KORKU

İntihar

(Uyarlanmıştır)

  O günü kim hatırlamak ister ki? O günden sonra hangi eve taşınırsam taşınayım korkar oldum. İnsanların ne düşündüğü umrumda değil çünkü bu olayı ben yaşadım ve aklımdan şüphe etmiyorum. Edenleri de takmıyorum... Tamam ama bu şekilde sabırsızca ısrar edersen anlatmaktan vazgeçeceğim, öyle sandığın kadar kolay olmuyor o gün yaşadıklarımı kabullenmek. Neyse anlatıyorum ama yorum yapmak için bitirmemi bekleyin, sözlerime müdahale edilmesini sevmem. 

   O zamanlar Tennessee'de kısmen terkedilmiş bir sitede oturuyordum. Öğrencilik tabii, bela aradığım için değil, lüks dairelere param yetmiyordu. İki odası ve küçük bir banyosu, hemen yanında tuvaleti vardı asla unutamam. O gece arkadaşlarımla küçük bir eğlence düzenlemiş, fazlasıyla içmiş ve dağıtmıştık. Fazla kalabalık olmasak da herkes ayrıldığında eve inanılmaz bir sessizlik çökmüştü. Televizyonun karşısında dalgın halde yatıyordum, kalkıp yatağıma gidecek gücü dahi bulamıyordum açıkçası. Bir ara gözlerim iyice kısıldı fakat bir karaltı veya gölge, artık siz nasıl derseniz, gözümün önünden hızlı şekilde geçti. Fazla içkinin bu tür olaylara yol açması son derece normal diyerek uyuklamaya devam ettim. Ta ki ikinci kez geçen gölgenin rüzgarını dahi hissedene kadar. Bu normal değil dedim ve ayağa fırladım. Açık bir pencere dahi yoktu. Veya uçuşması muhtemel sigara külleri. Veya bana şaka yapacak bir arkadaş. Ev bomboş ve sessizdi. Sonra banyonun kapısını aralık gördüm ve o an içimde istemsizce oluşan titreme ve mide bulantısını hissettim...

  Kapı aralığından incecik süzülen beyaz lambanın ışığında yansıyan siyah bir gölge bulutu, sinir bozucu bir uğulama sesi, sanki derinlerden gelen bir feryat çığlığı, iğrenç bir koku... 

  Son bir cesaretle tuvalet kapısını araladım ve içeriye göz attım. Zor da olsa kapı arkasına baktım, minik dolapları açıp kapattım. Sonra bir anda esen soğuk rüzgarı omuzlarımda hissettim, başımdan aşağı dökülen siyah is tozlarıya tavandaki deliği farketmem bir oldu. Çok büyük olmamakla birlikte apartman boşluğuna açılan bir delikti. Yuvarlak veya kare bir şekli yoktu rastgele açılmış siyah bir delik. Derin bir nefes aldım ve saatlerdir yaşadığım gereksiz adrenalini üstümden attım. Muhakkak eğlenceyi fazla kaçıran bir arkadaşımın eseridir dedim, hemen apartman görevlisini arayarak evde bir arıza olduğunu ve yardıma ihtiyaç duyduğumu söyledim. Saatin geç olmasından duyduğu rahatsızlığı belirtecek şekilde homurdanarak "Beş dakika içerisinde ordayım" dedi. Telefonu kapatıp beklemeye koyuldum. Görevli eve geldiğinde uykulu olduğu belliydi, ben ise üstümdeki yorgunluk ve kanımdaki alkolü çoktan defetmiş gibi dinç duruyordum. Banyoda bir delik olduğunu söyledim, gözleri irice açıldı ve "Ne zamandır?" dedi. "Bu gece olduğuna eminim" dedim. Bana inanmak istemiyormuşçasına sorular soruyordu, her cevabımda gözleri daha da açılıyor ve yüzünün rengi atıyordu. Son olarak "Banyonuza bakabilir miyim" dedi. İçeri yavaşça girdi, gözünü korkuyla tavana dikti ve ağzından çıkan o kelimeler, dizlerimin üstüne yıkılmama yetti...

"Senden önceki kiracı tam burada tek kurşunla intihar etti, ve ben o kurşunun tavanda açtığı deliği kapattığım günü dün gibi hatırlıyorum..."