_2_

4.1K 119 7
                                    

Pov Hannah

Ik kijk recht in de ogen van de jongen die me daarjuist bijna omver reed. Hij laad mijn hand los waardoor ik met een harde knal op de grond beland. Hij grijnst en zijn ogen worden kleiner, "laat me eens met gerust raare". Tranen lopen stilletjes over mijn wangen, mijn hoofd doet pijn. Ik kan amper mijn ogen openhouden.

Ik zit nu in de les, na mijn val van een paar uur geleden bezorgde me veel pijn maar ging dan toch over. Ik snap niet echt wat de bedoeling is van 'Shawn' ik ken hem totaal niet en door hem was ik bijna dood. Ik slik bij de gedachten en tranen staan in mijn ogen, het deed me denken aan vroeger...

"Gaat het wel?" Vraagt Alice bezorgd.

'Ja hoor alles is oke' zeg ik zo overtuigend mogelijk terug.

Ze schudt haar hoofd en kijkt me dan aan, "je kan me alles zeggen Hannah" zegt ze met een glimlach erbij.

'Ik weet het maar het is al goed' zeg ik snel terug. Ik focus me weer op de les totdat ik iets tegen mijn arm aanvoel.

Ik zie een propje papier naast me op de grond liggen en heel de klas kijkt me grijnzend aan. Ik twijfel maar pak dan toch het briefje op, Alice zit nieuweschrig mee te kijken totdat haar blik verdwijnt.

Haar ogen worden groot en haar mond valt open als ze leest wat erop staat, en ik wil nu huilend de klas uitlopen. Maar ik moet me sterk houden. Ik kijk naar het briefje en de tekst blijft in me hoofd spoken.

"Beter...

________________________
Sorry dat ik zo lang niet uploade maar hier is dan toch een hoofdstuk♡

Never be alone.Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu