This Is Us (Voltooid)

35

Een week later zitten we met zijn vieren in Jaydens huis. We zijn nog niet terug naar Mermadia geweest, want we zijn er allemaal nog niet klaar voor.

Daan is op dit moment voor een weekje daar, want hij miste Yentl en Shane heel erg. Ze zijn als broer en zus voor hem.

"Ik moet zo eten" zegt Jayden. Milo, Lilly en ik knikken. We staan op en lopen naar de deur. Jayden geeft me een knuffel en dan lopen we de deur uit.

"Kom je met mij mee?" vraagt Lilly. "Mijn ouders zijn niet thuis en ik wil niet wéér alleen eten" vult ze aan. Lilly's ouders zijn heel vaak weg. "Ja, tuurlijk" zeg ik glimlachend. Ik haak mijn arm door de hare. "Doei Milo" zeggen we. Daarna huppelen we naar Lilly's huis. Gelukkig is het niet zo ver.

Lilly zwaait de deur open en we lopen naar binnen. We ploffen op de bank. "Laten we pizza bestellen" stel ik voor. Lilly's gezicht klaart op en ze rent naar de telefoon. "Blijf je ook slapen?" vraagt ze blij terwijl de telefoon overgaat. "Ik vraagt het even" zeg ik.

Op dat moment begint Lilly te praten en ik haal mijn telefoon uit mijn zak. lk vraag of ik mag blijven slapen en al snel krijg ik terug dat het goed is. Ik steek mijn duim op naar Lilly als teken dat het goed is. Lilly hangt op.

"Wat heb je besteld?" vraag ik. "Tonijn en vier kazen" antwoord ze. "Claim de tonijn!" gil ik. Lilly lacht. "Dat dacht ik al" zegt ze. "Wil je wat drinken?" vraagt ze daarna. "Ik pak wel" zeg ik. "Wat wil jij?" vraag ik nog voordat ik naar de keuken loop. "Water" zegt ze.

Ik vul twee glazen met water en geef er een aan Lilly. We drinken het snel leeg en dan gaat de bel. Lilly snelt ernaar toe. Even later komt ze terug met twee pizza's. We gaan aan tafel zitten.

Als ik een hap van mijn pizza wil nemen valt er een druppel op mijn neus. Ik kijk naar boven en zie een grote vlek in het plafond zitten. "Uhm Lilly" zeg ik verbaasd. Ik hoor een vage ja. "Het plafond" vertel ik haar. Ze kijkt verbaasd omhoog. "Ik ga wel kijken" zegt ze. Ze staat op en loopt naar boven.

Opeens hoor ik een regelmatig gedruppel. Ik draai mijn hoofd naar de kraan. Het gedruppel veranderd in een stroompje. Meteen sta ik op om hem dicht te  doen. Ik draai met al mijn kracht aan de kraan, maar hij gaat niet dicht. "De kraan gaat niet dicht!" schreeuw ik naar boven. "Same here" krijg ik terug. Ik haal diep adem.

Vanuit de gang hoor ik ineens ook gedruppel komen. Ik probeer ook de kraan van de wc dicht te draaien, maar deze blijft ook open. Ik doe de deur dicht zodat het water er minder snel uit loopt.

Daarna loop ik naar de keuken om een pan onder het lekkende plafond te zetten. Lilly komt naast me staan. "Zet het raam is open" zeg ik tegen Lilly mijn blik op de pan houdend. In mijn ooghoek zie ik dat ze het raam open wil doen. "Diana" hoor ik haar zeggen. "Wat?" vraag ik. "Het gaat niet" zegt ze. Ik kijk haar vragend aan. "Wat gaat niet?" vraag ik verbaasd. "Het raam. Het gaat niet open" zegt ze.

Ik loop naar de andere ramen en probeer ze open te doen. Ondertussen staat het water al tot onze knieën. Ik loop snel naar de deur en probeer die open te doen. Ik voel een vlaag ongerustheid. Ik probeer panisch alle andere ramen en deuren in het huis. Niks gaat open.

Ik voel dat een hand mijn arm pakt. "Diana, we zijn zeemeerminnen. Het komt goed" stelt ze me gerust. Ik voel een vlaag van opluchting, maar het is net zo snel verdwenen als het kwam. "Het werkt niet" zegt Lilly met grote, bange ogen. Ik wrijf over mijn steentje en wacht 5 seconden. Oh mijn god. Het werkt echt niet.

.