Değişen ruh halleri vardır, ardı ardına sırayla gelmeyen, beklenmedik olan. Ve bir de beyninizde dönen, bir türlü durduramadığınız düşünceler. Başka şeylere yönelmeye denedikçe konuya daha derinden bağlanır kafanız. Unutmak isteseniz de hatırlarsınız illa ki. Daha önce hiç keşke demiş miydim? Evet. Peki bundan sonra dememek için bir şeyler yapıyor muydum? Ne kadar inkâr etmek istesem de sanırım hayır. Elimden gelmediği için değil ama bu sefer denemek istiyorum. İçimdeki yalnızlığa alışmış Esila'yı artık gerçek dünya ile tanıştırmak istiyorum. Gerekirse kendi ruhumu arkadan iteleyerek, sınırlarımı bir kez olsun aşarak denemek istiyorum. Sanırım ben artık bir keşke için daha düşünmek istemiyorum.
♔♔♔♔
Uzunca bir aradan sonra merhaba arkadaşlar. Sizi bekletmek istemezdim emin olun ki. Özür diliyorum. Ara sıra bana mesaj atan, hikayeye yorum bırakan değerli okuyucularıma çok çok teşekkür ediyorum. Kısa bir kesitle bir yerlerden sanki başlamak gerek diye düşündüm. Ama henüz daha adam akıllı kalemi elime almış değilim. Bu nedenle bir sonraki bölüm ne zaman gelir ya da ne sıklıkla bölüm yazabilirim bilmiyorum. Gidişata göre ya bu hikayeye son koyacağım ya da kaldığımız yerden devam edeceğiz. Bu nedenle 'askıda' yazsını bir süre daha kaldırmayacağım. Anlayışınız ve sabrınızdan ötürü teşekkürleeer, iyi ki varsınız ;) xx
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Kavanoz Nohut Tanesi -Askıda-
Подростковая литератураEvi, onun saklanış kalkanı. Huzuru sadece uyuyarak yakalayan biri için diğer şeyler çok gereksizdir. Evin üst katı.. Sağdan ikinci kapı.. Krem ve toz pembe ile döşenmiş adeta huzuru yansıtan bir oda.. Çift kişilik bir yatak.. Pembe çiçekli olan açık...
