This Is Us (Voltooid)

34

Niet veel later komt Jayden binnen. "Daan zei al dat je hier was" zegt hij. Ik kijk naar Lilly. Ze ziet er zo kwetsbaar uit. Ik haal diep adem en draai me om naar Jayden. Ik loop naar hem toe en hij sluit me in zijn armen.

Er loopt een traan over mijn wang. Ik veeg 't snel weg voordat hij het ziet. Ik wil niet zwak zijn. Zeker niet nu Lilly degene is die alles behalve zwak mag zijn. Ze gaat hier uit komen.

Jayden laat me los en ik loop naar Lilly. Ik aai over haar voorhoofd. "Ik blijf bij je" fluister ik.

Jayden en ik zitten ongeveer 3 uur langs Lilly's bed als Daan binnenkomt. "Gaan jullie maar" zegt hij. Ik kijk hem bedenkelijk aan. "Gaat het?" vraag ik. Hij knikt en loopt naar ons toe. Jayden is al opgestaan en wacht bij de deur op me.

Als ik langs Daan loopt pakt hij mijn arm zodat ik niet weg kan. "Kijk je uit?" vraagt hij zacht. Ik knik en hij laat me weer los.

"Ik pak je spullen wel in" zegt Jayden als we in de kamer staan. Ik kijk hem dankbaar aan. Niet veel later staan er 2 tassen op het bed. Wendy komt gelijk binnengelopen. "Gaan jullie mee?" vraagt ze glimlachend. We knikken en lopen achter haar aan. Ze checkt ons uit en niet veel later staan we buiten het ziekenhuis.

Ik adem de frisse lucht in. Ik heb besloten om Jayden niks te vertellen over Sander anders word hij ongerust en dat is niet nodig. Jayden pakt mijn hand en we lopen naar mama's auto.

Ze heeft de deur al open en loopt naar me toen. Ik word in een knuffel getrokken en ik geef haar een kus. "Ik ben blij dat je weer thuis bent" zegt ze. Ik glimlach en we stappen in de auto.

Er gaan twee weken voorbij en Lilly ligt nog steeds in coma. Milo, Jayden en ik staan naast haar bed. Ik heb Milo nog niet gevraagd waarom hij niet is langsgekomen.

Ik ben wel van plan om het te doen, maar nu is het geen goed moment. Dat herhaal ik nu al twee weken, maar oke.

Daan ligt te slapen. Hij zag er doodmoe uit en hij gaat nooit naar huis. Ik heb hem zowat moeten dwingen om even te gaan slapen. Al is het maar voor heel even.

Ik loop naar Lilly toe en pak haar hand. Zo zitten we een tijdje. Opeens voel ik haar vinger bewegen. Ik hou mijn adem in en mijn hart maakt een sprongetje. Ik richt mijn blik op haar ogen. Ze bewegen, maar gaan nog niet op.

"Lilly" fluister ik ademloos. De jongens merken het.  Milo loopt gelijk de kamer uit en komt even later terug met Daan. Hij gaat naast haar staan.

"Hey meisje" fluistert hij. Lilly's ogen gaan langzaam open en ik laat mijn ingehouden adem ontsnappen. Ik wrijf over haar hand. "Waar ben ik?" vraagt ze zacht. Ik glimlach en er loopt een traan van blijdschap uit mijn ooghoek. "Veilig" antwoord ik.

Het komt allemaal goed. Ik kijk naar Jayden en hij heeft een brede glimlach om zijn lippen net zoals Milo. "Ik heb je gemist" zeg ik tegen haar. "Ik ga Wendy halen" zegt Jayden. Ik knik en hij loopt de kamer uit.

Even later komt hij terug met Wendy. Ze doet een paar testjes bij Lilly. "Het komt weer helemaal goed met haar" zegt ze. Ik zucht opgelucht. "Wanneer mag ze naar huis?" vraagt Daan. "Eind van de week" antwoord Wendy.

Het is vandaag donderdag. Nog 3 dagen en dan kan ze eindelijk naar huis. Dan word alles weer normaal.