Never be alone.

_16_

Pov Hannah.

Ik wordt wakker door het luide muziek uit mijn wekker.

Langzaam rol ik uit mijn bed, neem ik snel een douche en trek nieuwe kleren aan.

__________________________

Ik loop twijfelend langs de keuken, zou ik eten of niet?

Ik besluit om niets te eten en trek mijn jas aan zodat ik op tijd naar school kan vertrekken, ik maak nog snel een boterham voor tijdens de lunch.

Ik zoek snel mijn sleutel en loop dan naar mijn fiets.

_____________________________

Ik ben bijna op school als ik door de straat rij waar ik Shawn voor het eerst zag in zijn auto.

Hij had me toen bijna aangereden.

Mijn gedachten gaan al snel naar mijn ouders en ik voel al de tranen achter mijn ogen prikken.

Ik besluit om snel door te fietsen naar school en dan daar wel als het nodig is in een toilet hokje te huilen.

___________________________

Ik loop door de nu nog rustige gangen en baan mijn weg naar het toilet.

Ik trek een deurtje open en laat me er vermoeid achter zakken en doe hem op slot.

De tranen maken hun weg naar beneden en vallen geluidloos op de grond.

"Hannah?" Hoor ik een bekende stem achter de deur zeggen.

'Ja?' Piep ik.

"Kom Hannah doe je deur open en laat me helpen."

'Shawn, ik wil even aleen zijn.'

"Hannah het was geen vraag doe je deur open."

'Shawn laat me gwn even.'

"Ik stamp hem in over: 3...2...-"

Ik sta op en open snel de deur en laat me dan weer in mijn bolletje vallen.

"Hannah wat is er gebeurt?"

'Ik reed langs de plaats waar ik je voor het eerst zag, en toen moest ik aan hun denken.'

"Wij zijn hun Hannah?"

'Mijn ouders, ze zijn overleden in een auto ongeluk.'

"God Hannah, het spijt me zo erg."

'Je was er niet bij Shawn dus het maakt niets uit.'

Ik hoor niets meer in het toilet dus ik hoopte dat Shawn weg was maar in plaats daarvan voel ik 2 sterke armen om me heen.

--------------------------
Vrijdag nieuw deel!💕