kalp krizi...

1.7K 110 73
                                    


Nutella kafamla geçirdiğimiz gün tabiki yine iz bırakmış ama Deniz aynı soğukluğuna dönmüştü.
Hayır anlamıyorum,niye birgün iyi birgün kötü olmak zorundayız ki.Bazen ilişkimizde ilişki bozukluğu  olduğunu düşünüyorum.

Kaç yıldır birlikte olduğum yatağımdan kalkıp işe gitmek için hazırlandım.Yine bir konsept varmış sanırım.

Hazır olunca arabamın anahtarlarını da alıp evden çıktım

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


Hazır olunca arabamın anahtarlarını da alıp evden çıktım.
hava düne göre daha soğuktu sanki.Tabi ben yine yazlık.

Arabama binip radyoyu açtım.gideceğim yol 15 dakikalıktı.
Müziğin sesini telefon melodim kesti.

Yüzümdeki aptal gülümsemeyle telefonu kulağıma götürdüm.

-efendim kafasını nutellaya soktuğum adam.

-ne ne ne?

-he hiç şey.Efendim Deniz?
Allah belamı versin.

-nerdesin.

-şirkete geçiyorum.

-tamam çıkınca baber ver işimiz var seninle.

-tamam.
Deyip telefonu kapattım.Birazda biz kapatalım değil mi?

Arabayı şirketin gizli otoparkına park edip içeri girdim.Tabi yine gözler ben.jshfnsndnd.

Selin hanımın yanına gidip konsepti öğrendim.Tahmin ettiğim gibi kış için bir koleksiyon hazırlayacaktım.Ve iki ay sonra tekrar gelip yaz için indirim parçaları dikecektim.
Burası bunalacağım bir şirket değildi.
Gayet şık biryerdi ve ben hariç hemen hergün çalışanlar burdalardı.Sıcak bir ortamı vardı çünkü.
İnsan sıkılmıyordu.Ve patronumuz da çok sıkan bir tip değildi.

odama geçip panomdaki daha önceki çizimlerime gelen yorumlara baktım.En az iki tanesiyle kurtarıyorduk  hep toplantıları.Şirkete en az uğrayan ben olmama rağmen en çok benim çizimlerim değer görüyordu.Selin hanımda çalışanını kaybetmemek için doğal olarak sıkmıyordu.Oda burada ki herkesde biliyolardı zaten kendi şirketimiz olduğunu.İstediğim zaman oraya dönebileceğimi.

Bu sefer çizimlerimin üç tanesi kurtarmıştı.
Zaten toplantıya girdiğimiz adamlarda basit değildi.
Bu yaz yaptığım koleksiyonumu bir kenara bırakıp kış için bir şeyler düşünmeye başladım.

Çoğu zaman kışın yazlık giyiniyorduk.Yani yazlık olması ama kışlık gibi durması lazımdı.
Bir kaçtane çizip kalemi bıraktım ve arkama yaslandım.
Yorulmuştum.Ama Denizle buluşacağım aklıma gelince doğal olarak hemen devam ettim.

Genelde 10 tane felan çiziyordum yedek olsun diye ama bu sefer 8 tane çizdim.
Aklım Denizdeydi şuan.

Çizdiklerimi Selin hanıma teslim edip şirketten çıktım ve direk olarak Denizi aradım.

-Çıktım ben.

-tamam bekle geliyorum.Deyip kapattı.Yine o kapattı.
15 dk sonra lüks bir araba korna çalarak beni Daldığım yerden kurtardı.
Çığlık atmak yerine kafamı o tarafa çevirip ilk önce arabayı sonra Denizi fark ettim.

Beni Diğerlerine Benzetme.Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin