tasavvufi dünya

Mürşidin Görevi

Mürşid, insanlığın irşadı ve kurtuluşu için görevlendirilmiş velidir. O, insanları karanlıktan aydınlığa, dalâletten hidayete, cehaletten ilme sevkeden kâmil bir insandır. Yoldan haber verir, rehberliği ile yolumuzu aydınlatır.

Tasavvuf yolu, kulu terbiye eden ve kalbi manevi kirlerinden arındıran bir yoldur. Bu arındırmanın Kur’ân-ı Kerîm’deki adı “tezkiye”dir. Gerçek manada insanları tezkiye eden ise yüce Allah’tır. Nitekim, “Eğer Allah’ın size lutfu ve merhameti olmasaydı, sizden hiçbiriniz asla temize çıkamazdı. Fakat Allah, dilediği kimseyi tertemiz kılar” buyrulmaktadır. Allah Teâlâ, tezkiye için birçok peygamber ve veli göndermiştir.

Nitekim büyük müfessir İsmall Hakkı Bursevî bu âyeti tefsir ederken şöyle demiştir: “Tezkiye ve kalbi arındırma işi Allah’ın elindedir. O dilediği kimsenin kalbini temizler, tezkiye eder ve mâsivadan arındırır. Çünkü Allah Teâlâ, fazl ve keremiyle rahmet ve merhameti ile kulunu itaatine muvaffak kılar ve bunun için sebepler halk eder. Fakat Allah’ın muradına göre bu manevi temizliğin nasıl olacağını insana gösteren bir mürşid gereklidir. Hiç şüphesiz insanları Allah’a ulaştıran en büyük vesile, Hz. Resûlullah’tır. Ondan sonra irşadla görevli ârifler gelir. Bunun içindir ki Şeyhülislâm Abdullah el-Ensârî (k.s) şöyle demiştir: ‘Hadis ve şeriat ilminde birçok üstadım olmuştur. Tarikattaki mürşidim ise Şeyh Ebü’l-Hasan el-Harakânî’dir. Eğer kendisini görüp irşad halkasına katılmasaydım, hakikati tanıyamazdım.’ Demek ki irşad ehli mürşid-i kâmiller, hidayet yolunda rehberdirler. Kâmil bir insanı bulup ona teslim olmak, en büyük ganimet ve onun meclisine katılmak bulunmaz bir nimettir.”,

Mürşid Ziyareti

Mürşide gitmekten maksat, Allah rızasına ulaşmak, kötülükten kaçmak, hasta kalbe ilaç, garip gönle gerçek bir dost aramak, kısaca manevi bir hicret yapmaktır. Resûlullah (s.a.v) Efendimiz: “Fitneler etrafı sardığı bir zamanda ibadete yönelen kimse, sanki bana hicret etmiş gibidir.” buyuruyor. Bir mürşide giden kimse, fitneden kaçıp hak yolundaki cemaate koşmakta, isyandan kaçıp takvaya sarılmaktadır. Bu, Allah ve Resûlü için yapılmış bir hicret çeşididir. Bu hicretin sonu Allah rızasıdır.

Kâmil mürşid yeryüzünde en şerefli, en kıymetli, en gerekli ve en zor işi üstlenmiştir. O aynı zamanda en büyük bir emaneti taşımaktadır. Çünkü kâmil mürşid Hz Peygamber’in (s.a.v) varisi olarak takva imamlığını ve insanları terbiye işini yürütmektedir.

Mürşide gitmenin en önemli hedefi, bu iman ve irfan kervanına katılıp imanımızı muhafaza etmektir. Büyük veli İmam Kuşeyri (k.s), mürşidin gerekliliği hakkında şöyle diyor: “Hakkı arayan kimse, bulunduğu yerde kendisini irşat edecek bir kimse bulamadığı zaman, irşatla görevli zamanının mürşidine gitmeli, onun bulunduğu yere hicret etmeli; yanında kalmalı, terbiye olup kendisine izin verilene kadar kapsından ayrılmamalıdır.”

Takva yolunda imam olan bir arifi sevmek ve desteklemek imanın bir parçasıdır. Şu hadis-i şerifteki müjdeye bakınız: “Kim Allah yolundaki bir imamı desteklemek ve yüceltmek için yanına giderse, o kimse Allah’ın himayesinde olur; bu uğurda göreceği her sıkıntının sevabını Allah verir.”,

Allah için Çıkılan Yolun Sonu Cennettir

Bir Allah dostunu ziyaret etmenin ilk faydası, Allah için sevginin ve ziyaretin sevabına ulaşmaktır. Allah için sevilen bir Müslüman kardeşi ziyaret etmenin hediyesi ilahi muhabbet ve Cennettir. Resûlullah (s.a.v) Efendimiz bu konuda şu müjdeleri vermiştir: “Size Cennet ehli olanlarınızı haber vereyim mi? Bir şehrin (memleketin) öbür ucunda bulunan din kardeşini Allah rızası için ziyaret eden kimse Cennetliktir.”

“Allah Teala buyurur ki: Benim için birbirini sevenleri, birbirini arayıp soranları birbirini ziyaret edenleri, birbirine ikramda bulunanları, bir araya gelip meclis kuranları muhakkak ben de severim.”

Allah için sevginin ve ziyaretin bundan başka bir hediyesi olmasa bile, bu kadarı insana yetmez mi? Hele bu ziyaret edilen kimse, hâlkın irşadı ile görevli bir Allah dostu olursa, ziyaretin fazilet ve bereketi daha fazla olur.