De Afbetaling - Voltooid #wattys2017

Vier.

De zon brak door de dichtgetrokken gordijnen heen en schenen door mijn wimpers naarbinnen.

Ik kreunde.

'Wakker worden we zijn er bijna,' zei een zachte melodieuze stem.

Ik mopperde.
'Hoe laat is het?'

De stem lachte.
'Bijna drie uur!'

Met een ruk schoot ik overeind en opende mijn ogen.

Cold zat op mijn bed en grijnzde breed naar me.

Ik greep het kussen vanonder mijn hoofd vandaan en smeet het naar hem.

'Donder op uit mijn kamer!'

Hij rende lachend weg en liet de deur op een nogal grote kier staan.

Celestia was al opgestaan, dat kon ik zien aan het net opgemaakte bed.

Ik kwam uitrekkend van het bed af en liep in mijn nachtpon door de opengelaten deur heen de hal in.

Ik hoorde stemmen vanuit de eetkamer komen en liep er wrijvend in mijn ogen op af.

'...ja, ze was echt woest!' Cold lachte uitbundig en ik hoorde dat hij zijn stoel naar achteren schoof om erop te gaan zitten.

'Waarom kunnen jullie haar niet gewoon met rust laten?' Klaagde Celestia die zo te horen net een slok had drinken genomen.

'Omdat Cold haar leuk vindt, niet waar? loverboy?'
De laatste die sprak moest die van Neo zijn. Ik had zijn stem nog niet eerder gehoord. Zijn stem was zacht aantrekkelijk en leek alle mooie klanken te bezitten die een stem maar kan hebben.

Cold lachte schamper.
'Alsjeblieft zeg!'

Ik opende de deur en ging nam plaats op èèn van de dure stoelen en schepte wat gebakken ei op.

'Morgen,' mompelde Celestia met haar mond vol.

Ik zei niets terug en at gewoon door.

Ik voelde weer de brandende blik van Neo op me rusten.

Deze keer keek ik wel op.
'Hoi,' zei ik.

Zijb gezicht was hoekige net een rechte kaaklijn en hoge jukbeenderen.
Hij was knap.

'Hè, je weet dat we er elk moment kunnen zijn toch?'
Hij knikte naar mijn pyjama.

Ik zag dat zij al dure schone kleren aanhadden getrokken.

Hij bedoelde dat ik me moet gaan douchen en aankleden.

Ik at mijn ontbijt op en liep weer terug naar mijn kamer.

Ik snelde naar de kast toe en pakte een rood shirt en skinny jeans van de bovenste plank.

Vervolgens liep ik naar onze eigen badkamer en deed de deur opslot.

Na het douchen droogde ik me uitgebreid af en kleedde ne op m'n aller sloomste aan.

Ik had alle tijd van de wereld. Zij misschien niet, maar ik wel. Ik kon wel wachten voordat de training straks begon.

Ik keek naar mezelf in de spiegel, een uiterst normale zaak. Mijn gezicht zag er nog precies hetzelfde uit. Maar de manier waarop mijn alles zich bewoog was wèl veranderd.

Mijn ogen en lippen leken zich ietsjes meer terug te trekken. Nog meer dan anders. Ze waren waarschijnlijk net zo bang als ik toen.

Ik poetste mijn tanden en deed deodorant op.

Er was zelfs Parfum! Maar dat deed ik niet op.

Ik liep terug naar de eetkamer waar nu Herica en Cecile te wachten stonden.