Never be alone.

_18_

Pov Hannah.

'Hey Shawn.' Zeg ik nerveus terug.

De andere jongens lijken er niets van te merken want ze gaan gewoon door met lachen.

"Hannah..." Vraagt Shawn, ik zou bijna durven wedden dat ik hoor dat hij zenuwachtig is. Misschien is het feit dat hij met zen duimen rondjes draait op zijn hand ook wel een groot deel waarom hij zenuwachtig lijkt.

'Ja?'

"Heb je vanochtend ontbeten." Vraagt hij.

Mijn ogen worden groot door zijn vraag en ook de manier waarop hij het zegt, zijn houding is strak en hij lijkt weer zoals altijd emotieloos.

"Hannah?" Vraagt hij nog een keer.

'Uhm Shawn ik-'

"Ja of nee?" Vraagt hij zuchtend.

'Nee.' Zeg ik zacht.

Hij kijkt me bezorgd aan, een paar minuten geleden keek hij me gevoelloos aan maar nu zie ik zijn ogen meer dan bezorgd naar me kijken.

"Hannah kom je vanavond achter school met me mee?"

'Wat waarom?' Vraag ik achterdochtig.

"Asjeblieft Hannah kom je mee?"

'Mag ik dan wel weten naar waar?'

"Stop met vragen te stellen jij gaat vanavond met mij mee punt uit." Zegt hij kwaad, hij schuift zijn stoel naar achter en laat ons met een verbaasd gezicht achter en ook de andere jongens.

_______________

Ik kijk hulpeloos naar Alice.

'Wat moet ik doen?'

"Ga mee Hannah, hij doet je heus niets je bent toch ook samen gaan eten en hij beschermende je van een dronken jongen." Zegt ze geruststellend.

Ze heeft gelijk, hij beschermende me en was bezorgd om me.

Ik snapte nog steeds niet waarom, hij haate me toch en wenste me de dood toe.

Mijn gedachten blijven maar denken maar worden onderbroken door de bel die luid door de kantine gaat.

______________

Ik loop vermoeid mijn laatste les binnen, geschiedenis.

Alice en ik gaan op een bankje achteraan in de hoek zitten en Shawn staarde de voorbije lessen me al aan.

Het maakte me nerveus en ook nieuwsgierig naar vanavond.

Mijn aandacht was niet op de les gevestigd maar op de klok, ik maakte in mijn gedachten allemaal plannen hoe ik snel nog zou kunnen weglopen van Shawn. Maar ze zouden waarschijnlijk niet eens een schijn van kans hebben.

___________________

"Pak jullie spullen maar, het is genoeg voor vandaag." Zegt onze leeraar.

Iedereen zucht opgelucht en neemt alles bij elkaar en verlaat zo snel mogelijk het lokaal.

Mij zenuwen nemen het over als ik mijn boek op de grond laat vallen.

Ik wil het oprapen maar 2 grote handen zijn me al voor.

"Klaar Hannah? " Vraagt Shawn.

'Ja maar ik moet nog afscheid nemen van Alice en mijn fiets-'

"Rustig Hannah zeg maar gedag tegen Alice en ik breng je morgen wel."

Ik kink en loop naar Alice en geef haar een snelle knuffel.

"Tot morgen." Zegt ze blij.

'Tot morgen Alice."

Ik loop zenuwachtig terug naar Shawn die al klaar staat met mijn rugzak.

"Kom we gaan." Zegt hij.

We lopen samen naar zijn auto en ik ga met trillende handen in de stoel zitten.

"Rustig Hannah, ik zal niets met je doen alles komt goed." Zegt hij geruststellend en neemt met zijn vrije hand de mijne vast en rijd zo weg van school.