BASTARD SERIES 1: Alexander Lincoln - COMPLETED

Chapter 12

GUSTONG habulin ni alexander si olivia para sapakin ito nang dahil dito kaya kami nagaway ni jen. What the fuck!  Kahit siya ay nagulat din, pero kahit ito ang unang humalik hindi niya ito tinugon hindi niya mahal si olivia, kaibigan niya lang ito simula nung elementary. Inaamin ko nagalaw ko na ito pero lasing ako nun hindi ko alam kung ano ang ginagawa ko nun.

Ni katiting hindi ako humanga sa kaniya.

Tumigil si alexander sa pagkatok at pagsigaw sa labas ng kwarto. Pupunta na lang ito sa babba para kunin ang duplicatte keys. Nagtagis ang bagang nito nang maalala ang sinabi ni jen sa kaniya sa baba.

"Kaya kong kumuha ng mga babae na makakasama ko. Fuck this!" Hindi siya parausan sa akin. Hindi ba niya maintindihan na kaya ito nandito pa kasi mahalaga ito sa kaniya. Hindi nga niya inantay yung explanation ko.

"You'll gonna pay for this, olivia." Anito sa isip niya.

Dahan dahan niyang binuksan ang pinto at nagtungo agad sa magandang dalaga na prenteng natutulog. Napansin pa nito na may kumawala na luha dito. God!

Hinawakan nito ang pisngi ni olivia tsaka pinahid ang butil ng luha. "I'm sorry, sweetheart."

Hindi ko na pinansin ang mga sugat ko na natalsikan ng mantika. Kumuha ako ng first aid kit para gamutin ang sugat nito na hanggang ngayon ay nagdurugo pa.

Gusto kong umasa na sana... sana pareha kami ng nararamdaman. Anito sa isip niya.

Dahan dahan niyang pinapahid ang bulak na may alcohol sa gilid nito, atsaka nilagyan ng betadine.

Ang daming pumapasok sa isip ko ngayon. 50 percent masaya ako, kasi nagseselos si jen. Fuck this! Ba't ba ako kinikilig? Ugh! 50 percent naman naiinis ako dito, bakit niya iisiping parausan ko lang ito? Sinabi ko na sa kaniya yun na mahalaga siya sa akin. At gagawin ko ang lahat para lang mapunta sa akin ito.

Tama nga si Giovanni, hindi basta pag hanga ang nararamdaman ko dito. Unti unti ko na itong pinapasok sa sistema ko. Kailangan ko na talagang umuwi sa maynila.

Pero hindi ko iiwan yung akin. Hindi ko iniiwan ang bagay na dapat sa akin. I will take Jen to manila.

Pagtapos kong bendahan ang sugat ni jen. Sinunod ko ay ang pageempake ng gamit ko at mga gamit niya. Hindi pa ako nangangalahati ng bigla akong nakarinig ng hagulhol mula sa likuran ko. Nang lingunin ko ito. Nakita ko si jen na umiiyak, nagtataka man ako kung bakit ito umiiyak pero nangingibabaw pa din ang pagaalala ko dito. Lumuhod ako dito.

"Hey. Shit, sweetheart. Why the fuck are you crying?" 

Imbis na sagutin ako nito ay tinakpan niya lang ng dalawang palad niya ang buong mukha niya.

"Hey. Sweetheart, tell me. Masakit ba?" Tanong ko rito.

"P-palayasin mo na b-ba ako? K-kaya ko iniimpake ang mga gamit ko?" Hinawi ko ang dalawang palad nito na nakatakip sa mukha niya saka ginawaran ito ng halik.

Bago pa may mangyaring molagro dito at hindi kami makaalis ngayon, ako na ang bumitaw sa mga halik na yun.

"No, sweetheart..." nginitian ko ito at hinalikan sa noo. " we're going to manila that's why i'm packing your things."

Ang kaninang malungkot na mukha nito ay napalitan ng... saya?

"Manila? As in, maynila?" Tanong nito.
Tumango lang ako dito. Sabay ginawaran ito ng halik sa labi.

"Sweetheart, i'm sorry. Yung nakita mo hindi ko yun gusto siya ang unang humalik sa akin ni hindi nga ako na sarapan eh. I like your lips, i'm addicted to your lips. Kaya please lang wag mong isipin na parausan kita kasi hindi naman talaga." Pinahid ko ang luha na nalaglag sa mga mata nito.