This Is Us (Voltooid)

28

Eenmaal uit de grot hoor ik ook geen andere stemmen meer. Ze zijn echt weg.

Jayden en Milo zwemmen links van me en Lilly en Daan rechts. Ik kijk een voor een naar ze. Ze zien er gelukkig uit alleen Daan kijkt een beetje gespannen. Dat snap ik ook wel. Hij heeft het armbandje om zijn pols gedaan. Ik glimlach en kijk weer vooruit.

Al snel staan we op de kant. Daan heeft nog wat moeite met lopen dus Jayden ondersteunt hem. Niet veel later heeft hij het onder de knie en we rennen het strand af.

Daar stappen we in de eerste trein. In de trein komt er een man naar ons toe. "Jullie waren vermist" zegt hij. We knikken. "We waren verdwaald geraakt" zegt Jayden. De man knikt vol medelijden. "Gaan jullie nu naar huis?" vraagt hij. "Ja" zeg ik met een tevreden zucht. De man kijkt me vriendelijk aan en loopt dan weg.

Na een tijdje zijn we bij het goede station. We stappen uit en rennen naar huis. Als we er bijna zijn staan we stil. Niemand zegt wat. We staren alleen maar naar ons dorpje.

"Ga je met mij mee?" verbreekt Lilly de stilte. Ik weet dat ze het aan Daan vraagt. Hij knikt. "Laten we gaan dan" zegt Milo enthousiast. Ik begin te rennen en de rest volgt.

Voor mijn huis blijf ik stilstaan. Ik haal diep adem en druk op de bel. Mijn moeder doet open. Ze heeft diepe kringen onder haar ogen. Als ze mij ziet ontstaan er tranen en ze krijgt een glimlach. Ze trekt me naar zich toe.

"Diana" zucht ze. "Sorry mam" zeg ik. Ze duwt me zachtjes weg. "Waarvoor?" vraagt ze verbaasd. "We waren de weg kwijtgeraakt. En we hadden geen bereik en er waren geen mensen en.." wil ik mijn verhaal afmaken.

Het is vreselijk dat ik moet liegen, maar het kan niet anders. Mijn moeder trekt me in een knuffel. "Het is niet erg. Het is nu voorbij" zegt ze. Ik glimlach in haar trui.

We lopen naar binnen. Ik kijk rond. Het is alsof ik hier al maanden niet ben geweest. Katie komt op me afgesprongen. Ik hurk voor haar neer. "Hey meisje" zeg ik. Ik aai haar over haar hoofd.

Daarna loopt ze weg om te gaan eten. Ik kijk haar glimlachend na. "Je ziet er dunner uit" merkt mama op. Ik lach. "Het is nou niet alsof we zoveel eten hadden" zeg ik. Het is zo. We hadden alleen sap en vis. Soms mosselen, maar dat was het wel. Ze lacht ook.

"Laat ik maar snel wat gaan maken dan" zegt ze. Ik glimlach naar haar en loop naar de woonkamer. Daar zet ik de tv aan.

Het nieuws start op en ik zie een foto's van Jayden, Lilly, Milo en ik. Met open mond kijk ik naar de tv. "Sinds vrijdag zijn deze vier tieners vermist geraakt" meld de verslaggever. Ik luister niet meer en zap naar een andere zender. Dit hoef ik niet te zien.

Niet veel later komt mijn moeder de kamer binnen met 2 tosti's. Ik pak ze aan en eet het gelijk op. Het voelt goed om iets anders te eten dan vis.

Ze gaat op de rand van de bank zitten en kijkt naar me. Als ik het op heb zet ik m'n bord op de tafel. Ik glimlach naar haar. "Je mag deze week thuisblijven van school" zegt ze. Ik kijk op en geef haar een kus. "Dankjewel" zeg ik. "Je hebt veel meegemaakt" legt ze uit. Ik kijk haar dankbaar aan en loop naar boven.

Daar pak ik mijn telefoon en bel naar Jayden.

Hey
Hoi
Kan ik langskomen?
Ja tuurlijk
Dankje

Daarmee sluit ik af. Ik loop naar beneden. "Ik ga naar Jayden!" schreeuw ik vanuit de gang. "Is goed" krijg ik terug.

Ik gris mijn jas van de kapstok en loop naar zijn huis. Ik bel aan en vrijwel meteen doet hij open. "Hey" zegt hij. "Hey" zeg ik. "Hoe gaat het?" Ik haal mijn schouders op. "Het is fijn om thuis te zijn" zeg ik. Hij knikt als teken dat hij het met me eens is.

Als we de kamer in lopen begroet zijn moeder me. Ik zeg hallo terug en ze schenkt me een meelevende blik. Jayden trekt me mee naar zijn kamer. Daar gaat hij op bed zitten. Ik ga naast hem zitten. Het raam staat open en frisse lucht waait naar binnen. Ik begin zachtjes te trillen.

"Heb je het koud?" vraagt Jayden. Ik schud eigenwijs mijn hoofd. Hij staat op en loopt naar zijn kast. Niet veel later werpt hij me een trui toe. Ik trek hem dankbaar aan en kruip tegen Jayden aan.

"Zullen we een film kijken?" vraagt hij. Ik knik en hij start een film op. Ik heb dit zo gemist. Jayden trekt de dekens over ons heen en ik kruip nog dichter tegen hem aan. Na een tijdje zijn we allebei in slaap gevallen.