This Is Us (Voltooid)

36

Het water komt al tot mijn navel. "Naar boven" zegt Lilly en ze duwt me de trap op. Ik word in haar kamer geduwd en ze sluit de deur.

"Wat moeten we doen?" vraagt ze terwijl het water langzaam onder de deur door komt. Ik haal hulpeloos mijn schouders op. Ze ploft naast me op bed en ik pak haar hand.

Ik voel dat het water mijn been raakt en ik hap naar adem. Hebben we nu alles overleefd om hier dood te gaan?

"Ik wil niet dat dit het einde is" fluistert Lilly. "Lilly, luister. Dit is niet het einde. We gaan hieruit komen" zeg ik. Mijn stem klinkt zeker maar dat is totaal niet hoe ik me voel.

Ondertussen staat het bed al onderwater. Ik ben bang dat als ik de deur open een lawine van water naar binnen stroomt. We horen een luid gekraak. Ik kijk bang naar Lilly en ze kijkt al even bang terug.

Niet veel later breekt de deur open en al het water stroomt naar binnen. Ik begin te watertrappelen en neem de laatste adem die ik heb. Dan duik ik naar onder.

Ik kijk om me heen en zie Lilly paniekerig voor zich uit kijken. Ik grijp een stoel en smijt het met al mijn kracht tegen het raam. Ik rol wanhopig met mijn ogen als het niet breekt.

"Diana." Opeens hoor ik een stem in mijn hoofd. Het is niet Joy of Mia of Jes of iemand anders. Het klinkt als Sander. Ik krijg een zuur gezicht.

"Als je hieruit wil komen is het enige wat je moet doen een M krassen in je pols" zegt hij. Ik kijk naar Lilly en ze schud wild haar hoofd. Ik haal mijn schouders op. We hebben geen keus.

Er verschijnt een mes in mijn hand en ik zet het puntje ervan in mijn pols. Ik sluit mijn ogen. Ik maak een lijntje en de pijn komt binnen als een kanonschot. Ik snijd stug door. Voor Lilly. Voor Jayden. Voor Milo.

Als ik klaar ben is heel het water rood. Ik heb bijna geen adem meer over. "Tik op het raam" beveelt Sander me. Ik zwem naar het raam en tik met mijn nagel erop. Er verschijnt een klein barstje. "Vaker" zegt Sander geïrriteerd. Ik voel gewoon dat hij met zijn ogen rolt.

Ik tik vaker op en er verschijnen meer barsten. Totdat het raam breekt en Lilly en ik erdoor naar buiten stromen. Ik kom hoestend boven water en blijf hijgend op de grond liggen. Ik kijk om me heen en zie Lilly naast me liggen. Ze heeft haar ogen gesloten. Ik kruip snel naar haar toe en voel haar hartslag. Het klopt nog. Ik haal opgelucht adem.

Niet veel later schieten haar ogen open. Hoestend haalt ze al het water uit haar mond. "Hoe deed je dat?" vraagt ze. "Ik heb geen idee" vertel ik haar. Op dat moment lijkt ze zich iets te herinneren en ze grijpt mijn pols vast. Ik slik als ze de M raakt. Haar mond valt open.

"Diana" zegt ze ademloos. "Wat heb je gedaan?" "Ik moest ons redden" antwoord ik. Ik had het mezelf nooit vergeven als ik het niet had gedaan.

"Wat heb ik gedaan?" vraag ik in gedachte aan Sander. Ik krijg een kwaadaardige lach terug en het bezorgt me kriebels.

"Diana, Lilly!" hoor ik iemand roepen. Ik draai me om en zie Jayden en Milo aankomen rennen.

Ik ren naar Jayden toe en sla mijn benen om hem heen. Hij tilt me op en kust me. "Je bent nat" zegt hij. Ik knik en hij zet me terug op de grond. Er zit een rode vlek op Jaydens shirt. Milo merkt het en hij grijpt mijn arm.

