De Afbetaling - Voltooid #wattys2017

Zestien.

Welkom in het tweede stadium! Deze keer zijn er geen wapens en is er geen eten! Er zullen maar vijf overleven deze keer. Veel succes!

Ik gaf het toe. Ik was bang.
Ik pakte Justin's hand en ik wist dat hij wist hoe ik me voelde.

Ik kon niemand vertrouwen, dat gevoel. Ik wist niet zeker of iemand mij zou willen vermoorden.

Jake hoog waarschijnlijk.

In het midden van de stenen arena omringd door vlammen lagen wapens. Wapens waarvan ik het bestaan nig niet eens wist.

De arena was enorm, groot als een voetbal veld en perfect rond. Geen natuurlijke vulkaan dus.

"Over vijf seconden gaan we van start, dan mogen jullie elkaar te lijf gaan. Als niemand in sctie komt, dan worden jullie allemaal afgemaakt."

"Veel succes en mogen de beste winnen!"

'Het komt goed,' fluisterde Justin.

"5..."

Ik keek naar zijn mooie gezicht en wenste dat hij gelijk had.

"4..."

Ik keek naar de andere.
Van Celestia en David die ook elkaars hand vasthielden naar Neo's gebroken en verloren gezicht.

"3..."

Hij had mij gekozen en ik Justin.
Ik voelde me schuldig.

"2..."

'Justin, ik zal altijd van je blijven houden, ' zei ik zacht.

"1..."

'Tot na de dood ons scheidt.'
Hij grijnzde en ik glimlachte ook.

"Af!"

Overal om ons heen grepen en doken kinderen naar de stapels messen en pistolen om zich te kunnen verdedigen tegen de andere.

Ik en Justin vluchtte naar de buitenring van de arena, vlakbij de vlammen.

'Zijn we hier veilig?' Vroeg ik met grote ogen naar Celestia en David starend die rug aan rug stonden.

'Voorlopig,' fluisterde hij.

David greep een lang zwaard van de grond en wierp het door Honors lichaam heen. Roxy rende voor haar leven terwijl een jongen met een kastanje bruine kuif pijlen op haar afschoot.

De zeppelin boven ons filmde gewoon rustig door, net zoals hij daarstraks bij het bos had gedaan.

Toen viel mijn oog op Jake.
Hij had een gekromd mes bij zich en liep gevolgd door Morgan, gewapend met een speer, op ons af.

We zaten in de problemen! Niemand van ons tweeën had een wapen bij zich.

Ik zag Celestia nog net iemands kop eraf hakken met een bijl toen ze omver werd gerend door iemand.

Ze stond op en zag ons.
Haar ogen vergrootte zich en ze begon op ons af te rennen.

'Celestia! Nee!!!' Gilde ik en wilde haar beschermen maar ik was te sloom.

Ze werd gespietst door Morgans speer.

Haar lichaam viel bewegingsloos op de grond en bloedde hevig.

'Nee!!!' Schreeuwde een luide stem.
David dook naast haar op de grond en legde zijn hoofd op haar buik en huilde.

'Daar gaan jullie dan, het stelletje van de eeuw zal ten onder gaan met iedereen aan hun zijde!' Jake lachte em richtte zijn zwaard.

'V-vangen!' Riep een zwakke stem.
Celestia leefde nog en zette al haar laatste kracht in om Justin haar bijl toe te werpen.

Hij ving hem bij het handvat en richtte hem op Jake.

'Mooi niet!' Zei hij vastberaden.

Ik glimlachte.
Daarom hou ik van hem, hij heeft een hart van goud met de dapperheid van een leeuw.

Morgan wierp zich op mij en ik gilde.
Ze duwde mij richting de vlammen, maar ik verzette me hevige.

Ze was twee keer zo dun als ik, dus dit zou geen probleem horen te zijn.
Maar ze was sterker dan ze eruit zag.

Ze keek van dichtbij mij aan met haar gifgroene ogen.
'Zeg maar dag met je handje, Halo!'

Op het laatste moment slingerde ik mezelf langs haar heen en duwde haar de vlammen in.

Ze gilde en krijste maar kon niks meer.
Ze verging compleet tot stof.

Jake krijste woedend en mepte harder met zijn mes tegen de bijl van Justindie zich dapper verdedigde.

Toen hoorde we een hoog geluid en verdwenen de vlammen en stopte we allemaal waar ee mee bezig waren.

Gordon stond op de rand van de vulkaan, met gespreide armen.

'Er zijn er nog vijf over voor het laatste stadium morgen!'

Niks drong tot me door terwijl we uit de vulkaan gehaald werden. Op één ding na.
Celestia was dood.

We werden teruggebracht naar de Torn. Daar merkte ik dat er verscheidene andere mensen ook misten.
Met een trillende stem vroeg ik aan Justin die naast me op bed kwam zitten wie er allemaal dood waren.

Hij keek bedachtzaam naar de andere die in hun bedden in de slaapzaal lagen.
'Nou...zo te zien leven alleen jij, ik, Roxy, Jake en Nova nog. De rest is allemaal dood.'

Ik werd onrustiger met de minuut. Neo was dood, Cold, Heart, Celestia en de moon tweeling ook. Al die mensen bestaan niet meer.

Morgen is de finale. Het laatste stadium.

'Het komt goed Eve, we overleven dit wel.'

Eindelijk kwamen ze. De verraderlijke tranen.
'Er overleeft er maar één, hoe wil je dat voor elkaar krijgen?!'

Hij zweeg en keek weg.
'Geen idee.'