Ontvoerd (on hold)

Deel 4

Twee sterke armen trekken me omhoog en ik word tegen een bijzonder gespierde borstkas aangedrukt. Als ik nu niet in zo'n kut situatie zat had ik er bewondering voor gehad.
"En nu even meewerken prinses." Zegt de stem, duidelijk boos omdat ik hem een knietje heb gegeven.
Dan denk ik op eens aan een vriendin van mijn moeder. Goed moment om aan je moeders vriendinnen te denken Elizabeth...
Maar serieus, ze kwam een keer bij ons eten en toen vertelde ze me over een zelfverdediging les die ze had gevolgd. Als iemand je van achter vasthad moest je op drie zwakke plekken slaan of schoppen.
Eerst naar achter schoppen in zijn 'privé gedeelte' waardoor hij je los zou laten en voorover zou klappen. Dan tegen zijn neus slaan, om hem duizelig te maken en weer rechtop te zetten. En als laatste in zijn maag, dan moet hij weer voorover vallen en dat zou hem wel een tijdje weg houden.
Ik besluit het dreigement van de jongeman (jemig heb je dat woord weer.) maar te laten varen en ik schop naar achter. Alleen zit alles natuurlijk tegen want, karma is een bitch.
Precies als ik naar achter trap wordt ik naar voren geduwd en ik struikel een paar passen naar voren. Ik weet dat ik het niet zal halen met rennen dus ik ga maar voor stap twee. Ik haal uit naar zijn neus, of in ieder geval ergens daar in de buurt. Ik bedoel, weet ik veel, ik heb dit nog nooit gedaan.
En je raad het al, ik faal weer eens. Halverwege wordt mijn hand opgevangen en vliegensvlug achter mijn rug gedraaid. Ik krimp in elkaar door de nare positie waarin mijn arm zich nu bevind en probeer mezelf hopeloos los te trekken, wat het alleen maar erger maakt.
"Probeer niet met mij te vechten slet, je verliest." Sist de stem in mijn oor. Een soort "hmpf" komt uit mijn mond als ik me realiseer dat hij gelijk heeft. Behalve over het gedeelte dat hij me een slet noemde, alleen mijn vrienden mogen dat.
"Ga een andere slet lastigvallen of zo." Mompel ik zo zacht dat ik hoop dat de jongeman (....!) het niet gehoord heeft. Mijn gevoel zegt alleen dat hij het wel heeft gehoord.
En dat gevoel wordt bevestigt doordat ik plotseling met mijn rug tegen een muur aan sta. Nou ja hang. Een hand klemt zich om mijn nek waardoor ik een paar centimeter boven de grond bungel. Wanhopig probeer ik de sterke handen van mijn nek te trekken terwijl er zwarte vlekken voor mijn ogen ontstaan.
"Je hebt geluk dat ik dood niets meer aan je heb. Slet."
Een harde klap komt tegen mijn slaap en alles wordt zwart.

Ik weet niets van vechten mensen dus vergeef me aub...
Btw ik wil nog steeds taart
De foto bovenaan is een beetje hoe ik me Elizabeth voorstel maar je mag natuurlijk ook zelf bedenken hoe ze er uitziet als je dat fijner vind😘😘
Trouwens, SORRY SORRY SORRY dat ik zo laat update maar ik zit op een camping zonder WiFi dus jaaa😅
Maar daarom.... Twee hoofdstukken in een keer!!!!!

Anyway
Dag mensjes🤗
*staat als een gek te zwaaien*