Pov Hannah.
"Zeg me waarom Hannah?"
'Shawn, het maakt niets uit.'
"Jawel!"
'Ik had gewoon soms het geld niet.'
"Wat bedoel je?"
'Ik woon hier alleen Shawn, mijn ouders zijn er niet meer.'
"Hannah het spijt me ik wist het niet."
'Het maakt niets uit.'
"Zullen we samen iets gaan eten."
'Ik-'
'Ik betaal!"
'Shawn waarom?'
"Ik voel me gewoon schuldig."
'Hoe bedoel je?'
"Ik voelde me altijd stoer, ik wist niet hoe je leefde, ik wist niet hoe het me je ging."
'Dus nu heb je spijt?'
"Eigenlijk wel ja."
'Het is al goed.'
"Kom we gaan uit eten op mijn kosten."
'Shawn ik kan-'
"Ik sta erop."
'Best.'
_____________________
Ik pak mijn jas en trek snel mijn lage convers aan. Shawn staat al buiten te wachten bij zen fiets, ik vind het toch wel raar dat hij ineens wil gaan eten met me.
Ik snapte wel dat hij spijt heeft maar toch, ik wil het niet helemaal vertrouwen.
_____________________
Shawn zei dat hij de perfecte plaats wist waar we konden gaan eten, ik was best wel zenuwachtig.
Hij stapte van zen fiets en zei: "Kom we zijn er bijna."
We stapte beide af en liepen nog een straatje door en zag daar
"Mac Donald"
Een kleine glimlach siert mijn lippen en ik voel automatisch mijn ogen oplichten.
"Vind je het goed?" Vraagt Shawn.
Zijn stem lijkt zelf een soort van zenuwachtig te zijn.
'Het is super.' Zeg ik vrolijk terug.
----------------------------------------------
Bedankt voor de 2k💕
JE LEEST
Never be alone.
Fanfiction(Dit is één van mijn eerste verhalen. ) Ontmoet Hannah, een 17 jarig meisje met blond haar en blauwe ogen. Op school wordt ze gepest door Shawn en zijn vrienden, hij is de badboy en heeft iedereen in zijn macht. Maar op een dag worden ze door de lee...
