𝒥𝒶𝓇ℯ𝒹 ℰ𝓂𝓂𝒶𝓃𝓊ℯ𝓁 ℱℯ𝓇𝓃𝒶𝓃𝒹ℯ𝓏
Pumasok si Czar sa aking opisina.
"Hindi ka tumupad sa usapan," sambit niya.
Hindi ko siya sinasagot.
Hindi nga ako tumupad sa usapan. They told me not to show myself to Sky but I did. I did.
"Di'ba sinabihan na kita?!" Asik niya.
"Na ano? Na huwag na guluhin ang buhay niya? Hindi ko naman ginulo ang buhay niya ah! I just want to personally check on her," ani ko.
Natahimik siya.
Napatingin ako sa kanya.
"And I realized that there was no need to check on her. She's better off without me," sabi ko.
What happened for the past weeks still is fresh to me. It still pains me. Masyado akong na-attach sa kanya na sa huli ako ang nasaktan at hindi siya.
I deeply fell for her but she never did.
She even pushed me away. She even told me that she never loved me.
"Pinsan natin siya Red. You can never fall in love with her," Czar said.
"So? Magkadugo ba kami? Hindi naman ah! Arcella ba siya? Hindi naman ah! She's a Trinidad. Kung bakit pa kasi na sa lahat nang tao siya pa iyung inampon eh!" Sa sobrang inis ay napahampas ako sa mesa ko.
"Bakit baliw na baliw ka sa kanya?"
Napatingin lang ako sa aking kapatid.
"She's our cousin, geez! She's our cousin!" Paulit-ulit niyang sinabi.
Why am I crazy for her? I don't know. I love her without any reason. I love her because I love her that's it. This may sound cliché and corny but that's the truth.
Simula pa nung ipinakilala kami sa iba naming pinsan.
"Juvy, I'm so happy at bumalik ka," ani ni lolo na maluha-luha. My mother is the black sheep of the family. But now, she regrets everything she did kaya bumalik siya. Bumalik kami sa buhay nila.
And when we were introduced to our cousins. Nahagip ng tingin ko siya.
She's far too different from my other cousins. From us!
Morena. Medyo maalon ang buhok. Maganda. She's not that tall, too. She just looks like a native. She has no foreign features similar to our cousins.
But, indeed, she's gorgeous.
"Ako nga po pala si Skylar Vermillion Arcella," aniya habang nakangiti.
So anak siya ni Tito Caleon.
Ngumiti siya sa amin isa-isa. And when she smiled at me I quickly looked away without thinking. I felt so awkward and nervous. Nakakailang siya!
But that's where it all started.
I felt threatened. I don't know. Kaya dumidistansya ako sa kanya. Pero kapag may kasama siya ibang lalake, kakilala ko man o hindi ay kumukulo na agad ang dugo ko.
I couldn't stop that feeling no matter how I tried. At ayoko nang pigilan dahil kapag sinusubukan kong pigilan lumalala.
Pigilan ko man o hindi, lumalala!
"Ang daming babaeng sa mundo. Hindi lang siya!"
"Siya lang ang gusto ko!" Napasapo ako ng noo ko.
"Don't ever show up to her again," Czar warned. "Titigilan na namin ang pagkuha nang bodyguards mula sa iyo. She said, she don't need it anymore!"
It was actually a plot. Ang taong nanloob nang bahay niya ay planado. I planned it all. Para kumuha sila nang bodyguard para sa kanya and in that way, makita ko siya.
Ang akala ko ay kapag nakita niya ako ay babalik siya sa akin.
I never hated her kahit nakipaghiwalay siya sa akin, few years ago. I put in mind na nakipaghiwalay siya dahil pinilit siya ng mga magulang niya.
But, what happened was unexpected. She was too casual. Masyado siyang lugmok sa trabaho niya. Ni halos hindi ko siya makausap.
She turned cold.
At nung nag-usap kami, sinabi niyang hindi niya ako mahal. It was so firm. Her voice was firm. Ni hindi man lang siya umiyak sa akin. She doesn't feel hurt at all. She was irritated instead.
Should I give up on her?...
Maybe I should.
No. I really should.
"Fine. She seems safe now," sabi ko.
Napabuntong-hininga si Czar.
"I'm sorry if I couldn't tolerate this, Red. But you have to wake up that you, two are impossible. Mabuti pa siguro kung di na kayo magkita," he said and left.
I did everything to get her before but we still didn't end up together. After few years, I told myself to get over her. Pero sa araw ng kasal ni Czar, I saw her in her white simple gown. She was more beautiful than before. And, I thought, I moved on. No, I didn't. I was still stuck on her.
Ngayon pa ba ako susuko?
I think I should. But I couldn't.
I want to pursue her kahit hindi pwede. Pero parang wala na talaga. Yes, I'm losing hope. I am tired of hoping. Hoping that we would end up together kahit hindi pwede.
I even told myself, na kapag siya na ang umayaw. Titigil ako.
Nung nag-usap kami, I was already expecting na aayaw na siya. Obviously, sumuko na siya a long time ago. Though, part of me is hoping she will say na huwag ko na siyang iwan dahil mahal niya pa rin ako.
Now, umayaw siya. Ipinagtulakan niya na ako. Dapat titigil na ako pero what am I thinking now?
I don't want to give her up. I don't want to.
And this thing is making me confused. I don't know what to do! I am fucking confused! Araw-araw ito lang ang nasa utak ko.
Fuck!
My hope is dying. Pero kahit kaunti na lang ito ay gusto ko pa ring umasa.
Biglang nag-vibrate ang phone ko.
Si Lance. Pinapabantay ko siya kay Lance. Yes. Wala na ang kontrata na babantayin nang mga tao ko si Sky. But, I fucking can't stand it. Maraming ng taon na tiniis ko na di ko siya makita. I stop myself from stalking her!
Kapag di ko siya mapasundan, I swear, mababaliw ako!
"Lance, paano na si Sky?" I asked. I checked the time. Dapat ay nakauwi na siya. "Is she home?"
"Hindi po. Nasa bar po. Naglalasing!"
Isang malutong na mura ang pinakawala ko. "Putangina!"
"Sir? Pipigilan ko po ba?"
"No. Baka malaman na pinapabantayan ko pa siya."
"Is she with someone?"
"Hindi po."
What?! Mag-isa lang siya nagpapakalasing.
"Bantayan mo siya Lance. Huwag mo siyang lalapitan unless she's harrassed."
"Yes po, sir!"
"Now, sabihin mo sa akin kung saang bar. I'll be there!"
Fuck, Sky! What are you doing!
👗
BINABASA MO ANG
Forbidden
RomanceAn Arcella Series Skylar Vermillion Arcella Sa lahat ng taong pwede kang mahulog, doon pa talaga sa pinsan mo. That happened to Skylar Vermillion Arcella. Lumaki siya na malapit sa mga pinsan niyang puro naman lalake. At sa hindi inaasahang pagkakat...