When I met You (Completed)

Him

Finally andito na ako sa church. May wedding jitters talaga? But yes! Meron po. Ramdam ko yun kaba. Hindi kami nagkita before the wedding. Sinunod yun traditions. Kala mo totoo talaga yun kasal. At least, sa camera, magiging Mrs. Richards na si Maine. Pero sana, sa tamang panahon maging Mrs. Faulkerson din siya. I'm looking forward to that. I'll make sure mangyayari yun kase I don't want anybody to be with me on that day but my NicoMaine. I'm sure of that.

I'm so happy. Habang hinihintay ko siya sa harap ng dambana. Madaming tao na nag-aabang din sa kanya. Hindi ko maiwasan pagpawisan. Parang ang tagal ng bawat minuto. But when Miss Kuh Ledesma started singing our wedding song, samu't-sari na yun emotion ko. Especially nung magalakad na ang mga lola. Kasama si Bossing as Daddy Dod. Kahit kwela, nahihirapan akong icomprehend yun nararamdaman ko. I'm so excited and at the same time scared. Takot dahil baka may hadlang. Alam mo na ang kalidad ni Miss Jenni Ferre. May mga twist. I hope di niya gawin sa amin ni Maine ito.

So when the doors opened. Hindi ko kaagad siya maaninag. Nagtatama ang sinag ng araw sa paningin ko. Natatakpan ang mukha niya ng araw.

She started walking the aisle. Papaunta na siya sa akin. Excited na ako. Unti-unti ko ng nakikita ang mga mukha niya. Ang ganda ganda niya! Parang hindi ako makahinga. Ganito ba mararamdaman ko kung totohanan na ang kasal? Baka mas malala pa. Mas masaya at mas exciting.

Nung lumapit siya sa akin at iabot nila Bossing ang kamay niya sa akin. Halos mapaiyak ako. Pinigilan ko. Nahihiya ako sa kanya. Baka sabihin niya, aktingan lang to pero kung makaiyak ako ay wagas. Kaya lang mahirap talaga. Pinunasan ko kunwari ang pawis sa noo ko at pasimpleng pinunasan din ang luha ko.

She was smiling at me. Nginitian ko din siya. At nasaksihan ko na may kaunting luha sa gilid ng mata niya. So katulad ko din siguro ang nararamdaman niya. And I was amazed. Possible kaya na gusto na rin niya ako? She does not say it to me, pero ramdam ko yun everytime magkasama kami. Siguro mayroon siyang takot. Takot na nais kong alisin.

The wedding started. Until it was time for the vows. Dun na talaga ako nawala sa character. Naiyak talaga ako habang binabasa ko yung vows ko sa kanya. Yun ang nasa puso ko. Yun ang nararamdaman ko. Mukha mang aktingan sa iba, pero sa akin true yon. Iyon talaga ang laman ng puso at isip ko.

Ng siya naman ang nagsabi ng vow niya, marami akong nakita. Yun takot niya. Yun sincerity niya sa kung anong meron kami. Alam ko minsan may mga pagkukulang ako kaya hindi siya lubos na magtiwala sa akin. Pero yun ang totoo. Mahal ko siya at handa akong patunayan yun sa kanya.

Sa you kiss the bride, na naudlot pa sa pagpass out ni Lola Nidora ay natuloy din after the gap. Kala ko ideprive pa ako dun. Yun nga ang pinakahinihintay ko. Kase gusto ko iparamdam sa kanya ang nararamdaman ko. So when we were given the go signal, bumulong muna ako sa kanya, I said "I love you" na hindi kita sa kamera at siya lang ang nakakakita. Then itinaas ko na yun veil niya. Paghalik ko sa kanya, it was the mlst amazing thing. Iba pakiramdam. Ang sarap. Ang tamis. Ayoko ko ng umalis sa labi niya. It was simple but, it was the most romantic kiss ever. Ramdam ko panginginig niya. Pinisil ko ang pisngi niya at sinabing humawak lang siya sa akin. Ako ang bahala sa kanya. And naramadaman ko rin naman na narelax siya. Akalain mong take one lang yun kiss. Natural, kalyeserye. On the spot ang aktingan, pero yun halik ko sa kanya, akin yun. Si Richard Faulkerson Jr. talaga yun.

Finally, pwede ko na siyang yakapin at lambingin sa harap ng kamera. Na hindi ko magawa noon dahil bawal. Dahil hindi pa kami pinapayagan. Ngayon na mag-asawa na kami sa KS, alam ko pwede na. Ito na yun pagkakataong hinihintay ko. Ang iparamdam sa kanya na mas lalo ko siyang iingatan at mamahalin.

A/N No proofread. Please hold on. Thanks.