Pov Hannah.
Ik voelde hoe zijn grote hand geruststellend over mijn schouder wrijft.
Na een paar minuten trek ik me terug uit zijn knuffel en kijk ik hem met doffe ogen aan.
"Vertel me het." Zegt hij.
'Wat?'
"Vertel me hoe het gebeurde Hannah."
'We moeten zo naar de les Shawn.'
"We blijven hier totdat je het me hebt verteld."
'We zaten in de auto.' Zeg ik zacht, ik merk nu al hoe moeilijk ik het begin te krijgen om het verhaal te vertellen.
Zelf bij Alice heb ik niet alles uitgebreid vertelt. Ik zei alleen dat we een auto ongeluk kregen en niets meer.
"Wat gebeurde er toen?" Vraagt Shawn voorzichtig.
'Mijn vader vertelde trots hoe we vroeger altijd dingen samen deden. Elke zondag hadden we vader-dochter dag waarbij we elke keer iets speciaals deden, behalve die dag. We waren onderweg in de auto en hij voelde zich schuldig. Ik zei dat het niets was en voordat ik het wist hoorde ik mijn moeder naar hem schreeuwen. Ik weet nog precies het moment Shawn.
Ik keek naar voor en ik zag de auto die op een gestoorde snelheid op ons afkwam en mijn ouders vermoorde.'
De tranen heb ik al lang de vrije loop gelaten, het maakte me niet uit hoe lang het was geleden. Ik miste ze nog steeds elke dag meer en meer.
"Het spijt me Hannah."
'Shawn je-'
"Ik kon het wel, ik kon normaal tegen je doen en niet de grootste klootzak uithangen die er maar bestond. De jongens vonden het grappig dat ik je bijna aanreed op de eerste dag, ik had zelf spijt dat ik je had geraakt maar ze vonden het grappig dus ik ook na een tijdje. Je fiets lek prikken en je bedreigen in een berichtje was zielig. Het spijt me Hannah." Zegt hij.
Ik kijk hem met open mond aan en zie hoe zijn ogen vol spijt staan.
Waarom weet ik niet maar het doet me pijn om hem zo te zien, ik weet hoe jongens kunnen zien. En wat je allemaal moet doen om erbij te horen.
'Het is oke Shawn het is voorbij.'
Hij geeft me nog snel weer een knuffel en trekt me daarna recht en veegt met zijn duimen onder mijn ogen.
"Kom we gaan naar de les." Zegt hij als hij mijn hand stevig vast neemt en mee trekt naar het lokaal.
Hij opend de deur en ik zit vol spanning naar de leerkracht te kijken.
"Hannah?" Vraagt hij verbaasd als ik naast Shawn tevoorschijn kom.
"Waarom ben je te laat?" Vraagt hij geïnteresseerd.
'Ik had het even moeilijk.' Zeg ik zacht.
Hij knikt en laat me terug bij de rest van de klas aansluiten.
"Maar jij Shawn, waarom ben jij te laat?"
'Ik hielp Hannah.' Zegt hij strak.
Ik zie hoe veel monden open vallen en Shawn en mij verbaasd aankijken.
"Is dat waar Hannah?" Vraagt hij achterdochtig.
'Ja meneer.' Zeg ik snel.
Hij knikt en laat Shawn ook snel plaats nemen.
En zo gaat hij verder met zijn saaie les.
___________
Ik zit samen met Alice aan een tafel in de kantine als ik blozend uitleg wat er vanochtend was gebeurt.
Ze kijkt me vol spanning aan alsof ik een spannend stuk uit een film vertel.
"Heb je eten bij je?" Vraagt ze zacht.
Ik knik en haal mijn boterham uit die ik voorzichtig uit de folie haal.
"Eentje maar Hannah?" Vraagt ze.
'Ja maar ik en Shawn zijn gisteren gaan eten en-'
"JE BENT WAT?" Roept ze voor heel de kantine.
Ik voel hoe iedereen ons zit aan te kijken maar als snel gaan de blikken naar de deur waar Shawn en zijn vrienden lachend naar binnen komen.
"Hey Hannah." Zegt hij vrolijk als hij bij ons aan tafel komt zitten.
---------------------------
Sorry dat het wat langer duurde maar daarom heb ik ook een langer deel gemaakt, bedankt voor #47 in tiener fictie💕
JE LEEST
Never be alone.
Fiksi Penggemar(Dit is één van mijn eerste verhalen. ) Ontmoet Hannah, een 17 jarig meisje met blond haar en blauwe ogen. Op school wordt ze gepest door Shawn en zijn vrienden, hij is de badboy en heeft iedereen in zijn macht. Maar op een dag worden ze door de lee...
