verdrietig aan, met haar bruine haar in slierten langs haar gezicht. Maar het grootste verschil tussen haar en mij is dat ze geen lach op haar gezicht heeft en dat haar ogen dof zijn, alsof ze zijn opgebrand. Leeg.
Ik zucht, haal mijn hand door mijn haren en klop op de deur.
Een van de bodybuilders doet de deur open en laat zijn ogen over mijn lichaam glijden.
Ik loop hem voorbij terwijl ik met mijn ogen rol. "Pedofiel." Mompel ik net zacht genoeg dat hij het niet kan verstaan. De man fronst zijn wenkbrauwen. "Wat zij je meisje?"
Ik zucht. "Ik zei, zullen we gaan?" Zonder antwoord te geven duwt hij me vooruit.

We komen aan in dezelfde kamer als eerst en ik wordt weer in dezelfde stoel gezet. Vanuit de kamer hiernaast hoor ik luid geschreeuw komen, ik kijk rond maar iedereen schijnt het normaal te vinden dat er iemand staat te krijsen daar. Na een halve minuut hoor ik een doffe klap en het geschreeuw houd op, de man van eerder komt de kamer uitgelopen terwijl hij zijn handen afveegt aan een handdoek. Het heeft vrij weinig zin want hij zit helemaal onder het... bloed? Ik kijk hem met grote ogen aan en probeer weg te komen uit de stoel, wat kansloos is want ik word meteen weer terug geduwd. " doe maar rustig Elizabeth ik doe je niets." Zegt hij net een halve glimlach. "Laat ik eens beginnen met me voor te stellen, ik ben Erick Williams." Ik frons mijn wenkbrauwen, ik heb die naam eerder gehoord. Misschien een docent? "Je wilt vast weten waarom ik je hier heen hebt gehaald, dat heeft alles te maken met je vader." Dan weet ik op eens waar ik de naam eerder heb gehoord, mijn vader heette Williams van achternaam. Ik kijk Erick met grote ogen aan. Hij lacht kort. "Nee Elizabeth ik ben niet je vader, rustig maar. Ik heb je vader goed gekend, hij was mijn stiefbroer." Ik schud mijn hoofd. "Ma- maar dat kan niet." Stamel ik. "En hoezo 'gekend'?" Erick kijkt me even vol medelijden aan. "Je vader is een half jaar geleden gestorven Elizabeth."
Ik kijk hem met een lege blik aan. Hij kijkt even verbaast. "Wat? Had je verwacht dat ik hier een potje zou gaan zitten janken om een man die er nooit voor mij en mijn moeder is geweest? Ik ken hem niet eens." Erick haalt zijn schouders op. "Nou ja hoe dan ook, dat verklaard nog steeds niet waarom je hier bent." Het blijft een paar seconden stil. "Kijk, toen ik drie was zijn mijn ouders overleden dus ik belande in het weeshuis. Een jaar later hebben mevrouw en meneer Williams mij in huis genomen, omdat ze zelf geen kinderen konden krijgen. Maar op een of andere manier was het ze een half jaar later toch gelukt, ze kregen een zoontje. Alle aandacht ging naar het baby'tje, want wat was hij schattig een lief, kleine Jurre. Meneer Williams was zakenman en we waren rijk dus Jurre kon alles krijgen wat hij wou, maar ik werd genegeerd. En zo ging het altijd. Toen mijn pleegouders stierven dacht ik dat ik dat ik als hun oudste zoon het grootste deel van de erfenis zou krijgen, maar nee hoor, alles ging naar je vader. Ik mocht de auto hebben, dat was alles." Ik staar hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. Moet ik hem nu zielig vinden of zo?. "Goed." Gaat hij verder. "Toen je vader ook overleed ging de hele heisa naar zijn oudste kind, jij." Ik kijk Erick ongelofelijk aan. "Je hebt me hierheen gebracht voor geld?" Ik schud mijn hoofd. "Het zal allemaal wel, je mag het hebben. Ik heb het niet nodig." Erick begint te lachen. "Je dacht toch niet dat het zo makkelijk was, lieve schat ik-" "noem me niet zo." Onderbreek ik hem. Hij kijkt me even aan en trapt me dan onverwachts in mijn maag. Ik hap verbaast maar adem. "Nu is het klaar met dat bijdehante gedrag, heb je dat begrepen?" Ik kijk hem woedend aan, zonder iets te zeggen. "Ik zij heb je dat begrepen?" Schreeuwt Erick nadat hij me nog een keer in mijn maag trapt. Ik haal een paar keer trillend adem. "Ja." Erick geeft een knikje naar de bewakers. Ze maken me los en slepen me weg. Sympathieke man die Erick.

Voorzichtig scheur ik het gat bij de knie in de broek verder open. Tot mijn schrik zie ik dat het helemaal paars en blauw is. Ik raak het midden aan en trek mijn vingers meteen weer terug. Ik scheur de onderkant van mijn shirt af en gebruik het als een soort ondersteuning. Nadat de bewakers me hadden meegenomen werd ik in een donkere, koude kamer gegooid. Na een paar klappen en schoppen zijn ze weer weggegaan, mij voor de zoveelste keer in elkaar geslagen achterlatend. Ik vraag me voor de zoveelste keer af wat ik heb gedaan om dit te verdienen.

Pov: Finn

"Je had beloofd haar niets aan te doen!" Ik sla tegen de muur van Erick's kantoor aan. Erick schud zijn hoofd minachtend. "Daar deden jullie zelf ook niet al te moeilijk over heb ik gehoord." Ik haal mijn hand door mijn haar. "Dat waren de andere, ik dacht gewoon dat ze hier veilig zou zijn." Zeg ik terwijl ik me op de bureaustoel laat vallen. Ik had haar nooit hierheen moeten brengen.
Als Erick eenmaal kwaad is kan je maar beter uit zijn buurt blijven. Waarom werkt ze dan oom niet gewoon mee? Ze snapt toch ook wel dat ze het er zo niet beter op maakt. Toen ik Elizabeth voor het eerst zag wist ik meteen dat ze dapper was, ik kon in haar ogen zien dat ze zich meer zorgen maakte of haar vrienden en familie oké waren dan zichzelf. Mijn vader zij altijd dat mijn moeder ook zo was. En ik lijk precies op mijn vader, een lafaard. Maar dat gaat veranderen, ik ga Elizabeth hieruit halen. Al is het het laatste wat ik doe.

Halooo🤘🏻
Hoe gaat het ermee?
Ik heb niet zo veel te zeggen dus eeh
Toedeloetjes❤