Ontvoerd (on hold)

Deel 10

Als de auto stopt zie ik ze al staan, ik gooi de deur open en ren op ze af. Tweehonderd meter is het enige dat nog tussen ons in zit.
Ik versnel mijn pas, honderd meter.
Ze roepen mijn naam, vijftig meter.
Ik veeg een traan weg, twintig meter.
Tien meter.
Vijf meter.
Een meter.

En dan....
-------------------------------------------------------
En dan wordt ik wakker. Ja, het was ook te mooi om waar te zijn. Ik had het moeten weten toen ik gewoon kon lopen alsof er niets aan het handje- of beter gezegd, knietje- was. wauw ik ben zoooo grappig... En die Lamborghini was misschien ook een beetje ongeloofwaardig...
Ik kijk om me heen en ik zie een bord met een glas water en een broodje erop. Ik denk geen seconde na en stort me meteen op het glas water en het broodje. Tja ik heb dan ook al ongeveer een dag niets meer gedronken en gegeten. Als ik het glas water weer neer zet valt mijn oog op een briefje op de onderkant van het glas.
Hey schoonheid,
Was het water lekker? Ik hoop het..
Ik kan je natuurlijk niet ongestraft laten weglopen...*boosaardige smiley*

-d
Ik kijk verbaast naar het briefje, ik lees het nog minstens vijf keer voordat ik precies begrijp wat hij bedoeld. Geschrokken spring ik op van het bed. Hij zou toch niet.. Of wel? Ik ren-voor zover dat lukt- naar de deur en begin er als een gek op te bonzen. "Dave! Dave, wat heb je in mijn water gedaan! Dave doe open!" Geen reactie. Ik ben buiten adem en plotseling moet ik heel erg hoesten. Ik zak op de grond en na een tijdje hoest ik zelfs bloed op, maar het blijft maar door gaan. Ik weet niet hoelang ik daar heb liggen hoesten, maar na een tijdje ben ik flauw gevallen.

Als ik wakker word lig ik nog steeds op de grond, naast en plasje bloed. Als ik op wil staan val ik bijna meteen weer naar beneden. Alles is wazig, ik heb een enorme koppijn en mijn keel doet zo veel zeer dat ik waarschijnlijk de komende dagen mijn stem kwijt ben. Ik kruip naar het bed toe en til mezelf er op, ik sluit men ogen en ik val meteen weg.

Ik word weer wakker op het bed en mijn hele beeld begint meteen te draaien. Ik voel aan mijn voorhoofd en die is gloeiend heet: koorts. Ik sluit mijn ogen, haal een paar keer diep adem, en loop/kruip dan naar de badkamer. Ik ga met mijn mond onder de kraan en laat die lopen, het koele water verzacht de keelpijn een beetje. Ik zak op de grond en er rolt een traan over mijn wang.
Waar had ik dit toch aan verdiend?
Al is het wel mijn eigen stomme schuld.
Als ik niet met mijn stomme kop,
In die stomme auto was gesprongen,
Om die stomme man,
Van die stomme ontvoerders te redden.
Dan waren mijn problemen nu gewoon school, huiswerk en leuke jongens geweest. Ik sluit mijn ogen en laat de tranen lopen.

Ik hoor de deur voorzichtig open gaan. "Elizabeth?" Hoor ik de stem van Finn zeggen. Ik probeer te schreeuwen dat ik hier zit, maar er komt alleen een zacht gepiep uit mijn mond. "Elizabeth? Waar zit je?" Hoor ik Finn nog een keer vragen. Ik sleep mezelf naar de deur van de badkamer, en rijk naar de deurklink. Ik kan er net bij en duw zachtjes de deur open. Ik val door de deur heen ik kreun zachtjes als ik hard op de vloer terecht kom. "Elizabeth? Wat is er aan de hand?" Finn komt naar me toe en tilt me op, onderweg naar het bed ziet hij de plas bloed en fronst even. Hij zet me op het bed en kijkt me onderzoekend aan. "Ben je gewond?" Ik schud mijn hoofd. "Dave." Fluister ik zo zacht dat je het amper kan horen. Finn kijkt me weer fronsend aan. "Wat is er met Dave?" Ik wil zeggen dat hij wat in mijn water heeft gedaan omdat hij me wilde straffen, maar er komt weer alleen zachte piep uit mijn keel. Finn staat op en loopt naar de deur, hij blijft even in de deuropening staan en draait zich dan naar mij. "Wacht hier."
Ik rol met mijn ogen, alsof ik een keus heb.

Ik laat mezelf op het bed vallen maar als ik mijn knieën wil optrekken gaat er een pijnlijke steek door mijn rechterknie. Ik kijk ernaar en ik schrik, hij is helemaal donkerblauw met paars of soms zelfs zwart en er zit een grote rode vlek in het midden. Ik raak hem voorzichtig aan en ik bijt op mijn lip om niet te gaan schreeuwen. Ik zucht en val weer languit op het bed. Even later komt Finn weer terug met een kop thee, een keelsnoepje en een doek om de vloer schoon te maken. Hij geeft de thee en het keelsnoepje aan mij en begint zelf de vloer schoon te maken. Ik stop het keelsnoepje in mijn mond en ik staar een beetje aarzelend naar de kop thee, Finn merkt het en grinnikt even. "Er zit niets in hoor. Behalve honing dan, dat vind je toch wel goed?" Ik knik en neem een slokje. Muntthee, mijn lievelings smaak. Een kleine glimlach vormt zich op mijn gezicht, maar verdwijnt al snel als ik een steek door mijn knie voel gaan. "Finn." Fluister ik zachtjes. Finn kijkt me vragend aan en ik wijs naar mijn knie, hij volgt mijn vinger en zijn ogen worden groot. "Hoe is dat gebeurt?" Ik bijt op mijn lip, Finn schud zijn hoofd. "Vertel het me later maar, nu moeten we hier even wat aan doen." Zegt hij terwijl hij naar mijn knie knikt. Hij loopt weer de kamer uit en komt even later weer terug met een verbanddoos. Hij vult de mok waar eerst de thee in zat met water en geeft me een pilletje. "Tegen de pijn." Ik knik en slik hem weg met een slok water. Dave kijkt even naar mijn knie en voelt er wat aan, door mijn pijnlijke keel kan ik niet schreeuwen en dat is maar goed ook denk ik. "Hij is volgens mij niet gebroken maar wel gekneusd dus ik verbind hem even oké?" Zegt Finn terwijl hij een rolletje verband pakt. Ik knik en hij begint voorzichtig met het verbinden van mijn knie. Als hij klaar is kijkt hij me even in mijn ogen, opent zijn mond om iets te zeggen maar sluit hem dan toch weer en loopt weg. Verbaast kijk ik hem na, misschien kunnen ze toch best aardig zijn..

Hoooooi👋🏻👋🏻👋🏻
Dussss wat vinden jullie van Finn?
Bovenaan staan alle jongens. en, OELALA DIE ZIJN LEKKER!! Wie vinden jullie het knapst? Volgende keer zal ik Dave er bij zetten want die was ik even vergeten.... *lekker bezig...*
Nou ja,
Doei dan maar!👋🏻