Dance With the Devil

-2-

-Marinette-

Siedziałam i niecierpliwie czekałam na dzwonek. Była to moja ostatnia lekcja. Po chwili pani od biologii wstała i oparła się o biurko. Błagam tylko nie to! Zawsze kiedy tak robi, zadaje jakieś koszmarne zadania.

-Chciałabym abyście w grupach przygotowali prezentację na temat zagrożonych gatunków zwierząt oraz czynników wpływająchych na ich wymieranie. Tym razem ja dobiorę was w grupy.

Tylko nie to! Najgorszą rzecz jaka mogła mi się przytrafić. Kompletnie jej nie słuchałam.

-Marinette będziesz w grupie z Adrienem, Alyą i Nino.

Już po mnie!

-Projekt ma być na jutro.

Jak ja nie nawidzę tej kobiety. Rozumiem, że się dobrze uczę, ale żeby od razu łączyć nas w grupę? Tak bardzo chce mnie się pozbyć?

Kiedy zadzwonił dzwonek juz chciałam wyjść z klasy kiedy mnie zatrzymali.

-Czyli idziemy do ciebie-mruknął Adrien.

Nie byłam pewna czy to dobry pomysł. Z drugiej strony jestem ciekawa jak zareagują na mój dom.

Po kilku minutach znaleźliśmy się przed mieszkaniem. Otworzyłam drzwi i wpuściłam ich do środka. Kiedy weszli do salonu stanęli jak wryci.

-Ty tu mieszkasz?-spytali jednocześnie.

-Tak-mruknęłam.

Po chwili po schodach zeszła moja mama. Była ubrana w biały kobiecy garnitur. Miała ze sobą walizkę.

-Jak dobrze, że już jesteś.

Patrzyli na moją mamę jak na kosmitkę. Czy to aż takie dziwne?

-Coś się stało?

-Muszę lecieć to Nowego Yorku. W firmie są jakieś problemy związane z bankietem-oznajmiła i spojrzała na moich gości.

-Robimy razem projekt-wyjaśniłam.

-Jesteś bardzo podobny do matki-powiedziała patrząc na zdezorientowanego Adriena.

-Znała ją pani?-spytał.

-Oczywiście. Zapomniałabym. Bilet leży w komodzie, nie zapomnij odebrać jutro sukni i nie spóźnij się na samolot. Wyśle kogoś na lotnisko.

Pocałowała mnie w policzek i wyszła z mieszkania.

-To naprawdę była twoja matka?-spytał zaskoczony Nino.

-Tak.

-Kim ona jest? Skądś ją kojarzę-oznajmiła Alya.

-Mama prowadzi firmę w Stanach. Pewnie widziałaś ją w jakiejś gazecie.

-Więc ty jesteś bogata?-spytał Adrien.

-Najwyraźniej-prychnęłam.

Zaprowadziłam ich na górę. Oczywiście mój pokój to także był wielki szok.

-Skąd to masz?-spytała Alya patrząc na nowy numer najpopularniejszego magazynu dla kobiet na świecie.

-Znajomy mamy mi je przesyła zanim trafią do sklepów. Jestem jedną z pierwszych osób, które je dostają.

Chyba już wolę jak mi dokuczają.

***

Kiedy tylko skończyliśmy projekt odprowadziłam ich do drzwi. Alya i Nino już poszli, ale Adrien jeszcze został.

Ratunku!

-To mieszkanie o niczym nie świadczy. Mam gdzieś te twoją mamuśkę i pieniądze. Nadal zostajesz ofiarą i totalnym nieszczęściem. Nie dziwię się, że ojciec cie pożucił-uśmiechnął się cwaniacko i wyszedł.

Zamknęłam drzwi i osunęłam się po ścianie. Tym razem przesadził. Nic nie wie ani o mnie ani o moim ojcu. Tata był bohaterem i nic tego nie zmieni. Co ja poradzę na to, że nie żyje?

Tym razem nie dam mu tej satyswakcji. Jeszcze mnie popamięta. Nawet jeśli będę musiała złamać swoje zasady.