Fall For The Devil (COMPLETED)

-29-

Chapter 29

Not bad

-----------

Kinabukasan ay maaga akong nagising. Ang totoo, hindi naman talaga ako nakatulog. Bumabalik kasi sa isip ko yung salita ni Simon kagabi. How he begged to give our marriage a chance. Hindi ako nagsalita.  Kagabi, naisip ko. Ala naman na talagang akong choice. I'm forever stuck with, Simon.

On the other side, sumagi sa isip ko si Glen. How devastated he is. Isa kasi iyon sa bumabagabag sa akin. I want him to forgive me so I can let him go. I want closure. I want clean slate. Gusto ko, mapatawad na ako ni Glen para matanggap ko na si Simon. His forgiveness in exchange for my forgiveness.

Malamig na hangin ang humaplos sa mukha ko ng buksan ko ang bintana sa veranda. Pupunta pala ako mamaya sa LSU para tapusin ang naiwan ko. Pagkatapos ay sched ko para sa check up sa ob ko.

Nang nakaramdam ako ng ginaw ay mabilis kong isinara ang bintana. Huminga ako ng malalim at pinusod nalang basta ang buhok ko.

Lumubas ako sa kusina para magluto ng breakfast. Namiss ko na din gawin ito. Ang totoo? Namimiss ko na din ang kambal at si Nanay Norma.

Inilabas ko ang baboy sa ref. Magluluto nalang ako ng adobo. Medyo namimiss ko na kasi ang Filipino food. Kadalasan kasi ay English food or Europian ang hinahanda ni Simon. Don't get me wrong. Masarap at magaling magluto si Simon pero mas gusto ko pa din ang usual na lutong bahay.

"Oh---shit," napatingin ako kay Simon ng bigla itong lumabas kung saan. Napalunok pa nga ako sa itsura niya. Isang puting twalya ang nakaikot sa beywang niya habang bahagya pang tumutulo ang basang buhok niya. I looked away. Ano na naman ba ang naramdaman mo Maggie? He stares at me na tila ba gulat na gulat.

Ramdam ko na lumakad si Simon sa likod ko at binuksan ang ref. Nagsalin siya ng tubig at mabilis uminom. My breathing becomes heavier. Ramdam ko kasi na nasa likod ko lang siya. I felt his warm breathing.

"Bakit gising kana?" Umikot siya sa harap ko at pumangalumbaba. Kung kagabi ay parang wala siyang enerhiya, ngaun ay parang fully charged siya.

"I want to cook," sagot ko at pinagpatuloy ang ginagawa.

Napataas ang kilay ko ng may bahagyang may ngiting sumilay sa mukha niya. " Ayaw mo ng niluluto ko?" Napanguso si Simon kaya napaiwas ako ng tingin. Nagpapacute ba siya? Eh kung magdamit kaya siya muna?

"Miss kona magluto," Napatingin ako sa kanya. Titig na titig siya sa akin na may halong pagtataka. Nonetheless, may ngiti pa din sa labi niya.

"Okay, wag mong pagurin ang sarili mo, ah?"

Lumunok ako ng tumayo siya at pumameywang sa harap ko. Seriously? He's going to watch me wearing nothing? Uggh--

"Can y-you-" hindi ko natuloy ang sasabihin ko dahil nauutal ako. Tumalikod ako dahil ramdam kong nag init ang pisngi ko.

"Can what?" Nahimigan ko ang tuwa sa boses niya kaya napairap ako! Wag mo akong inisin Simon! I'm trying. But we're still not okay!

"Can you atleast wear clothes." Iritable kong isinalang ang ulam. Hindi pa din ako humaharap sa kanya. Natawa ng mahina si Simon.

"Oh-- I forgot. Wait for me." Natatawa pa din siya hanggang tuluyan na siyang nawala. Uggh-- what's happening to him? Baliw talaga siya! 

Inihanda ko ang lamesa. Sa unang pagkakataon ay ngaun lang kami magsasabay kumain ni Simon bilang mag asawa-- errr.. did I mention asawa? Technically, mag asawa naman kami diba?

"I'm really hungry," napatingin ako kay Simon na ayos na ayos na naman ang itsura. Inilapag ko ang baso na may tubig at umupo sa kanilang side ng lamesa.