De Afbetaling - Voltooid #wattys2017

Nul.

Het is niet gemakkelijk te accepteren dat je er ooit wellicht niet meer bent. Voor mij was het zelfs haast onmogelijk. Ik was dan ook wel erg egoïstisch. Nou ja, nog steeds heb ik nog wel is de neiging om alleen maar aan mezelf te denken. Maar tegenwoordig ben ik enorm vooruit gegaan.

Ik deed de achterdeur zachtjes achter me dicht en sloeg mijn dikke winterjas wat steviger om me heen.

Het drong maar vaag door mijn dikke donkere krullenbol dat het nog steeds donker was toen ik de veranda afstommelde, zo moe was ik.

Slaapeloze nachten zijn niet zeldzaam hier, aangezien we continu angstig ons bed in moeten kruipen, bang voor een volgende dag vol martelingen, die we grotendeels danken aan onze armoede. En de kou, die ons lichaam krabt en pijnigd.

Ook het kwaad van het bos helpt niet echt mee en zorgt dus voor een regelrechte hel.
Iedereen is als de dood voor dat bos. Dat is eigenlijk helemaal niet zo gek. De monsterlijke roofdieren die daar in leven, zouden de meeste van ons in èèn hap kunnen verscheuren.

De wezens kunnen slechts alleen overleven in het bos. Daarom heeft 90% van de burgers van Excalicent houthakker als baan gekozen. Ook mijn ouders waren allebei houthakker.

We moeten helaas één derde deel van al het gehakte hout inleveren bij de regelring, de leiders van ons afgelegen landje, Fox

Andere steden zoals Epsilon moeten weer andere grondstoffen of voedingswaren schenken aan de regelring.

Super oneerlijk natuurlijk. De regelring is schatrijk, net zoals de sommige andere steden. En wat hebben wij? Bijna niks!

Ons gezin verdiende nog het meest van alle andere burgers, schat ik zo in.

Tegenwoordig verdienen we wat minder dan de meeste.

Dat mijn vader is overleden is èèn reden. Dat de belasting van de regelring steeds hoger en hoger wordt is reden twee.

Daarom probeert mijn moeder dus extra hard te werken in de houthandel om dubbele salaris te verdienen.
Soms lukt dat wel en soms lukt dat niet.

Vandaag is het zover. De dag van de vrijlating. De dag waarop alle verraders in Fox werden bevrijd uit de gevangenis. Niet dat ze het verdiende om weer los te mogen lopen. Maar ze wilde de prijs met alle genoegen betalen. Het erge is nog wel dat nakomelingen ervoor moeten boeten, door elkaar te lijf te gaan in de arena's.

Helaas ben ik èèn van die nakomelingen.
Op de leden van de regelring na, die zelf in de hoofdstad Phoenix wonen, is iedereen in de steden een nakomeling van de verraders.
Gelukkig wordt er bij elke stad geloot om wie er de vier kandidaten van dit jaar zullen zijn. Twee jongens en twee meisjes zullen als een team zich door de arena's moeten vechten tegen de andere teams. Uiteindelijk is er - als ze geluk hebben - een kandidaat die overleefd en dus wint voor zijn of haar team. Negen van de tien keer is er maar eentje die als overlevende uit de strijd komt. Het kunnen er dus ook meerdere zijn.

Er zijn tien steden binnen Fox (als je Phoenix niet meeteld): Epsilon, Omega, Northtown, Horia, Westgate, Zapharia, Lune's sith, Southfield, Easthern city en Excalicent. Er zijn dus tien teams waar ze tegen zullen moeten strijden.
Twintig kandidaten.
Dat is nog eens stevige concurrentie.

De sneeuw knerpte onder mijn regenlaarzen toen ik door het dichte dennenbos heen struinde.
De winter was altijd de tijd wanneer de afbetaling plaats vond.
De koudste tijd van het jaar.

Wij noemen deze tijd de uithongering.

Hier in ons kleine stadje, Excalicent is de kou altijd het ergst aangezien wij het meest noordelijk liggen van alle steden in hèèl Fox!