Als hij de M opmerkt kijkt hij me kwaad aan. "Wat heb je gedaan?" sist hij. Ik trek me los en doe een stap achteruit. Zo ken ik Milo helemaal niet.

Ik kijk hem niet begrijpend aan. "Hierdoor heb je Melinda weer wakker gemaakt" zegt hij. "Het litteken zal nooit meer weggaan" voegt hij toe.

Ik hap naar adem. Het zal nooit meer weg gaan. Ik zal dit nooit kunnen vergeten. Ik zal er altijd aan herinnerd worden door deze M. Ik krijg een misselijk gevoel in mijn maag en buig naar voren. Niet veel later komt heel mijn maaginhoud eruit. Lilly houd mijn haar omhoog zodat ik het niet vies maak. "Het komt goed" fluistert ze.

Als ik klaar ben geeft Jayden me een flesje water. Ik drink gulzig een slok. "Je had dit nooit mogen doen, Diana" zegt Milo hoofdschuddend. "Jezus Milo" zegt Lilly.

Ik houd haar tegen voordat ze nog meer kan zeggen. "Ik weet dat ik dom bezig was. Ik weet dat ik het niet had moeten doen en ik weet wat jij ervan vind. Op dat moment had ik geen andere keus. Ik wilde niet dood Milo. En ik snap dat jij dat wel wil, maar op dit moment maak ik mijn eigen keuzes. Had jij niet hetzelfde gedaan om ons te redden?"

Ik heb het allemaal in 1 adem gezegd. Milo zeg een stap naar voren. Ik kijk naar mijn schoenen die opeens vreselijk interessant zijn. "Denk je dat ik je dood wil?" vraag hij. Ik staar nog steeds naar mijn schoenen.

"Diana, kijk naar me" beveelt hij. Ik reageer niet en hij legt zijn hand onder mijn kin en tilt mijn hoofd op.

"Nee, ik denk niet dat je ons op dit moment dood wil. Ik denk dat je ons liever daar binnen had laten doodgaan dan dat we levend weer naar buiten kwamen door Melinda weer tot leven te wekken, maar op dit moment heb ik het heel zwaar dus het zou fijn als mijn beste vriend er voor me is" zeg ik.

Hij trekt me naar zich toe en sluit me in zijn armen. "Natuurlijk wil ik jullie niet dood" fluistert hij in mijn oor. "Jullie zijn mijn beste vrienden en ik hou van jullie" eindigt hij.

Ik duw me van hem af en kijk hem aan. "Wat is er?" vraagt hij. "Ik mis je" fluister ik en ik kijk weer naar mijn schoenen. "Ik ben er toch?" vraagt hij verbaasd. "Niet op die manier" zeg ik, nog steeds naar mijn schoenen kijkend.

"Diaan, het spijt me. Ik wou gewoon zo snel mogelijk naar huis. Het was niet de bedoeling dat ik je, jullie, zoveel pijn deed. En ik weet dat wat jij hebt door gemaakt veel erger is, maar jij bent gewoon zoveel sterker dan ik ben" zegt hij.

Ik hap naar adem en loop ik naar voren. "Ik wil je niet kwijt" zeg ik. "Ik jou ook niet" krijg ik terug. Ik buig naar voren en geef hem een kus op zijn wang. "Ik ben blij dat je weer terug bent" glimlach ik. Hij glimlacht terug.

Jayden komt naast me staan en hij pakt mijn pols om me weg te trekken. Ik kreun zachtjes als hij de M raakt. Gelijk trekt hij zijn hand weg. "Sorry" fluistert hij. "Het is niet erg" glimlach ik triest.

"Jongens, wacht" zegt Lilly als we weg willen lopen. We draaien ons om en kijken haar aan. "Zijn jullie er klaar voor?" vraagt ze. Iedereen kijkt haar vragend aan. "Om terug te gaan" legt ze uit. Ik knik voorzichtig en hoor Jayden en Milo ja zeggen.

Al weet ik niet of je hier ooit klaar voor kan zijn.