Achtien.

6 0 0
                                    

Het einde was in zicht. En ik hoorde nog een gil, hèèl ver weg en wist dat Nova ook weg was.

Ik voelde zoveel pijn en schuldgevoel in mij omhoog komen. Te veel. Maar ik onderdrukte het en stapte door.
De uitgang, eindelijk.

Ik had niet meer naar het publiek gekeken sinds het begin.

Buiten het doolhof stond een grote groep mannen in witte pakken op ons te wachten en hielp ons in een grote vrachtwagen. Toen besefte ik dat alles voorbij was.

Ik huilde van geluk en zag tot mijn grote schrik dat Justin vaag en doods naar me op staarde.

'Justin? Justin!'
Mijn maag zakte omlaag, tot diep in mijn schoenen.

Ik huilde. Dit was waar ik altijd al bang voor was geweest. Justin, mijn enige liefde, was dood.

En toen hapte hij naar adem en keek ik weer in zijn dromerige ogen.

'Justin!'

De Afbetaling - Voltooid #wattys2017Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu