This Is Us (Voltooid)

37

De volgende dag zitten we in de trein naar Mermadia. Er hangt een gespannen sfeer en niemand zegt wat.

Hoe zou het zijn om alles weer te zien? Om er opnieuw aan herinnert te worden?

Ik kijk naar mijn pols en zie de M staan. Ik krijg een brok in mijn keel, maar slik hem snel door.

De tijd gaat snel voorbij en we stappen uit op het goede station. Ik haal diep adem en neem alles goed in me op.

Jayden pakt mijn hand en knijpt er geruststellend in. Daarna loop ik achter ze aan het station af.

Veel te snel zijn we bij ons plekje achter de rotsen. Jayden en Milo liggen al in het water.

Als ik ook wil gaan houd Lilly me tegen. "Wat als het niet werkt? Het werkte gisteren ook niet" zegt ze zachtjes. Ik denk na. "Daar komen we maar op een manier achter" zeg ik uiteindelijk.

Ik wrijf over mijn steentje en bid dat mijn benen vervangen worden door een staart. Ik zucht van opluchting als ik voorover val en een staart zie. Lilly lijkt ook wat meer gerustgesteld te zijn dus ze volgt me.

Daarna zwemmen we achter Milo en Jayden aan.

Als we door de grot zwemmen komen Shane, Yentl en Daan enthousiast op ons afgezwommen. Ze geven ons allemaal een knuffel.

"Hoe gaat het?" vraagt Yentl. "Wel goed" antwoord ik. Op dat moment valt haar mond open en ik realiseer me dat ze de M heeft gezien.

"Wat heb je gedaan?" vraagt ze ademloos. "Het spijt me" zeg ik zachtjes tegen haar. Ze pakt mijn hand en gaat met haar vinger over het kenmerk heen dat ik voor heel mijn leven zal houden.

"Het is niet erg. Vertel me gewoon wat er is gebeurd" zegt ze. Ik vertel over de storm en over Melinda. Dat we haar hadden verslagen en konden vliegen. Over dat we daarna in Lilly's huis waren en dat de kranen niet meer uitgingen. Ik vertel over dat de ramen en deuren dichtbleven en over dat we geen zeemeermin konden worden. Als laatst vertel ik over wat Sander tegen me zei.

"Sander" sist Shane woedend. "Hij heeft het uitgeschakeld" zegt Yentl. Ik kijk haar vragend aan. "Dat jullie zeemeermin zijn. Hij had een schild om Lilly's huis gezet" legt ze uit. "Dus daarom konden we geen zeemeermin worden" mengt Lilly zich. Yentl, Shane en Daan knikken.

We kletsen nog een tijdje en daarna is het weer tijd om te gaan. "Ga je met ons mee?" vraag ik aan Daan. "Hij blijft nog een weekje hier" antwoord Lilly voor hem. Daan knikt als teken dat het waar is.

Ik neem afscheid van ze en de rest doet me na. Daarna zwemmen we terug naar de kant.

Als we allemaal weer op het strand staan staar ik naar de zee. Het waren een paar rare maanden.

Ik zie in mijn ooghoek dat de rest naast me komt staan. Ik pak links van me Milo's hand en rechts van me Lilly's hand. Lilly pakt Jaydens hand en daar staan we dan. Met z'n vieren. Zoals het altijd hoort te zijn. Als de zon ondergaat zeg ik:

"Dit zijn wij en ik hoop dat het nooit veranderd."

Dit is het einde van This Is Us. Wat vonden jullie ervan?