Dance With the Devil

-14-

Kilka dni później

-Marinette-

Patrzyłam w sufit. Od dwóch dni mieszkam u moich dziadków. Babcia ma taki sam charakter jak tata, a dziadek wygląda podobnie. Nie rozumiem jak mieszkając tyle lat w Paryżu nie zorientowałam się, że mieszkają tutaj rodzice mojego taty.

Wstałam z łóżka i zaświeciłam lampkę. Jest środek nocy, a ja nie potrafię zasnąć.

Myśląc nad tym wszystkim zdałam sobie sprawę, że totalnie zawaliłam moją zemstę. Do tej pory nie mogę zrozumieć po co ja go wtedy pocałowałam. Miałam się zemścić, a wyszło jak wyszło, no i jeszcze się zakochałam.

Założyłam biały puchaty szlafrok i wyszłam z pokoju. Mieszkanie nie jest duże znajduje się nad piekarnią.

Weszłam do kuchni i od razu nastawiłam wodę. Wyciągnęłam kubek i kakao. Wsypałam trochę i czekałam aż woda się zagotuje. Kiedy woda się zagotowała, zalałam kakao i oparłam się o blat.

- Nie możesz spać? - usłyszałam głos babci.

Jakoś nie mogę się przyzwyczaić, aby tak do nich mówić. To takie dziwne poznać własnych dziadków po 17 latach od narodzin.

- Jak widać - prychnęłam.

- Dziecinko usiądź.

Spojrzałam na nią i westchnęłam. Wzięłam kakao i usiadłam na krześle. Babcia usiadła obok mnie.

- Nie chcieliśmy ci wcześniej mówić, ale policja złapała Arturo. Przyznał się, że zabił twoją matkę.

- Dlaczego mi nie powiedzieliście?

- Posłuchaj. Nie zdziwiło cię to, że Arturo to włoskie imię?

- No trochę tak.

- Bo widzisz Arturo to mój syn z pierwszego małżeństwa. Mój pierwszy mąż był Włochem. Bardzo szybko zostałam wdową, a potem poznałam twojego dziadka. Urodził się Tom. Wszystko było dobrze do czasu aż nie zaczęli się kłócić. Arturo miał pretensje do nas i do twojego ojca. Znienawidził go. Sytuacja wymknęła się spod kontroli kiedy Tom oświadczył się twojej matce. Potem Arturo zerwał z nami kontakt. Zawsze był niegrzecznym dzieckiem. Przez jakiś czas nawet siedział w poprawczaku.

- To za dużo.

Wstałam i bez żadnego więcej słowa poszłam na górę. Wchodząc do pokoju od razu rzucił mi się w oczy strój, w którym ma wystąpić.

Kto by pomyślał, że będę tańczyć z byłym diabłem, który teraz bardziej przypomina anioła.

A trzeba było zapomnieć o zemście i zmienić szkołę, ale nie musiałam się uprzeć. Teraz mam, no ale narzekać nie mogę. Gdyby nie to Adrien nadal byłby niezrównoważonym psychopatą. Jednak ma to jakieś plusy.