This Is Us (Voltooid)

31

Ik word wakker in het bekende ziekenhuisbed. "Hey kleintje" fluister Jayden. Hij aait over mijn hand. Ik kijk hem glimlachend aan.

Waarom lig ik hier? Ik spoel alles terug van de afgelopen avond. Ik schiet overeind en hap naar adem. "Lilly!" gil ik. Jayden kijkt me aan. "Waar is Lilly?" vraag ik. "Hiernaast" is zijn antwoord. "Kunnen we naar haar toe?" vraag ik. Hij knikt.

"Diana" fluistert hij. "Wat is er?" vraag ik achterdochtig. "Lilly" zegt hij. Daarna neem hij een pauze. "Wat is er met Lilly?" dring ik aan. Ik voel een steek door mijn hart. Ik wil niet dat hij zegt wat ik denk. "Ze ligt in coma" vertelt hij. Ik zak terug in mijn kussens en er loopt een traan over m'n gezicht.

"Het is mijn schuld" zeg ik. Als ik niet opzij was gegaan had dat mes mij geraakt en niet Lilly. "Het is niet jouw schuld, Diana" zegt Jayden. Ik kijk hem aan en knik voorzichtig. "Jawel" zeg ik zachtjes.

"Laten we naar haar toe gaan" zeg ik. Jayden knikt. "Kan je lopen?" vraagt hij. Ik sta op en er schiet een pijnlijke steek door mijn benen. Gelijk val ik op de grond. "Nee" zeg ik met een glimlach. Jayden glimlacht terug. "Ik zie het."

Hij loopt de kamer uit en komt terug met een rolstoel. Hij helpt me overeind en zet me erin. Daarna duwt hij me de kamer uit.

"Ben je er klaar voor?" fluistert hij als we voor Lilly's deur staan. Ik schud mijn hoofd en maak de deur open. Daan zit naast haar bed en aait over haar hand. Er staan tranen in zijn ogen. Jayden duwt me dichterbij.

Als Daan ons opmerkt laat hij een trieste glimlach zien. Ik pak Lilly's hand en knijp erin. "Het spijt me zo erg" fluister ik terwijl er een traan uit mijn oog loopt. "Ik hou van je" fluister ik erachteraan. "Dat weet ze wel" zegt Daan tegen me. Ik kijk hem aan. "Sorry" zeg ik ook tegen hem.

Ik heb gezorgd dat zijn vriendin hier ligt. Of nou ja, bijna vriendin. "Waarvoor?" vraagt hij. Ik gebaar om me heen. "Dit" leg ik uit. "Dit" doet Daan me na. "Is niet jouw schuld" maakt hij z'n zin af. Ik glimlach kort naar hem. Ik weet dat het wel zo is en het is vreselijk.

Jayden komt naast me staan. "Het komt goed kleintje" zegt hij. Ik pak zijn hand.  Ik weet echt niet wat ik moet doen. Alles is mijn schuld. Ze hadden me gewoon in de kelder moeten laten zitten. Ik knijp in Jaydens hand.

"Gaan we?" vraag ik. Hij knikt, zegt Daan gedag en duwt me de kamer uit. Als we in mijn kamer zijn helpt hij me om op bed te zitten. Ik stroop mijn broekspijp op en bekijk het verband. "Doet het pijn?" vraagt Jayden. Ik schud mijn hoofd. "Ik krijg veel pijnstillers" zeg ik. Hij knikt.

"Ik ga denk ik even douchen" meld ik. "Ik help je wel" zegt hij. Ik knik dankbaar. "Laten we lopen" stel ik voor. Hij kijkt me nadenkend aan, maar helpt me dan toch met opstaan. Hij ondersteund me naar de badkamer en ik voel hoe moe mijn benen zijn.

Voor de spiegel blijft hij stil staan. Ik leun op hem en hij legt zijn hoofd op mijn schouder. Zo staan we een tijdje ons spiegelbeeld te bekijken.

"Kom" zegt hij. Hij tilt me op de wasbak en trekt mijn shirt over mijn hoofd uit. Ik kruis mijn armen voor mijn lichaam. Hij haalt ze weg. "Niet doen. Je bent mooi" zegt hij. Ik bloos en kijk hem aan. Ik maak het knoopje van mijn broek los en voorzichtig trekt hij hem uit. Daarna draait hij zich om en zet de douche aan terwijl ik de rest uittrek.

Hij tilt me van de wasbak en ondersteunt me naar de douche. Hij heeft er een krukje neergezet. Voorzichtig ga ik erop zitten. Jayden zit op de badrand en hij kijkt naar me. Ik sluit mijn ogen en huiver als het water mijn wonden aanraakt.

"Ik hou zoveel van je" fluistert Jayden. Ik open mijn ogen en kijk hem aan. "Ik hou nog meer van jou" vertel ik. Hij glimlacht naar me. "Ik denk niet dat dat kan" zegt hij. "Je weet helemaal niet hoeveel ik van je hou" breng ik tegen hem in. "Laat zien dan" zegt Jayden uitdagend. Ik kijk hem lachend aan.

Voorzichtig sta ik op en ik hou me vast aan de muur. Mijn gezicht vertrekt van de pijn. "Diana, dit hoef je niet te doen" zegt Jayden. Ik kijk naar hem en zet een stap vooruit. Dan pak ik Jaydens schouder vast en trek me op zijn schoot.

"En dit was maar een klein deel" zeg ik. "Oke, jij wint" zegt hij. "Maar alleen omdat je zonder kleren op mijn schoot zit" voegt hij toe. Ik geef hem lachend een duw. "Je bent helemaal nat" lach ik. Hij haalt lachend zijn schouders op.

"Ik zet de douche wel uit" zegt hij. Ik knik en ga op de badrand zitten. Ik wacht tot Jayden me een handdoek heeft gegeven. Ik kijk hem dankbaar aan en hij loopt de badkamer uit.