Dit was het dan. Het einde.
Terwijl Justin en ik als enige overlevers terug naar huis gingen, in onze zeppelin, wisten we wat er thuis op ons te wachten stond.
We werden van alle kanten gefotografeerd door allerlei fotograven en ik moest wel dertig handen schudden en handtekeningen uitdelen.
Dit deed ik allemaal met een emotieloos verdrietig gezicht. Tot ik mijn meder, oma en June zag staan, ergens aan de zijkant van het grote plein.
Ik glimlachte en wist dat alles weer goed zou komen.
Ik pakte Justin's hand en kuste hem en hij kuste mij.
Niet alleen ik en Justin zouden dit overleven, maar uedereen in Excalicent zal overleven.
Want we hebben nu geld genoeg om langer te leven dan iemand ooit in Excalicent zou hebben durven wensen.
100 hobderd jaar.
Einde. Ik hoop dat jullie het leuk vonden! Ik ga er nog vèèl aan doen, geen zorgen😉. Maar laat een like achter en een bericht met je mening over het verhaal.
P.s. misschien hebben jullie nog wel tips over wat er anders kan zodat het nog orgineler kan worden en nog mibder op the Hunger Games kan lijken.
Bedankt voor het lezen!
BookwriterXL
JE LEEST
De Afbetaling - Voltooid #wattys2017
Science FictionIn het land Fox is de regelring de baas. De regelring bestaat uit de drie rijkste families van het land Nevox die de macht grepen in dit verloren land. Ooit had de bascent het hier voor het zeggen. Tot de verradelijke burgers hen van de troon stoten...
