Ontvoerd (on hold)

Deel 6

Wacht wat? Dit is niet wat ik er van had verwacht. De kamer waar ik in lig is donker en kaal. Er staat alleen een bed.
En daar lig ik op. Vastgebonden. Met knallende hoofdpijn en een stekende pijn in mijn neus.
Ik heb het weer eens goed verpest.
Ik trek aan de touwen aan mijn polsen maar er komt geen beweging in. Het enige dat het me oplevert zijn twee sneeën in mijn polsen. Ik zucht en kijk naar het plafond.
"Waarom moet dit nou weer bij mij gebeuren!"
Schreeuw ik uit.
Dan gaat de deur open. Ik schiet omhoog, er niet bij nadenkend dat ik nog vastgebonden ben. "Au!" Schreeuw ik uit. De persoon van de deur zegt niets en loopt alleen naar me toe, maakt mijn touwen los en duwt me overeind. Ik kijk het allemaal maar een beetje aan. Hoe eerder im los ben hoe beter. De deurman duwt me vooruit, blijkbaar miet ik lopen. Dan zie ik de open deur. Ik kijk achter me en zie de deurman me nors aankijken. Ik bijt op mijn lip en overweeg even mijn opties. Ik haal mijn schouders op en besluit er maar voor te gaan. Ik trek uit het niets een sprintje, gooi de deur voor de man dicht en ren als een gek de gangen door.

Na een paar minuten gerend te hebben blijf ik even staan en kijk ik om me heen. Niemand te zien, dus ik leg mijn handen op mijn knieën en kom even op adem.
"Dom kind." Iemand grijpt me van achteren en ik gil. Ik wordt zonder pardon over een schouder gegooid een de schouder loopt met grote passen weg. Nou ja, de persoon waarvan de schouder is dan hé.
Ergens aan het einde van een van een gang stoppen we, ik hoor een deur open gaan en ik word naar binnen gegooid. Voordat ik ook maar iets kan zeggen is de deur weer zich en hoor ik het op slot gaan.
Ik zit weer eens in het donker.

Na een tijdje merk ik dat ik aan het rillen ben en ik wrijf over mijn blote armen en benen.
Dan pas merk ik wat ik aan heb en ik bedenk me ook dat iemand me heeft omgekleed. Ik schud de gedachte weg en focus me op het afgrijselijk korte jurkje wat ik aan heb.
Het is rood en strapless, veel te kort en heel dun. Ik trek mijn benen op en sla mijn armen er om heen, ik leg mijn hoofd er op en begin te snikken.

Na wat voelde als uren -maar wat waarschijnlijk veel korter was- wordt de deur weer opengedaan. Ik sta op omdat ik weet dat het toch geen zin heeft om iets te proberen en loop naar de deuropening. Daar worden mijn armen ruw achter mijn rug geduwd en vastgebonden. Een licht duwende hand in mijn rug geeft aan dat ik moet lopen en ik besluit maar mee te werken.
"Er is iemand die je wilt kopen. Ik heb hem gewaarschuwd voor je gedrag maar hij zij dat hij je van vroeger kende." Zegt de man die achter me loopt. Ik sta abrupt stil.
"Loop door." Zegt de man geïrriteerd en hij geeft me nog een duwtje in mijn rug. Ik blijf op mijn plek staan en draai me om.
"Wat bedoel je met 'iemand wil je kopen'? Ik ben godverdomme geen voorwerp! Wat dacht je van mensenrechten en zo! Ik heb recht op vrijheid en-" en klap tegen mijn wang laat me stoppen met praten.
"Bek houden en doorlopen." Sist de man, terwijl hij met nog een duwtje geeft, iets harder deze keer. Ik adem trillend in en uit en probeer de opkomende tranen tegen te houden.
We stoppen bij een grote deur en na wat gepruts met een sleutel wordt de deur wagenwijd open gegooid.
Mijn ogen worden groot als ik zie wie er op een stoel, grijnzend zit te wachten.
Dave.
"Alles is afgehandeld had ik begrepen?" Vraagt hij, nog steeds grijnzend naar mij. De man knikt. "Veel plezier met haar." En hij geeft me nog een laatste duwtje richting Dave.

Pam pam pam....!!!
Wie zou dave zijn....?

Er is hier dus echt een hitte golf aan de hand.

Oke dagie!!!!